IBF 16

Isang linggo na naman ang lumipas nang huling nakasama namin si Kailey and I don't know why I have this feeling that she's avoiding me? coz if she is not really avoiding me then why she even ignoring my calls since that day in the park? simula noon hindi na siya nagparamdam ni tawag or text ay wala, kapag tumatawag ako ang secretary niya lang ang sumasagot.

I'm missing her so much but I can't do anything but to wait until she comes back and talk to me.

"So what do you think with our proposal shan?" si Kim., they're asking me to join with the business that they were planning to build, they are convincing me to be their business partner.

I just nodded at her even though my mind was running somewhere, but the truth is I did not understand even one word of their proposals...damn.

"You seem to be thinking deeply and you are not even listening..,is there a problem? maybe we can help" kunot noong tanong sa akin ni Freianne..,Umiling ako at nag iwas ng tingin nang makitang salubong ang mga kilay nilang tatlong nakatunghay sa akin..

Lutang na lutang ako at hindi ko maikakailang walang masiyadong pumapasok sa utak ko,,sino ba naman kasi ang hindi matutulala hindi ba? she's missing in action since we parted ways at the park..

I sighed

"is it about Kailey? nakapag usap na ba kayo about what happened 4 years ago?" seryosong tanong sa akin ni Freianne.. bumuntong hininga ako., dinampot ko ang isa mga papeles na nasa lamesa ko.,sinusubukan kong basahin iyon ngunit kahit anong gawin ko hindi pumapasok sa utak ko ang nilalaman nun..damn it I'm losing my shits.!

I frustratedly brush my hair using my fingers.. I heave a heavy sigh at kapagdakay pumikit ako ng mariin trying to calm my shits down..

Pagmulat ko ay ang kunot noo nilang tatlo ang sumalubong sa akin, nagtatanong ang kanilang mga mata na tila pilit nilang binaba sa ang nilalaman ng utak ko.

"do you guys know where she is?" tanong ko nang hindi na nakapagpigil pa, I just want to know that she is in a good condition, malaman ko lang na maayos siya ay okey na din ako..

"Why don't you call her? for sure she's dying to hear your voice, knowing kailey-." it was Kim.

Kumunot ang noo ko nang bigla na lamang siyang siniko ni Freianne upang patigilin ito sa pagsasalita, napatutop tuloy siya sa bibig at nanlalaki ang mga matang nag iwas ng tingin sa akin.

" Oopps sorry" sabi niya at kapagdakay tumayo ito sa kinauupuan at pumunta sa glass wall ng opisina ko..,ipinapaypay pa niya ang dalawang kamay sa mukha na tila naiinitan..

I turned to Freianne and threw her a questioning look but she just avoided my gaze na tila wala lamang sa kanya ang ginawa kong paninitig dito..

I sighed in defeat when no one of them bother to talk for a while.., ako na ang nagbasag ng katahimikan at humugot ng lakas ng loob sa kagustuhang mawala na ang mga katanungan sa utak ko na ilang araw nang inuukupa ang buong sistema ko..

"I tried countless times but she was not answering..,now tell me do you guys know what is really going on?" why she seem to be avoiding me? " walang kagatol gatol kong tanong and I felt that these three knew what's the matter behind kailey's acts these days, they were avoiding my gaze and that's enough for me to confirm that they did know what was really going on..

I close my eyes as I was trying to calm my nerves, honestly I already felt irritated coz obviously they are making me stupid and hanging into such situation na wala akong ideya sa nga nangyayari, pakiramdam ko ginagawa Nila akong tanga..Huminga ako ng malalim at nang magmulat ako ng mga mata ay mariin ko silang tinitigan isa isa.

I sighed

"I'll call you tomorrow about this business matter,,pag aaralan ko muna...i am sorry I can't focus today," walang emosyon kong Sabi., pinaikot ko ang aking swivel chair patalikod sa tatlo at saka ako mariing pumikit.,nakaramdam ako ng biglaang pananakit ng aking ulo Kaya naman awtomatikong naiangat ko ang dalawang kamay at dinama ang aking sintido....what the hell am I this stressful today?.

Pinaikot ko pabalik ang aking upuan at mabilis kumuha ng gamot sa aking drawer, nanginginig ang mga kamay ko nang buksan ko ang bottled water sa aking lamesa,,I spilled some at my lower body because of my shaking hands,. the hell is going on with my head? why is it too painful so sudden?.. fuck.

"Hey Shan what is going on? are you okey?" they asked in unison, worried are visible on their face while staring at me, napasapo akong muli sa aking ulo na patuloy paring sumasakit, as I was about to speak the door suddenly opened and Rhina comes inside holding a brown envelope but when she notices my condition her sweet smile totally vanished..napuno ng pag alala ang kanyang mga mata.

"ma'am ayos Lang po ba kayo?" tanong niya nang tuloyan na itong makalapit sa aking lamesa,marahan niyang inilapag ang hawak sa aking lamesa habang puno ng pag aalala niya akong tinitigan.,tumango ako at saka kiming ngumiti.,huminga ako ng malalim at kunot noo siyang hinarap gamit ang aking mga nagtatanong na mga mata.

"what's this Rhina?" tukoy ko sa brown envelope na inilapag nito sa aking harapan,,she smiled

"may nag iwan daw po sa guard ma'am" sagot niya at kapagdakay nagpaalam na upang lumabas ng aking opisina.,

Wala sa sarili ko itong binuksan ngunit tila biglang nawala ang pananakit ng ulo ko sa aking mga nakikita.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang nilalaman ng envelope, puno ito ng larawan ko sa iba't ibang naggulo at lugar na karamihan ay kuha noong nag aaral pa ko,nanayo ang mga balahibo ko sa katawan nang makita ang huling litrato, kuha ito ngayon mismo..mabilis dumapo ang mga mata ko sa glass wall ng aking opisina., I stiffened when I saw a drone near the glass wall that was obviously filming me at the moment.

"what the fuck" i cussed as my eyes were still focused on the drone that had almost stuck to the glass wall of my office., nag unahan sa pagtibok ang aking puso, nanlalamig at pinagpapawisan narin ang aking mga kamay sa labis na kaba..I suddenly felt nervous and scared at the same time, the who sent these photos is obviously obsessed with me.. what the hell.

"What the hell.." mura ni Freianne ang nagpabawi ng aking mga mata sa ngayon ay papalayo nang drone sa labas ng ng aking opisina..,i bit my lower lip and breath deeply.,hindi ko namalayang hawak na pala nung tatlo ang mga nilalaman ng envelope., they looked at me worriedly.

"hey there is a letter inside" galing iyon sa loob ng envelope, nilabas iyon ni Zuchet at mabilis inabot sa akin.,using my shaking hands, i opened it.

Happy to see you again my love..can't wait to lock you in my arms.. see you soonest

                                      -KB.

My brows furrowed, the KB initial seems to be familiar to me.., marahas nagtaas baba ang dibdib ko at kinakabahang inabot iyon kay Freianne na ngayon ay salubong na ang kilay habang binabasa ang nilalaman nito.

Pilit kong inaalala kung saan ko na nga ba iyon nakita and then i remember the letter that i kept 4 years ago,.

Muling dumagundong ang dibdib ko, pinagpawisan ang noo ko..the person who was sending letters to me everyday back then is the same person who sent these photos to me today..the hell the person behind these seems to be obsessed with me.

"what the hell Shanaia Asher, the man behind these photos seems to be obsessed with you" komento ni Zuchet na lalong nagpakabog ng dibdib ko..

Nanginginig ang mga kamay kong tinawagan si Rhina upang ipasundo si Iana sa kanyang klase, hindi rin naman nagtagal nang pumasok ito sa opisina ko.

"please go to Iana and ask her teacher to excuse my daughter, we are going home" my voice were trembling due to mix emotions and i hate it when i am acting like this, i am losing my shits at kinakain na naman ako ng takot ko.., hindi ako makapag isip ng maayos dahil sa kinakain na ng takot ang sistema ko.. damn it!

"sasamahan ka namin Shan, we have to make sure your safety" it was Freianne, she was staring at me worriedly, she reached for my hand and help me pack my things.

Hawak hawak ni Freianne ang kamay ko habang sakay kami ng elevator, nagmadali akong lumabas nang bumukas na iyon at halos mahatak ko na siya nang nagmamadali akong nagtungo sa class room ng anak ko.

Nagtataka man ang guro niya ay wala din siyang nagawa lalo nang makita ang nanginginig kong mga kamay habang nakaalalay sa akin ang mga kaibigan ko.

Nang makarating kami sa parking lot ay si Freianne na ang kumuha ng susi ko at nagpresintang magmaneho habang ang dalawa ay sa isnag sasakyan sila sumakay.

Balisa ako at nagpapalinga linga sa paligid, natatakot at kinakabahan ako at the same time lalo at kasama ko na ang aking anak ng mga oras na ito,hindi ako mapakali sa aking kinauupuan habang tinatahak na namin ang daan pauwi sa aking bahay..

Pakiramdam ko may sumusunod sa amin kaya naman panay ang sulyap ko sa side mirror ng sasakyan,,ang creepy ng mga photos na iyon, sa sobrang dami nun hindi maikakailang laging nakasunod sa akin ang taong nagpadala nang mga iyon at aminado akong halos hindi na ako makahinga ng normal dahil sa labis na kaba.

Masarap sa pakiramdam ang malaman mong may nagmamahal sayo but obsession is far from love,kaya kang saktan ng taong mayroon nito..at natatakot akong isang araw magising na lamang akong nadadamay na ang aking anak sa kabaliwan ng ibang tao..