Chapter One

Two years Later

Madrid, Spain

Tahimik na umiinom si Reese sa loob ng silid niya. It's been years pero hindi niya maalis-alis sa kaniyang isipan ang babae at ang matandang lalaking nagligtas sa kaniya noon. Sa tingin niya ay mga kababayan niya ang mga 'yon.

He tried to find them all over the internet to thank them pero imposible dahil ni pangalan nila ay hindi niya alam. Isinugod lang siya ng dalawa sa hospital motionless. But he clearly remembered her eyes, kahit malabo ang kaniyang mga mata at ang imahe nito ay malabo sa kaniya, ay may naalala siyang parte ng mukha nito. Na-memorya pa ng binata ang ganda ng babae.

Napatayo't nagbuntong hininga si Reese habang naglalakad sa isang giant glass window, there he could see the whole view of the sea dahil katabing dagat ang hotel na tinutuluyan niya sa Barcelona.

Everyone knows him in the place as a son who owned the MMC or the Medel Motors. Co. It has a total revenue of $975.7 billion, It's a multinational automotive manufacturer, the best company in Spain.

Natigilan siya ng tumunog ang iPhone niya ang kaibigan niyang si Lee ang nakarehistro sa caller ID ng iPhone niya. He's a Chinese employee of their Company taga-Wuhan, China ang binata, kasalukuyang nasa kompanya ito.

The proud god, Reese, who was forced to walk among poor mortals smiled slightly. He was sometimes rude, mean, and irresponsible, and yet he was humble, a charming young billionaire, who dream of a year-long dream, dreaming of having a happy and complete family.

Reese was a product of a broken family, and he rooted the cause, his Mother had an affair with Mr. Patterson, due to this his dad signed an annulment. He had a rough childhood growing day by day without the presence of his Mom. Pero unti-unti niyang naiintindihan ang mga bagay na 'yon. But the deep pain due to the separation of his Dad and Mom always had a place on his heart.

"Hola (Hello)." He said emotionless. He's been good for so long and continues to evolve and change into a genuinely better person. Sa kabila ng mga kabiguan niya sa buhay, his tortured and damaged soul with a complex and fragile past wanted to be extricated from its own story.

"¿Como Esta? (How are you)"

"Bien amigo (Not too bad)" replied Reese.

For Pete's sake huwag na huwag mo akong tanungin kung okay na ako sa mga kabiguan ko sa buhay bulong at hiling niya. Nagpasalamat siya ng hindi nga 'yon in-open ng kaibigan ang paksang kinatatakutan niya.

"I miss you, Reese. Bakit di ka nag report today?" sambit ng isang babae mula sa kabilang linya, nahulaan niyang si Venace 'yon. His Filipina secretary na ka-trabaho ni Lee. "Perdon por interrumpir la conversacion (Pardon for interrupting the conversation)" dagdag ng babae.

"Okay lang, Nace. Miss din kita," aniya at nagpakawala ng isang buntong hininga.

"I heard you sighing,"

Wala siyang sagot sa sinabi nito mas pipiliin niyang tumahimik na lamang.

"¿T-tiene planes para esta Noche? (Do you have anything planned for tonight)" tanong ni Lee na halatang nahihirapan ito sa pag-Spanish. "Alam mo ikaw bro, kami ay iniwasan mo ikaw lemonyo. Tado ka!"

"That was impolite. You shouldn't talk like that to your Boss." biro niya sa kaibigan.

"Ako pasensya mo, ako maysala sa'yo ako tado, ako lemonyo," He was very funny.

"¿Que te parece si Vamos al cine? (How about Spanish movies?)" Venace suggested from the other line.

"Boring," He sighed saka binuksan ang isa pang bote ng alak.

"Teka ano bang ginagawa mo ngayon?" tanong ni Nace.

"Umiinom," sagot niya.

"Oh, ninnyhammer napaka-early." Nace became concerned.

Reese had to laugh as he figure out that worry flooded Venace face. "I don't give a fuck at all"

From a long line, he could hear his friend sigh.

"Los vere mas tarde (I'll meet you later.)"

"¿Para Que hora? (for what time.)"

"¿A las Siete y medya le queda bien? (Would 7:30 suit you)"

"Kayo bahala," sagot niya saka muling tumungga ng alak.

PAGKATAPOS ng mahabang pag-uusap nila ng mga kaibigan niya ay ibinaba niya ang kaniyang iPhone. And while later he received an overseas message from his Daddy, Don Carlos, na nagsabing kailangan niya munang umuwi ng Pilipinas upang pansamantalang i-manage ang Branch ng Company nila sa Quezon City.

Reese chose to stay in Madrid. Pero nandon pa rin ang isiping umuwi ng sinilangan upang lumayo sa lugar na naging dahilan ng muntik niyang pagkamatay. Two years na at ang akala niya ay muli niyang makita ang babaeng nagligtas sa kaniya.

He was broken for how many times in Madrid and it's time for him to fix it. He doesn't want to sit and watch his broken heart torn away. It was the perfect time to fix and gain his strength back like a piece of paper or a dried leaf of Cassia Fistula that fall from its stem.

Pero sa loob-loob ng binata ay gusto niyang hanapin ang babaeng nagbuwis buhay para lamang iligtas siya. Where to find her? unsure of answer Reese hanging his head-on pointless and uncertain thoughts.

Nakayuko at nawalan ng pag-asa si Reese. Buo na ang desisyon niyang umuwi total ay hinintay siya ng Ama at ang Abuela niya. Pero natakot si Reese baka mag-usisa ang Abuela niya about the expensive diamond proposal ring.

Wala siyang ideya kung nasaan 'yon. Ang tanging naalala niya ay nasa kamay pa niya ang singsing nang sakay siya sa yate nila back then two years ago but Reese was clueless on what was happened next maliban sa ginagawa niyang paglusong sa balod ng mga alon.

Kinabukasan ay umuwi ng bansang Pilipinas ang binatang si, Reese.

Philippines, Quezon City

In Medel's Mansion, the mother and her son were throwing arguments, like a politician in the debation room, while Reese was silent for a full minute. Mas gusgustuhin pa niyang ka-level ang mga nagtatrabaho sa Company nila. Kung certified o official naman ang pagiging CEO ng binata ay sigurado siyang hindi siya maka-focus dahil sa sakit na dulot ng kaniyang nakaraan.

"You're talking nonsense, Carlos!" Hiyaw ng matanda. "Alam mo ba ang ginagawa ng anak mo sa Espanya?" dagdag na tanong nito.

"Of course I do. I'm his Father," Don Carlos replied.

"If you do bakit hinayaan mo lang?"

Hindi umimik si Reese patuloy lang niyang inabala ang sarili sa pagkain.

"Bakit once in a week ka lang nag-report sa MMC Hijo?" tanong ng matanda sabay baling kay Reese. "Irresponsible. Philip told me," dagdag nito. Ang tinutukoy nito ay ang kapatid ng Daddy niya na naka-base sa Madrid, Spain.

He sighed."Well"

"Pero, Ma, kailangan din ng apo mo ang recreation, konting chill-out, hang out with girls. Alam mo naman ang pinagdaanan ng kaisa-isa kong anak," said Don Carlos at tinapik ang balikat ng anak.

"Puñeta!" She cursed.

"Relax, Mama, natatakot na ang bata sayo"

"Ojala estuviera de Vacaciones (I wish I was on vacation)" mahinang sambit niya. He hate the ambiance of the place.

"CEO ka hijo dapat responsable ka or else babagsak ang Company," anito.

"Pagagalawin ko ang mga tao ko," Don Carlos interrupted.

"Turuan mo ng leksiyon ang anak mo Carlos. CEO pa naman!" Nabubuwisit na sabi ng matanda.

"CEO? the word I hate the most. You keep telling people na ako ay isang CEO pero hindi nga official." He said, smirking.

She patted his forehead. "Mi Dios (My God) They will announce it later this evening," Napakurap ang matanda.

"I don't give a fuck!" He cursed.

"Bad language is unacceptable." She warned him.

Reese silent. Ayaw niyang makipagtalo rito, at ayaw niyang magtanong na kung bawal nga ang bad language sa mansion na 'yon ay bakit ito nagmumura kanina lang.

"Kamusta ang Traje de Boda?" tanong ng Daddy niya na iniba ang paksa.

Nagbuntong hininga si Reese. Iniisip niyang biglaan ang desisyon niya. Noong nasa Madrid pa siya ay nakilala niya si Nicky sa isang pub. She was crazy dancing on the floor and she was very sexy. She's beautiful. However, a piece for games and sexual pleasure. As she sexily dances ay nabighani siya sa ganda ni Nicky, at nawawala ang paniniwala niyang isa itong kalapating mababa ang lipad.

Para sa kaniya isang babaeng desente si Nicky. She was very sexy and very feminine in her ways. Inaalayan niya ito nang gabing 'yon dahil lasing na lasing ang babae. Ang gusto niya ay ihatid ito sa lugar nito ngunit hindi niya alam kung saan nakatira ang babae kaya nag desisyon siyang pansamantalang i-uwi muna ang babae.

Kinabukasan nang magising ito ay nagluluto siya ng makakain nito and Reese appreciate her beauty and he found out na kababayan niya ang babae. At the first place akala ni Reese si Nicky ang babaeng naglitas sa kaniya, but he was mistaken. Nagiging ka-close niya ang babae, sa katunayan ay nagiging magaan ang loob niya rito at madalas silang lumabas dahilan para unti-unting malilimutan niya si Arexia who was the reason back then kung bakit nagsakripisyo siya sa ngalan ng pag-ibig.

He felt very loved dahil sa presensiya ni Nicky at hindi nga siya binigo nito nang niligawan niya ang babae. Five months after ay nagpropose siya kay Nicky, at hindi siya nito binibigo. That was his sudden decision. Ewan nga ba niya Kung tama ang desisyon niyang 'yon.

"Tapos na Dad" wala sa loob na sambit niya.

"Sa wakas naman Hijo matutupad na ang pangarap mo," anitong ngumingiti.

"It wasn't one of my damn fucking dreams. H-hindi ko 'yon pangarap. Pangarap n'yu 'yon sa'kin." He said sadly. Tumayo siya at tinalikuran ang mga ito. Hindi siya masaya sa paksang pinagtatalunan nila sa harap ng dining table. Iyon ang paksang na sana ay huwag buksan. It irritated him mentally.

Napabuntong hininga siyang pumanhik sa itaas sa silid niya sa ika-third floor ng Mansion nila. Pagbukas niya ng pinto ay dumiretso siya sa banyo sa loob ng silid niya. Paglipas ng kuwarenta minutos ay bumaba na siya.

Nakasuot pang opisina ang binata at kailangan niyang bisitahin ang mga tauhan ng Daddy niya sa kanilang Company at branch ng MMC. Pagbaba niya sa sala ay ang Abuela lamang niya ang nadatnan niya. Agad niyang tinanong kung nasaan ang daddy niya.

"Umalis kanina pa. May Inaasikaso baka muling mag branch out ang Automotive Company n'yu. Maybe he's interested in buying Universal Robina." pagbabalita nito.

"Muling mag branch out? Teka saan?" usisa niya at napaupo siya sa may single sofa.

"Sa Israel at sa Thailand Hijo."

Wala siyang komento sa naririnig niya mula rito.

"Lo siento Hijo (Im sorry) I was so vehement." hinging paumanhin ng matanda dahil sa mga sinasabi nito kanina sa dining table.

"Mi culpa, (My fault)" aniyang ngumingiti

"Puwede namang hindi mo sila bibisitahin Hijo. Dalawang araw ka lang dito sa Pilipinas ah, stay home. Tonight we will announce ang pagiging official CEO mo. Your Dad will sign it. There's a big party for you tonight." sambit nito.

"I miss the employees there and I'm sure they miss me too"

"Ikaw ang bahala." Tila napipilitang pagpayag ng matanda. "Gusto mo bang tatawagin ko si Ernesto para ihahatid ka niya?" ang tinutukoy nito ay ang family driver.

"No Gracias. Dalhin ko na lang ang kotse ko," sabi niya sabay halik sa pisngi ng matanda.

"Adios. Hasta el noches. (See you tonight)"

"Don't forget to buy me Uncle Tom's Cabin on the Mccollen bookstore. They're the best bookstore in the city. I bet you already know that"

"Roger that," Reese said with a wide smile.