Chapter 25

Please Vote!

"Ms. Legaspi!" Sigaw naman nito ng mapansin siya. At nag lingunan naman ang lahat sa direksyon niya.

Lahat ay nagtataka. Ang Prof., classmate at lalo na si Woodman na naka tingin din sa kanya at hinhintay ang na sabihin niya na hindi niya ito kilala.

(Sh*t! Bakit kailangan pa niya ako maalala? What kind of joke is this? Huh?) Na iinis naman niyang tanong sa sarili.

"Magka kilala ba kayo ni Isabelle?" Curious naman na tanong ng Prof. niya. At tumango naman ang hudyo.

"You can have at the vacant at her back. Magka kilala naman pala kayo." Suhestyon ng Prof. niya at doon naman nan laki ang kanyang mata.

"We're not close, Sir. Kaya kahit huwag niyo na sa akin itabi 'yan." Tanggi niya dito.

"Isabelle, don't be like that. Kahapon lang nag kita tayo kaya huwag kang sinungaling." Uma arte pa na sabi nito.

May narinig naman siyang ilang bulong bulungan mula sa kababaihan at kalalakihan.

At si Woodman naman ay naka tingin pa din at naguguluhan. At umiling naman siya dito na ibig sabihin ay nagsi sinungaling ito.

Bakit ba niya kailangan mag paliwanag dito? He's just a nobody to her.

"Sige, ma upo ka na." Utos naman ng Prof. nila. At umupo na nga ito sa likuran niya. Lumapit sa kanya ito ng kaunti at bumulong.

"You're different than you supposed to look. Is this one of your secrets?" Naka ngisi naman na sabi nito. Hinahanapan ba siya ng butas nito.

"Go to hell." Sabi niya dito matapos ito harapin at lalo naman ito tumawa.

Nang sulyapan niya si Woodman ay matalim ang tingin nito sa kanila. And that the first time she saw him like that.

Naging kaaway din ba nito si Mendoza? Or kilala niya ito? What the hell will happen in her peaceful life?

She let a sigh, now she can see her life being a roller coaster. Buong klase bago mag lunch ay hindi siya makapag focus sa lesson dahil may pakiramdam siya na pinagma masdan siya ng hudyong si Mendoza.

And it creeps her out! Kung bakit ba naman kasi dito pa ito nag enrol. Ang minalas malas pa naman niya dahil exam bukas.

Paano niya masa sagutan ang mga tanong kung hindi niya alam ang sagot? Hindi naman siya papayag na malamangan siya ni Woodman.

At pagkatapos ay dumating pa ang isang pamuwisit at ka kompitensiya.

Now, she needs to deal with the nerd and the jerk. What kind of fate is this? Hanggang sa mag lunch break na.

Tumayo na siya upang mag punta sa cafeteria kaya lang ay hinarang siya ni Mendoza. Gusto naman niya itong upukan kaya lang ay ayaw naman niya na mag wagi ito sa pang aasar sa kanya.

"Isabelle!" Tawag nito sa kanya at hinabol siya. Hindi pa siya nakakalayo kaya na habol siya nito. Hindi naman siya nag salita at tinignan lang ito.

"Sabay na tayo kumain. I don't know where the cafeteria is, at wala ako ka kilala dito maliban sa'yo." Pagdadahilan nito.

"Look at them." Turo niya sa mga ka klase niyang babae na naka tingin sa kanila at laalo na dito. Ay sumunod naman ito.

"They are interested in sharing a meal with you. Kaya sila na lang ang ayain mo. And don't act that we're close. Baka isipin nila may kaibigan ako sa mental." Na iinis na asar niya dito and she can see him being pissed off.

"You really are something huh? At first I thought that you're just too much ahead of yourself. But, now I can see that you're also a selfish and snobbish brat." Balik na insulto sa kanya nito ng mahina upang hindi marinig ng iba.

Mukhang ayaw nitong ipaalam ang totoong ugali nito sa iba at sa kanya lamanh pina pakita. What's he trying to do?

"Hindi lang ikaw ang nag sabi niya'n." Sabi naman niya dito at sinang ayunan ang sinabi nito.

"Girls, sabi ni Mendoza. He wants to eat with all of you. Siya daw ang taya, pina sabi lang niya sa akin dahil nahihiya siya." Sabi niya sa maga ka klase niyang babae para makaganti dito.

Nakita naman niya ang pagba bago ng mukha nito. Samantalang ang mga ka klase niya ay tuwang tuwa at paniwalang paniwala.

Bago pa man maka hirit ito ay umalis na siya. Pag labas naman niya ng kuwarto ay nasa gilid ng pinto si Woodman. Nag i spy ba ito sa kanila?

Ang nakapagtataka naman dito ay hindi man lang siya nito kinibo. At hindi kagaya ng dati na kinu kulit siya nito. May problema kaya ito?

Baka naman masama ulit ang pakiramdam nito kaya tahimik ito.

Is he still sick? Hindi na naman siguro nito ininom ang gamot nito dahil ayaw nito ng gamot. Pero paano naman ito gagaling?

Huwag niyang sabihin na sinayang nito ang pagpu puyat niya?!

Hindi ba nito alam kung gaano kahalaga ang oras niya pati ang munting mga daliri niya na hanggang ngayon ay hindi pa din gumagaling dahil sa hiwa.

At dahil gusto niyang malaman kung magaling ito ay hinila niya ang polo nito mula sa likuran. Na gulat naman ito at tumigil sa pag hakbang.

"Hindi mo ininom ang gamot mo no'?" Pa asik niyang sabi dito at na gulat ito.

"Why do you ask? The last time I remember, you don't care to me right?" Malamig naman na balik nito.

At imbis na pansinin niya ang pagsu sungit nito ay hinipo niya ang noo nito. Kinailangan pa niya tumingkad dahil ang tangkad nito. Na gulat naman ito sa ginawa niya.

"You're fine. So, why are you acting so sensitive? Akala ko naman may sakit ka." Naguguluhan niya na tanong dito.

Bakas naman dito ang gulat. Kung kanina ito ay naka sibangot napansin naman niya na napa ngiti ito. Bakit kaya?

Minsan na iisip niya na may pagka weirdo ito, but now she thinks that he's also might be a retarded. Bigla bigla na lang kasi nagba bago ang mood nito.

Napa iling na. Lamang siya at saka inunahan ito sa cafeteria. Sinundan naman siya nito.

She have a lot of things to do. Kaya bakit niya iintindihan ito? Is she nuts? When did she ever worry of how he feels and what he thinks.

*****

"We will not have a practice today. Because tomorrow is our exam. I want you to focus on your exam kaya idi dismiss ko kaya ng maaga." Sabi iyon ni Prof. Samaniego.

Pagkatapos ay pina labas na sila. Now, she should think kung paano niya matatakasan si Mendoza. Mukha kasing nagha hanap lamang ito ng butas mula sa kanya.

At sa isang pagkaka mali lang niya ay baka ma diyaryo agad siya. Paano kaya sila uuwi ni Woodman ngayon? Hindi naman sila maaari na hindi mag sabay dahil iisa lamang ang kanilang tinitirhan.

At kung sakali naman na hindi sila magsa sabay ngayon ay paano niyaniyon sa sabihin dito. Samantalang may asungot.

They also can't just let their guards down. Dahil malaking gulo kapag nalaman nito na sa iisang bahay lang sila naka tira.

"You're still not going home, Isabelle?" Usisa naman sa kanya ni Mendoza. And she just smirk.

"Hini hintay ko pa ang sundo ko." Simple niyang sagot.

"You don't need to wait for your driver. Willing naman ako na ihatid ka." Malisyoso naman na sabi nito sa kanya at hinawakan pa ang kanyang buhok.

"Try to lay your hands to me again at babaliin ko na 'yan." Banta niya dito at pinakawalan ang pinalipit nito kamay.

"Pakipot ka pa. I know that you like me too. And with our family background at asset we're much alike kaya wala tayo po problemahin tungkol sa pamilya." Walang ka sense sense naman na sabi nito.

Naririnig ba nito ang sina sabi nito? Napaka kapal talaga ng mukha nito. Amo ba ang yingin nito sa sarili nito?

Perpekto?! Napaka yabang ng hudyo! At kahit perfect pa siya hinding hindi niya ito papatulan.

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Can you give me a reason on how will I like you?" Pa insulto niyang sabi dito.

"Why would I like a man that I already beaten in a business deal? And so childish too begin with. Grow up!" Pa asik niyang sabi dito. At mukhang na inis ito.

"You really are making me lose my temper. Why the hell are you so irritating?" Pikon na sabi nito.

"If you don't want to be irritated and then don't talk nor look at me." Balik naman niya dito at tumayo na sa upuan.

Si Woodman naman ay nasa room pa din at mukhang alam na ang sitwasyon. Hahabulin siya sana nito ngunit pinigilan ito ni Woodman. At iyon ang nag silbi niyang tiyansa upang matakasan ito.

"Oh new classmate. Taga saan ka na nga ba?" Pekeng usisa naman nito dito.

"Who are you? May ka usap ako kaya 'wag kang um- extra." Galit naman na asik niyo kay Woodman.

"You don't need to know. Paano diyan ka na!" Sabi nito at tuliyan ng umalis.

Ilang sandali pa ay sumunod na ito sa sasakyan nila. Sinipat sipat pa niya ang tinted nilang kotse kung na sundan sila nito. Pero kahit anino nito ay hindi niya na nakita.

And that's a good sign. Naka hinga siya ng maluwag.

Ano na kaya ang gagawin niya? Maaari nga ngayon ay naka takas siya. Paano naman kay bukas? She let a deep sigh.

"I'm ruined!" Frustrated niyang sabi.

"Julius paki sabi kay Miguel starting for tomorrow siya na ang magha hatid kay Woodman at pati pag sundo." Wala na siyang ma isip kung hindi iyon.

Bakas naman ang labis na kalituhan at pagtataka sa mukha ng dalawang lalaki. Dahil hindi maintindihan ang gusto niya iparating.

"Kinahihiya mo ba ako?" Out of the blue naman na tanong ni Woodman.

"Why would I be ashamed because of you? Wala naman tayo relasyon at hindi tayo magka mag anak." Paliwanag naman niya dito.

"Then why are we separating cars?" Naguguluhan na tanong nito.

"Dahil ayoko ma diyaryo kinabukasan." Sagot niya dito at tila hindi naman nito nakuha ang ibig niyang sabihin.

"That Mendoza guy is the CEO in charge of Top Malls our rival. And I know that he's just finding a small hole para mapasama ako." Wala na siyang magawa kung hindi sabihin dito iyon.

"That's not what I think. I just have a feeling that he likes you." Isa na namang hindi niya inaasahan na komento.

"He's just messing with me. And I don't give a damn about him." Walang ka emosyon emosyon niya na sabi.

~~~~~

Yes, Woodman is right.

Mendoza does like her.

Ha.ha.ha.