นี้มันไม่ใช่นิยายอีกต่อไปแล้ว

INSOMNIA | YourName.

นอกจากจะต้องตามหาคู่ชีวิตให้ทันก่อนวัย30ปีแล้ว ประชาชนบนเกาะเซล่ายังต้องเอาชีวิตรอดจากเหล่าคาดาฟอีกด้วย

หมอเทพภรรยาจอมซ่า: ท่านที่ปรึกษาชาติ ภรรยาของท่านหนีไปอีกแล้ว

ฟงรู่ชิง เจ้าหญิงวายป่วงอันดับหนึ่งแห่งราชอาณาจักรหลิวหยุน นางมีรูปโฉมธรรมดา ชอบรังแกผู้ชายและผู้หญิง แต่ด้วยความที่เป็นที่รักของกษัตริย์พ่อ นางไม่เพียงแต่ขัดขวางคู่รัก บังคับให้แต่งงานกับบุตรชายของเสนาบดี ยังทำให้แม่สามีเป็นลม และสุดท้ายเพราะจดหมายการหย่าฉบับหนึ่ง ทำให้นางเจ็บปวดจนสิ้นชีวิต เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางเผยความเฉียบคมออกมา ไม่ใช่เจ้าหญิงวายป่วงที่มีแต่รูปร่างโดยไร้สมองอีกต่อไป มีคนบอกว่า บรรดาทาสในที่พักของเจ้าหญิงล้วนเป็นสัตว์วิเศษ และเจ้าหญิงผู้ไร้ความสามารถดื่มแต่เสบียงยาวิเศษที่หาได้ยากยิ่งทุกวัน มีคนบอกว่า บุตรชายของเสนาบดีไปขอคืนดีกับเจ้าหญิง แต่กลับถูกเจ้าหญิงเตะออกมา มีคนบอกว่า เมื่อวานมีชายหนุ่มรูปงามมาสมัครใจเป็นทาสรับใช้เจ้าหญิง แต่เกือบถูกที่ปรึกษาชาติฆ่าตาย มีคนบอกว่า เจ้าหญิงได้หลับนอนกับที่ปรึกษาชาติผู้มีรูปโฉมงดงามที่สุดในใต้หล้า ตอนนี้ที่ปรึกษาชาติกำลังตามหานางไปทั่วเพื่อให้นางรับผิดชอบ...

ห้วงฝันอนธการกลืนกินชีวิต

บุตรสาวของดยุคตัวร้าย

อนาตาเซีย ตอนหัวใจฟินิกซ์

อนาตาเซียแม่มดน้อยที่พึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นแม่มด แล้วต้องเดินทางไปอาศัยอยู่ในโลกเวทมนตร์ เธอได้ของวิเศษมากมายจากการช่วยเหลือของเหล่าเพื่อน และได้ลงแข่งชิงอัญมณีแก้วประจำปีซึ่งทำให้เธอนั้นต้องเข้าไปในป่าเมอแลนด์และตามหาอัญมณีแก้ว

เมื่อหิมะโปรยปราย

วรรณราม

สงครามที่ไร้จุดจบ กษัตริย์ผู้ไร้บัลลังก์ นักเดินทางผู้ไร้จุดหมาย

พยศนักรักซะเลย

“หยุดก่อน.. อย่าเพิ่งไป” “พี่คะ อย่าทิ้งนิดไว้ นิดกลัว” นิรดาร้องเรียกพลางสะอื้นไห้ ร้องเรียกอย่างสิ้นหวัง … “นิดครับ พี่อยู่นี่ นิดไม่ต้องกลัว มีพี่อยู่ ไม่มีอะไรต้องกลัว” น้ำเสียงตื่นตระหนกแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นของเดช ทำให้นิรดาพยายามลืมตาอันหนักอึ้งของตนขึ้น ภาพอันเลือนลางเหมือนความฝันปรากฎตรงหน้า นิรดายกมือขึ้นลูบไปที่แก้มสากอย่างอ่อนโยน แล้วก็หมดสติไปเพราะพิษไข้ ความหนาวเหน็บค่อยๆคืบคลานเข้ามา จนเธอพูดเพ้อไม่ได้สรรพ “หนาวเหลือเกิน พ่อค่ะ นิดหนาวเหลือเกิน แม่ข๋า ช่วยนิดด้วย” สิ้นเสียงนิรดา เดชสีหน้าแดงกล้ำ เป็นความผิดของเค้า ถ้าเค้ารู้ว่าร่างกายเธอไม่ได้แข็งแรงเหมือนทีืเธอชอบแสดงความอวดอ้าง เค้าคงไม่เผลอปล่อยให้เธอตกน้ำ จนล้มป่วยแบบนี้ เค้าต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นเธอได้หนาวตายแน่ “นิดพี่ขอโทษนะ” ไม่พูดเปล่า เดชค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่นิรดาใส่ออกทีละชิ้น จนเหลือแค่บราเซียตัวจิ๋ว ทั้งๆที่พยายามหักห้ามใจแล้ว แต่ผิวขาวอมชมพูราวกับไข่มุกที่ปรากฎตรงหน้า ที่ตอนนี้ซีดเซียวจากการเปียกน้ำเป็นเวลานาน ก็ทำให้เดชแอบกลืนน้ำลาย จากนั้นก็ค่อยๆถอดชุดของตัวเองออกเพื่อหวังว่า ไอความร้อนจากตัวเค้า จะช่วยให้นิรดาอุ่นขึ้น… เดชหลุบสายตาลงแล้วค่อยๆประคองกอดเนื้อแนบเนื้อ ทุกอนูที่ผิวสัมพัสกัน ช่างอุ่น จนนิรดาเผลอขยับเข้าหาร่างหนา นั่นยิ่งทำให้เดชต้องใช้ความอดทนขั้นสุด ซึ่งเค้าก็ไม่รู้ว่ามันจะทนได้สักเท่าไหร่กัน