ตอน สัจจะนาคา2
ดวงใจปักษา28
ตอน สัจจะนาคา2
...ครั้นเสียงโห่ร้องในท้องพระโรงซาลง องค์จ้าวแสนธนบดินทรานาคา ก็หันกลับไปทูลต่อพระราชบิดา..
" ขอเดชะด้วยพระบารมีปกเกล้าของพระบิดา ในกาลนี้ลูกขอให้ท่านพ่อ ทรงอย่าได้กังวลเลย งานครานี้ลูกเต็มใจ เพื่อให้บ้านเมืองของเราสงบพ้นภัยสงคราม พระเจ้าค่ะ "
" หากว่าลูกคิดตัดสินใจดีแล้ว พ่อก็มิกังวลอันใด พ่อขอให้ลูกของพ่อ กระทำทุกอย่างสำเร็จดั่งใจปรารถนา! "
" ลูกคงต้องขอตัว เพื่อไปจัดเตรียมกำลัง ในการปกป้องเมืองเสียก่อน หากจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ลูกจักออกเดินทางทันที พะย่ะค่ะ "
...หลังทูลกล่าวเสร็จ องค์จ้าวแสนก็เดินออกจากท้องพระโรงไปทันที เพื่อสำรวจและจัดเตรียมการต่างๆ ให้พร้อม จะมีก็เพียงสายตาห่วงใย ของผู้เป็นบิดามองตามหลัง ครั้นร่างกำยำล่วงพ้นธรณีประตูไป องค์ท้าวพระยากษัตริย์ผู้ครองนคร ก็เอ่ยกับมหาอุปราชวังใน พร้อมคำสั่งการลงไป...
" สุธาโภชน้องพี่ พี่ขอให้เจ้าร่างสาส์น ส่งไปยังนครอนันตะศิลาลัย เพื่อแจ้งต่อท้าวพญาอนันตะนาคราชว่า ทางเรายินดีแต่ขอเวลาในการจัดเตรียมตัว ของจ้าวแสนเสียก่อน แล้วจ้าวแสนถึงจักเดินทาง ไปยังนครอนันตะศิลาลัย! "
" พระเจ้าค่ะท่านพี่ หม่อมฉันจักร่างสาส์น แล้วให้ทหารส่งไปยังนครอนันท์ตลัย ตามพระบัญชาของพระองค์ พระเจ้าค่ะ " มหาอุปราชสุธาโภชรับคำ พร้อมลุกเดินออกไปจัดการตามรับสั่ง ครั้นร่างสาส์นเสร็จ ก็จัดให้ทหารม้าเร็วนำส่งสาส์นไปยัง อนันท์ตลัย....
..........................
...ย้อนกล่าวถึงองค์จ้าวแสน หลังจากเสด็จออกมาจากท้องพระโรง ก็ตรงไปยังค่ายกำลังพลทหารและผู้อพยพ เพื่อตรวจดูกำลังรี้พล ขณะนั้นกองกำลัง ก็กำลังทำการฝึกซ้อมการรบ ทั้งซ้อมค่ายกลต่างๆ ตามแต่นายกองแต่ละนายให้ทบทวน...
" วารินทร์..เป็นเยี่ยงไรบ้าง กับการฝึกซ้อมของกองกำลังรี้พล? " จ้าวแสนสอบถาม องครักษ์ประจำตัวอีกคนหนึ่ง...
" ทุกอย่างทรงเรียบร้อยดี พะย่ะค่ะพระองค์ " วารินทรานาคา ราชองครักษ์ตอบคำต่อนายตน..
" หากทุกอย่างสำเร็จลงเอยด้วยดี กาลนี้บ้านเมืองของพวกเรา คงจักปลอดจากภัยสงคราม เราขอให้เจ้าช่วยฝึกกองกำลังอย่างเต็มที่ด้วยนะ วารินทร์! " จ้าวแสนสั่งกำชับต่อราชองครักษ์ จากนั้นจึงออกเดินสำรวจต่อไป
ครั้นมาถึงยังจุดผู้อพยพ องค์จ้าวแสนก็เดินเข้ามาสอบถามกับผู้อพยพ ถึงความเป็นอยู่ต่างๆ จนมาพบกับท้าวพญาไอยคุปต์นาคาผู้นำกองอพยพ...
" คารวะท่านพี่ไอยคุปต์ พระเจ้าค่ะ " จ้าวแสนเอ่ยทักสหายผู้พี่..
" คารวะเช่นกัน จ้าวแสน " องค์ไอยคุปต์ทักทายตอบ...
" เป็นเยี่ยงไรบ้างพระเจ้าค่ะ ผู้ที่เจ็บป่วยจากการอพยพบาดแผลดีขึ้นบ้างหรือไม่? พะย่ะค่ะ "
" คนที่เจ็บป่วยหรือบาดเจ็บ ต่างมีอาการดีขึ้นมาก พี่เองต้องขอบน้ำใจต่อเจ้า ที่ให้ความอุปการะต่อพี่แลผู้คนของพี่! " ท้าวไอยคุปต์นาคา ได้เอ่ยขอบใจต่อองค์จ้าวแสน...
" ท่านพี่อย่าได้ทรงเกรงใจน้องเลย หากขาดเหลืออันใด ก็แจ้งต่อน้องแลทหารจักได้จัดหามาให้ ผู้คนของท่านพี่ก็เปรียบดั่งคนของน้อง น้องยินดีช่วยเหลืออยู่แล้ว พระเจ้าค่ะ😊 "
" แล้วเป็นเยี่ยงไรบ้าง กับปัญหาต่างๆ เจ้าคิดตัดสินใจเยี่ยงไร และท่านอาเห็นประการใดบ้าง ขอให้เจ้าบอกพี่มาเถิด พี่พร้อมเต็มใจช่วยเจ้า! " องค์ไอยคุปต์บอกกล่าวต่อองค์จ้าวแสน...
" เรื่องที่น้องตัดสินใจ ก็ตามเดิมพระเจ้าค่ะ ส่วนท่านพ่อท่านก็มิได้ขัดอันใด น้องเพียงขอขยายเวลาการเดินทาง เพื่อจัดเตรียมทุกอย่างทางนี้ให้พร้อมเสียก่อน น้องคงต้องขอความกรุณาต่อท่านพี่ ให้อยู่ช่วยทางนี้ เมื่อเวลาที่น้องมิได้อยู่ พระเจ้าค่ะ "
" เจ้าอย่าได้กังวลเลย พี่รับปากเจ้า ว่าจักอยู่ปกป้องที่นี่จนกว่าชีวีจะดับสูญ พี่ให้สัญญา!!☺☺ " องค์ไอยคุปต์ตกปากรับคำ ด้วยสัจจะสัญญาแห่งนาคา...
" เย็นนี้ น้องขอเชิญท่านพี่ที่เรือนนะ พะย่ะค่ะ น้องมีใครที่จะแนะนำต่อท่านพี่ แลจักได้ช่วยกันหารือ ปรึกษาเกี่ยวกับเหตุการณ์ในเพลานี้ " องค์จ้าวแสนบอกแจ้งต่อองค์ไอยคุปต์...
" ได้สิ..ประเดี๋ยวตอนเย็นพี่จักไปที่เรือนเจ้า!! " ท้าวไอยคุปต์รับคำ...
จากนั้นองค์จ้าวแสนจึงขอตัว แยกไปสำรวจตรวจตราในจุดต่างๆ ก่อนกลับไปยังเรือนพักของตน.....
***********************************************************