Bad Feeling

Kasabayan ko ngayon si Axl, itutor daw niya ako sa school para dahan-dahan na bumalik ang ala-ala ko. He's with someone named Keith and Keith introduces himself to me as the werewolf/wizard who took away my memory dahil request ko daw 'yon sa kanya.

We bump sa lalaking kausap ko kagabi. His name is Victor and he greeted me with a good morning while I replied to him a smile. "Insan!" My attention was stolen with someone, this guy is? "Oishi, your uncle," Axl said. Tumango naman ako at tinganggal ang pagkabalot ng braso niya sa bewang ko pero ayaw niyang bumuwag kaya wala na akong magawa kundi ang pabayaan siya.

"Siya? Sino siya?"

"Walter Jamora. Ang may-ari ng bahay na pinarkingan mo ng kotse" Nakangiting sabi nito atsaka inabot ang kamay niya. Tiningnan ko lang 'yon at binalik ang tingin kay Walter. "Uhmm hehehe" He rubs his nape and shyly takes back his hand.

Nginitian ko siya at sumunod kay Axl. "Should we bring back her memories? I'm worried. Malapit na ang laban niya sa Homan and yet she can't remember anything" Sabi ni Victor kela Axl at Keith.

"Baka nakalimutan mo, she did that on her part because of you" Sagot ni Keith. Pabalik-balik lang yung tingin ko sa kanila at minasahe ang temples ko. Sumasakit kasi at parang nagpapalpitate.

"I know but-"

"Victor, give her time. May apat na oras pa before her memories come back" Sabi ni Axl. Tumabi na rin si Walter sa kanila at nakipag-usap na rin while I'm left with Oishi beside me. "What would happen if her memories came back?" Asked Walter.

"She'll forget everything that happened in 24 hours. May tendency rin na maalala niya yung ginawa mo, Victor at masasaktan na naman siya." Nakita ko ang paghilamos ni Victor sa mukha niya at dinapuan ako ng tingin. Nginitian ko lang siya habang nakikipaglaro ako kay Oishi.

"What should I do?"

"Bakit ka naman kasi ganun makareact" Walter blurted.

"Hindi ko din alam. Nabigla ako okay? Bigla niya kasi yong inopen up kaya nabigla ako! I didn't mean what I said..." Victor said as sadness was now visible in his eyes.

"I will say sorry continuously if her memories come back" He added.

Dumiretso kami sa mataas na hallway and Oishi parted ways na dahil papasok na daw siya sa classroom niya para umattend ng meeting. Naiwan naman ako na kasama silang tatlo "Let's go to my office, let's wait there until she regains her memories," Said Victor at naunang maglakad. Sumunod sa kanya si Keith at Walter while Axl stands beside me.

I tilted my head to him. "Why?" Tumungo si Axl para makita ako at ngumiti. I felt his hands on mine as we started tailing the three. Nabigla ako sa ginawa niya but part of me allows him to holds my hand while we are walking.

"Hindi ko na 'to magagawa once you regain your memories..."

"Bakit?"

"Because..." He looks down at me and smiles softly. "You will remember me as Rick Mal, not Axl Ancient." Naalarma ako sa sinabi niya at napakunot noo. Hindi maari! Hindi ko siya pwedeng kalimutan! Diba first love niya ako?

"No..."

"But it's okay... basta safe ka with me. I'm fine with it. I will look for a right time to reveal myself to you again" Tumango ako kay Axl but when we tilt our head, we stopped dahil nakatingin sa amin si Victor, Walter, at Keith.

"You're Axl?" Lagot.

***

Yung office ni Victor, kanina pa ako nahuhumaling dahil sa ganda nito. Napaka linis at gumagalaw ang painting sa ceiling, Axl is sitting on the couch tapos nakapalibot sa kanya sila Victor, Walter, at Keith. They threw glances at me and I smiled.

"Why?" Tanong ni Victor. "What?" Sagot naman ni Axl.

"Why did you lie!?" My eyes grew wide dahil sa pagtaas ng boses ni Victor at napakapit sa braso ni Axl. "It's okay... don't be scared."

"Victor! You are scaring her"

"I DON'T CARE!"

"Do you want me to give you a punch?" Tanong ni Keith habang nakatingin kay Victor. Victor took a deep breath before he darted his piercing look to us. "Answer." Hinawakan ko ang kamay ni Axl at tumingin sa kanya but he only smiled at me.

"I need to hide my identity for good."

"Bakit?"

"Because I want to know if you guys really cared for me. I want to see how you debunked my so-called 'death' and do something about it pero hindi yon ang nakita ko. You want justice for my death pero wala kayong ginawa..." He swallowed the lump on his throat pagkatapos niya yung sabihin.

"You only cared when you heard from Hazel that she has my journal. Hindi ba?" Nakatingin lang ako kay Axl at napayoko dahil kitang-kita ko ang kalungkutan sa mga mata niya. Only sadness, no disappointment.

"We tried... " Sagot ni Victor at tumingin kay Walter na ngayon ay nakayoko.

"But after Sir Jielo revised the book, hindi na kami makapunta sa palasyo para hanapin ang totoo. When you got to jail, nang mawala si Emerita our world crashed. We don't know what to do"

Napahawak ako sa ulo ko dahil kumikirot ito. Nakikinig lang naman ako sa usapan nila and I can feel a worm trying to dig on my brain. I bit my lips to stopped myself from screaming because of the pain pero huli na dahil napasigaw na ako sa sakit. "Hazel!"

"Bumabalik na."

"AHHH!" Axl held me in his arms pakiramdam ko rin ay nag silapit sila sa akin dahil sa pag sigaw ko. "DO SOMETHING, AXL" I tilted my head because of the pain and curled up against my body.

"I'll do it" My eyes opened on their own because of the pain and I saw Victor was surprised because of what I did. "VICTOR!"

"No. Someone is manipulating her again" Instead of helping me to be better, Victor held my hands while my eyes closed on their own again after he pressed the pressure of my finger in between my thumb and forefinger.

I hummed nang maging kalmado na ako and I open my eyes. Mukha kaagad ni Rick ang bumungad sa akin kaya napahawak ako sa ulo ko at dahan-dahang umupo sa sala ni Victor. How did I know na nasa sala ako ni Victor? Dahil sa ceiling niyang mala Starry Night.

"How are you?" Tanong sa akin ni Keith habang inalalayan akong umupo. "Ano nangyari?"

Nagkatinginan silang apat dahil sa tanong ko pero kaagad ring napalitan ng pagkasaya ang mga ito. Ano bang nangyari at ganyan sila makatingin sa akin? Nakikita ko sa mga mata nila na gusto nilang tumalon at sumayaw.

"Wala... don't you remember anything?" Tanong ni Rick sa akin. "May kailangan ba akong maalala?" I asked confusedly. Dahan-dahang umiling si Rick at napabuntong hininga. "Mauna na ako, I'll be back later." Ngumiti ng tipid si Rick bago tumayo sa tabi ko at naglakad paalis.

Ano nangyari don? Ba't ang lungkot ng mata niya?

"Hazel? Naaalala mo na ako?" Tinaasan ko ng kilay si Walter at umirap. "Ano ba kasi nangyari! Ba't yon nag walk out?" Sabi ko sabay turo kay Rick pero ngumiti lang sila at inambahan ako ng yakap.

Napatingin ako kay Victor pero ngumiti lang siya ng tipid at naglakad rin paalis. Pati si Keith umalis rin kaya kami na lang dalawa ni Walter ang natira dito sa loob. Hinawakan ni Walter ang mukha ko at sinuri ang buong katawan ko. He touches my neck and smiles when he feels a bit there.

He mumbles a spell at nung hawakan ko na ulit ang leeg ko, wala na don yung sugat. "Grabe, 24hours lang nawala ala-ala mo feeling namin na karda leche-leche na" Natatawa na sabi ni Walter at inayos ang magulo kong buhok.

"Ano nangyari?"

"Walaaa~" Ngumiti lang ako nangyakapin na naman ako ni Walter. "Naniniwala ako sayo, Hazel. Kahit ano pa ang sabihin mo o ipagtapat mo. Maniniwala ako sayo" Sabi ni Walter na ikinangiti ko.

Naalala ko kasi yung nangyari sa library, pag kaya sinabi ko yun sa kanya maniniwala siya sakin? "Si Emerita..."

"Alam ko, sinabi na ni Victor sa akin and I believe you" Napangiti ako sa sinagot ni Walter at tumango. "Totoo yun Walter. Nabasa ko yun sa journal ni Axl, actually marami akong nabasa pati yung kay Principal Spencer at Principal King. Yung kay Mr. Arson na prosecutor daw siya at siya yung nagpush sa judge na si Axl ang pumatay sa nanay niya" Tumango-tango si Walter sa mga pinagsasabi ko at ngumiti.

"Naniniwala ka naman di ba?"

"Oo naman no!" Napangiti ulit ako sa sinagot ni Walter at sinabi sa kanya ang mga naalala ko sa Journal. Napapaisip naman siya at nagbibigay ng conclusion niya at tinanong ako at syempre sumasagot ako sa kanya since nabasa ko nga yung journal at may insight ako.

Tinatanong ako ni Walter kung masakit pa ba ang ulo ko pero ngumiti lang ako sa kanya at umiling. "Mabuti naman" Nakangiting sagot niya atsaka humiga sa lap ko. Saktong sakto rin kasi nagdatingan sila Victor, Rick, kasama si Keith at Oishi.

"We should practice" Unlike earlier, Nakangiti na si Rick pati si Victor. Keith is still on his poker face.

"Insan? Naalala mo na ako? Ako ito si Oishi" I beamed a smile and nodded my head. "Insaan" He whines as he rushes in my direction, hugging me as tight as he can.

"Pinag Alala mo ako! Akala ko nakakalimutan mo na talaga ako" Aigoo. My hands caressed his hair gently and hummed softly. "Paano naman kita makakalimutan eh apaka cute mo"

"Hoy! Hindi ah! Tinulak--" Hindi natapos ni Oishi ang sasabihin niya kasi siniko siya ni Walter. "Hehehehe okay, Kuya Walter! Kamusta ka na insaan? Manonood ako sa practice niyo ah" Practice? Para saan?

"For the confrontation." Napalingon ako kay Victor at ngumiti sa kanya ng tipid bago tumango.

"Go."

Victor darted an intense glare at Rick first before he headed in my direction and placed his palm on the top of my head. My eyes blinked when he pushed away Walter from my lap kaya nakabusangot si Walter ngayon.

He cleared his throat and made me look at him. "I'm sorry." Ang daming drama, sorry lang pala sasabihin ._.

"For?"

"For what I have said." My lips parted as I composed a reply inside my head but he spoke again. "I didn't mean it. Nadala lang ako ng emosyon ko and I know, I deserve the asshole award because of what I did." My lips curved into a smile while I'm listening to his apology.

Huminga ng malalim si Victor at may kinuha sa bulsa niya. It's a map pero hindi yon map ng Rogue. Hindi ko alam kung saang lugar to eh. "Show her the tragedy." Tumabi sa akin si Oishi at nasa likuran ko sila Rick, Walter, at Keith.

Gumalaw ang map and I squinted my eyes to watch the footage. Napatakip ako sa baba ko because of the footage that I just witnessed. It's gruesome footage between hunters and mortals.

"Stop." Sabi ni Victor at tinuro ang isang babae na nakatayo sa gilid ng mga kahoy. Pinipilit kong hindi masuka dahil sa nakita ko tuwing izo-zoom yung footage and my eyes grew wide.

T-teka! "Si Emerita ba yan!? Yung librarian ng Blanche?!"

Dinapuan ko silang lahat ng tingin pero nag-iwas lang sila at bumuntong hininga. "Ano? Walang sasagot sa akin?" Binalik ko ang tingin ko sa picture ni Emerita na nasa footage, she crosses her arms while watching the battle with a smile on her lips.

You gotta be kidding me!

"She's...." Tumingin ako kay Victor at itinaas ang kilay ko. "She's Emerita, the adopted daughter of Hideux. Our ex-friend. I didn't believe you until I rewatched the footage" Bumagsak ang dalawang balikat ko dahil sa sinabi ni Victor.

"Pero...mabait siya sa Blanche!"

"Principal Spencer removed her memories for good." Sagot ni Rick kaya nasa kanya ang attention ko ngayon. "She's a good girl but Hideux takes over her kindness that's why." So that answers kung bakit natahimik sila nung pinakakilala ko si Emerita sa kanila nung nasa Blanche kami.

Kinuha ni Rick kamay ko at may binulong. I am surprised when the journal appears on my palm. "Open it to page 31. The last page" Tumingin muna ako kela Victor at Keith pero ngumiti lang sila sa akin at tumango.

I swallowed the lump in my throat and opened the journal to the last page. Page 30 Huminga ako ng malalim bago ko binuksan ang page 31 and letters start to float in the air and it slowly drops on the books and one sentence lang ang lumabas and it is...

"Rick Mal is Axl Ancient?" I tilt my head para tingnan si, Rick. He smiled and pointed the journal kaya tumingin ulit ako don and a photo of Axl's younger days appears hanggang sa mukha niya ngayon.

He does resemble the younger days of Rick Mal--- My lips parted when a photo from SS appears and it's indeed Rick!

Rick Mal...

Rick Mal...

Mari...

"Ikaw si Axl?" Kinuha ni Rick ang journal at ngumiti bago tumango. "I would like to confess-" He was about to answer when the doors blams open at kasabay nun ang pagpasok ni Principal King kasama si Headmistress Pearl.

"Hazel? Let's talk for a while? Come to my office." Hinawakan ni Oishi ang kamay ko pero ngumiti ako sa kanya at binawi ang kamay ko para tumayo sa couch at sumunod sa kanilang dalawa. Hindi naman nag vibrate si Rolex and my pearl didn't turned white kaya wala naman sigurong masamang mangyayari sa akin.

Naunang maglakad si Principal King habang kaming dalawa ni Headmistress Pearl ay nakasunod sa kanya. Tiningnan ako ni Headmistress Pearl at ngumiti ng malungkot bago at tumingin sa harapan. What was that?

When we arrived at the office, Principal King took the chair placing his hands on the table. Sinarado ko yung pinto nang makapasok kaming dalawa ni Head Mistress pearl. "Take a seat." Umupo kami ni Headmistress Pearl sa upuan at tumingin kay Principal King.

There's part of me not trusting this man in front of me but I should. Principal siya diba? "So.. I'm here to announce na hindi na matutuloy ang digmaan between Dark Spirits." Nakahinga ng maluwag si Headmistress Pearl sa sinabi ni Principal King while me, I remain quiet.

"Bakit po?"

"They are gone" Sinira ni Principal King ang mga bintana at may footage na nagplay sa may board. Itinuon ko don ang atensyon ko ang I gasped kasi parang walang nangyaring digmaan sa Homan. Napakalinis ng tanawin at walang gulo.

How come? Eh, nung last kung napanood ang footage about Homan, ang gulo. Hindi mo maiitsura ang lugar tapos ganyan kabilis bumalik sa dati? Impossible.

I was about to spoke my insight pero naunahan ako ni Headmistress. "That's good to know. Pwede na ba akong bumalik sa Blanche?" What!? She believes that footage that fast!?

Hindi nga kapani-paniwala yon?

"Sure. Anong oras ang alis mo?"

"Wait. Ganon kabilis bumalik ang lahat sa dati? Sino ang nag patigil sa mga Spirits?" Napatingin sa akin si Principal King and my eyes squinted when he took another map and footage played. Walang kumalaban sa mga spirits, as the footage shows, kusa silang umalis that's why nakabangon ang Homan.

Then if that's the case, should I feel at ease?

"I'll give you two, vacation." Nakangiting sabi ni Principal King at may kinuha sa drawer tapos may binigay sa amin ni Headmistress. It's a train ticket.

"Pwede kayong lumabas ng Parallel World para magbakasyon sa mortal world." Nakangiting sabi nito. Nagdadalawang isip pa ako kung tatanggapin ko ba yung ticket or pumarito nalang muna pero namimiss ko na din si Aunt Jane kaya kinuha ko nalang yung ticket.

Nagpaalam na kami ni Headmistress at lumabas ng office. When I got off, nakasalubong ko si Principal Spencer na malungkot ang mukha. "Principal Spencer!" I called him pero parang hindi niya ako narinig kasi dumiretso niya sa office.

I just scratch my head at tinakbo ang office ni Victor. When I arrive there, sakto rin na nag-uusap sila, tumabi ako kay Oishi na natutulog sa couch at binasa ang nakasulat sa ticket. 1 week vacation? Napakatagal naman nito....

Nagsilapit na rin sila sa akin para basahin ang ticket at inaasar pa ako. Sana all daw kasi. Mabuti pa sila masaya habang ako, hindi. I feel bothered, Something's wrong.

First biglang nag-alisan ang mga Manyeo's, Second hindi ako pinapansin ni Principal Spencer, Third the sad smile that Headmistress gave to me.

Something's not right.