ณ ทรงวาด 9
เหมยกุ้ยรู้มาตลอดว่าเฟยเจินร่ำรวยพอสมควร จากขนาดบ้านที่ค่อนข้างจะใหญ่โตกว่าละแวกรอบข้าง อาจจะไม่ใหญ่โตเท่าวังเจ้าวังนายแถวราชดำเนิน แต่ก็ใหญ่เกือบเท่าภัตตาคาร
แต่ก็เพิ่งจะมารู้ตอนที่อีกคนเปิดห้องรับแขกให้เหมยกุ้ยดูนี่ล่ะ ว่านายคนนี้เขาจะร่ำจะรวยเกินไปหน่อย
"นี่คือห้องรับแขกหรอ"
เหมยกุ้ยพูดพร้อมกับชี้เข้าไปข้างในห้อง
"ใช่สิ"
เหมยกุ้ยทำปากค้าง เพราะในห้องนั้นมีเตียงนอนระดับที่คนยุคเหมยกุ้ยเรียกว่าคิงไซส์ พร้อมด้วยโต๊ะทำงาน โคมไฟและห้องน้ำในตัว และที่สำคัญมีพัดลม บ้านพักคนงานที่เธออยู่ก่อนหน้าไม่มีพัดลมด้วยซ้ำ
นี่มันโรงแรมห้าดาวชัดๆ
"ฉันว่ามันเกินไปหน่อย มีห้องแบบ ห้องคนใช้ไหม"
"ห้องคนใช้หรือ"
เฟยเจินถาม เพราะไม่เข้าใจว่าอีกคนหมายความว่าอะไร
"ใช่ๆ แบบ ห้องชั้นล่าง เล็กๆ มีแต่เตียงอันเล็กอะไรประมาณนั้น"
"ก็บ้านคนงานทางฝั่งนู้นไง"
เหมยกุ้ยถอนหายใจให้กับความรวยของอีกคน
"ฉันว่าห้องนี้มันออกจะใหญ่ไปหน่อย"
"เล็กสุดในบ้านใหญ่แล้ว อยู่ๆไปเถอะน่า"
"ฉันไม่รับค่าจ้างก็แล้วกัน"
"ค่าจ้างกระไร"
"ค่าจ้างที่ฉันทำงานที่ร้าน"
"แล้วจะไม่รับได้อย่างไร ก็เธอทำงาน"
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください