Chapter LIX
Please Vote!
WINNING HIS HEART
"Hello?!" May kataas na tono na sagot niya sa pang limang ring ng kanyang cellphone sa isang unknown caller. Hindi niya sana iyon sasagutin ngunit na iirita siya sa kanina pa pag tunog n'on.
(Hello. Hello. Bakit ngayon mo lang sinagot?) Sagot naman ng pamilyar na boses sa kanya sa kabilang linya.
(Do you know m--?) Curious pa na tanong ng boses sa kabilang linya. Ngunit hindi na niya pinatapos at ibinaba na niya ang linya.
Ilang segundo lamang ang lumipas ay nag ring na naman ang cellphone niya.
And the number was the same as the previous caller. Pakiramdam niya ay ngalalabasan na ang kanyang mga ugat sa leeg dahil sa inis sa makulot na caller.
"What?! I'm a busy person so, don't waste my time! Just find a callmate!" Singhal niya dito pagka sagot na pagka sagot sa kabilang linya.
Narinig naman niya ang pag daing nito dahil sa lakas ng boses niya.
(What's with the temper? Ang sungit mo naman!) Singhal naman sa kanya nito. That's it! Now, he's on limits.
(Don't you recognize me?) Tanong naman nito sa kanya. And now, that she say it. Parang pamilyar nga ang boses nito. How can he forget that irritating voice?
(Woah! You're something! Talaga bang hindi mo ako na bobosesan?) Tila nagre reklamo pa na tanong nito sa kanya.
"Where did you get my number?" Na iirita naman na tanong niya dito.
(Secre--- Hindi pa nito natatapos ang sasabihin ay binaba niya ulit ang linya.
She really don't know where to stop doesn't she? After she cause ruckus in his own comapany.
Heto na naman ito nangungulit. Nag ring muli ang cellphone niya ngunit sinilent na niya iyon ng tuluyan para hindi na niya marinig pa ang pag tawag nito. May ilang minuto ang lumipas at may nare ieve siyang text mula dito.
(Sungit.) Reklamo nito sa kanya.
(Suplado.) Mukhang hindi talag pa siya titigilan nito. Text muli nito ng hindi niya ito replayan makilipas ang ilang minuto.
(Are you really going to ignore me? T.T) Pagda drama naman muli nito.
But, somehow he finds it cute and can't help but smile. May tinatago din pala itong kalambingan. Na hindi niya inaasahan dito.
(Salbahe.) Hirit pa nito.
(Nak- Nak.) What now?
(Who's there?)
(Ten.)
(Ten, who?)
(Ten, Ten, Ten pakitong kitong alimango sa dagat, masarap ka inin...) Pagjo joke nito na ikina froze niya. Paano ba naman ay napaka corny nito.
"Ha- ha- ha." But, still in the end he can't help but laugh. Talaga yatang hindi ito susuko.
Na gulat naman ang secretary niya dahil sa malakas at bigla bigla niyang pagtawa kahit na nagbi briefings sila ngayon. Kaya nagtataka na pinagmasdan siya nito.
(Isn't it funny? God! I must be crazy.) Tila pa nahihiya na bawi nito sa huli.
(I miss you.) Lumambot naman ang puso niya sa huling text na pinadala nito sa kanya.
*****
"Kuya, ibigay mo naman ito kay Ten. Oh.." Magalang na paki usap niya sa security guard na kailan lang ay binugbog niya. May band aid pa ang mulha ng dalawa.
"Ma'am wala po si Boss ngayon kaya iuwi niyo na din 'yang dala niyo." Malamig naman na sabi ng security guard sa kanya.
"Si Kuya naman parang wala tayong pinag samahan." Pagpapaawa effect pa niya dito.
"Ma'am naman! Mapapagalitan na naman kami ni Boss niyan. Ang bilin samin huwag ng tumanggap ng kahit na ano na galing sa'yo." Reklamo nito at napa kamot pa sa ulo.
"Kuya naman, sige na pogi naman kayo eh. Pansin ko nga mas lalo kayong gumawapo." Pang uuto pa niya dito.
"Ma'am, kahapon lang tayo huling nag kita. Mambobola ka na lang mali pa." Saway naman ng isa sa mga ito.
At oo nga pala, buhat ng nakaraang linggo ay araw araw na siyang pumupunta sa harap ng opisina nito upang mag dala ng bulaklak at tsokolate para mas mabilis niyang makuha ang loob nito upang mapatawad siya.
"Sige na naman kasi." Pangungulit pa niya dito.
"Ma'am, tignan niyo naman naging center piece na ng buong opisina ang mga bulaklak na ibinibigay niyo sa kanya."
"dahil lahat ng binibigay niyo ay pinabababa din niya. At wala na itong paglalagyan." Reklamo pa nito sa bago niyang dalang bouquet ng bulaklak.
"Basta ibigay mo na lang kasi. Lalambot din ang puso niya. Hindi din naman ako matitiis ng Boss niyo." Pangungulit pa niya.
"Grabe talaga 'yang fighting spirit mo. Imbis na lalaki ang nanliligaw sa babae ay ikaw pa itong sumusuyo sa kanya. Iba talaga ang kamandag ni Boss." Iiling iling na sabi nito.
"Bakit ba kasi hindi na lang kayo sumuko? Maganda ka naman baka makahanap ka pa ng iba diyan." Tula nahahabag naman na sabi nito sa kanya.
"But, that won't do. Siya lang ang gusto ko makasama habang buhay." Mapait niya na sabi dito. Narinig naman niya ang pag buntong hininga ng mga ito.
"Sige, amina na nga. Hindi naman kami mananalo sa'yo."
" Pasalamat ka mabait kami kahit na masakit pa itong panga ko sa pagkaka suntok mo noong nakaraan na linggo." Tila walang nagawa na din na pag payag nito.
"Talaga?! Naku! Salamat! Hayaan mo kapag pinatawad niya na ako. Sasabihin ko bigyan kayo ng bonus!" Pang uuto pa niya sa mga ito.
"Ewan ko ba, kung bakit ka namin tinutulungan. Samantalang pina ulanan kami ng sermon at muntik ng matanggal sa trabaho dahil sa pag pupumilit niyong pumasok."
"Ayos lang naman kay Boss 'yon. Hindi naman siya nagalit pero 'yung head ng security chief namin ang sumabon sa amin. Bakit daw nahayaan namin makapasok ikaw samantalang nag iisa ka lang naman daw." Reklamo pa ng dalawa sa kanya.
"Pasensiya na, sabi ko naman kasi papasukin niyo ako eh." Hingi niya ng tawad sa mga ito.
Pagkatapos ay inabot na lang ang isang bundle ng chocolates at bulaklak sa mga ito. Binigyan din niya ng miryenda na suhol ang mga ito para naman pampalubag loob baka kasi hindi na siya tulungan nito sa susunod. Napansin naman niya ang pamilyar na mga bulto ng lalaki na papunta sa direksyon niya galing sa loob.
"Kamusta na?" Masiglang bati sa kanya ni Nichollo matapos siyang mapansin. Kasama din nito si Shin.
"Long time no see!" Masigla naman niyang bati dito.
"Bakit nasa labas ka? Ayaw ka bang papasukin?" Tanong nito sa kanya.
"That's not it.. Ahm.."
"Nasa loob si Ten. Gusto mo ba samahan ka namin?" Alok naman ni Shin sa kanya.
"N..no! Dito na lang ako. Paalis na din naman ako." Pagdadahilan naman niya sa mga ito. Bakas naman ang gulat sa mga ito dahil sa inasta niya.
"May nangyari ba na hindi namin alam?" Naguguluhan naman na tanong ni Shin sa kanya.
"I can't... Because... He doesn't want to see me." Hindi halos lumabas sa bibig niya na pagsasabi ng totoo sa mga ito.
"What?" Gulat naman na tanong nito.
"Why?" Hindi naman napigilan na itanong ni Nichollo. Their face are puzzled.
"We just broke up. I mean he broke up with me." Malungkot naman na sabi niya sa mga ito. Kitang kita naman niya na labis na disbelief sa mukha ng mga ito.
"Oh, paano? I'll see you around." Sabi niya bago tuluyan nag paalam sakay ng kanyang Ducatti.
*****
"Go! Bilis! Bilis! Bilis pa!" Utos ng excited na si Cameron habang nanunuod ng car racing.
Ang nagla laban ay si Damon at Lee. Gitgit ang laban dahil may nakataya naman ang dalawa na pusta kaya seryoso parehas ang dalawa para manalo.
Nasa isang drifting arena sila ngayon na pagma may ari ni Cameron.
Nagkaka siyahan silang araw ngayon dahil naging busy sila ng mga nakaraang linggo dahil sa kanilang mga business at hectic na schedule.
Kaya napag kasunduan nilang lahat na mag kita kita upang mag enjoy. At siyempre kumpleto ang lahat.
"You're the expert here. Who do you think will win?" Tanong naman sa kanya ni Cameron ngunit hindi niya na natinig iyon kaya hindi niya ito pinansin.
"Are you listening?!" Bulyaw sa kanya nito sa kanyang tainga. Ang pakiramdam naman niya ay nalaglag lahat ng tutuli niya sa tainga dahil sa lakas n'on.
"Hindi naman ako bingi!" Singhal niya dito. Natawa naman ang iba nilang kasama.
"Why are you so serious, in the past couple of days?" Na iirita na tanong nito sa kanya.
"Nothing." Simpleng sagot niya.
"I know why." Singit naman ni Nichollo sa kanila at tinabihan siya. Pinukol naman niya ito ng tingin.
"Nakasalubong ko si Heather sa harap ng opisina niya. May dalang bulaklak at chocolates. I think sinusuyo siya nito." Umpisa naman nito.
"And why'd he do that?" Naguguluhan naman na tanong ni Cameron.
"She said that, she and Ten has broke up.. At kaya siya nagka kaganyan ngayon." Pambubuking naman nito.
Ang lahat naman ay napa singhap at nagulat maliban kay Lee. Kahit kailan talaga ang tsismoso ng mga ito.
"What?!" Gulat na sabi ni Cameron.
"But, why?!" Usisa naman nito na naguguluhan pa.
"Why don't we ask him. He's the one who broke up with her." Pang iipit pa ni Nichollo sa kanya.
Tingnan naman siya ng lahat ng mga kaibigan niya at hinihintay ang kanyang sagot. But, he doesn't comment anything.
"After all what happened. Hihiwalayan mo din siya? Pero bakit?" Naguguluhan naman na usisa ni Vash sa kanya. Ngayon na sinimulan nito mukhang mahaba habang pang uusisa ito.
"Pagkatapos natin siya iligtas sa mga kriminal na iyon at makalabas ng buhay habang kumpleto ang katawan.."
"At parehas naman kayong buhay ngayon at humihinga pa. Kaya bakit kayo nag hiwalay?" Pagri reasonable naman ni Ryuuki.
"As much as we know, gusto niyo ang isa't isa. And you can't live without her. Kaya bakit ka nakipag hiwalay? Nasisiraan ka na ba ng ulo?" Now, that's Cameron. He looks displeased dahil sa nangyari sa kanila ni Heather.
"And now, you are acting miserable. Samantalang, ikaw ang nakipag hiwalay." And that's Nichollo.
"Are you a fool? Why would you broke up in the first place kung hindi mo naman kaya." And lastly, hindi din naka tiis si Alexander kaya pati ito ay naki sali. But, he can't find the words to explain them what happened.
"You don't know anything kaya tumigil na kayo." Pagpapatigil niya sa mga ito,
"So, why don't you tell us?" Pangungulit naman ni Shin.
"You all will not stop do you?" Panunuya niya sa mga ito.
"Okay..fine! I'll tell you.. Do you know how it feels like to see the girl you love so much being revived by the Doctor because her heart beat stop?"
"I thought I'll go insane watching her. How I wish na ako na lang sana ang nagkaganoon.."
"Then she's lying on the bed in comatose state and anytime she can die. What hurt most is that you can't do anything but to watch her in pain."
"'At wala ka manlang nagawa upang ma iligtas siya o kahit mapigilan man lang siya para hindi sana iyon nangyari."
"Alam niyo ba kung gaano kasakit 'yon?!" Hindi na niya napigilan na paglalabas ng lahat ng sama ng loob dito.
"'Yung araw araw natatakot ka na baka isang araw mabalitaan mo na lang wala na siya. Alam niyo ba ang pakiramdam na 'yon?"
"Oo, masaya ako at buhay siya at wala na sa piligro ang buhay niya.."
"But, did that changed the fact that she doesn't care about herself? That she's selfless? I love her. I really do, but we can't keep being like this forever."
"Now, tell me kung sino ang hindi magkakaganito pagkatapos ng kahat ng nangyari.."
"I'm sorry, but you can't tell me when or where should I see her. She needs to learn her lesson. Hindi ko pa siya kayang maka usap ngayon." He said to them. Tumahimik naman ang lahat.
"We're sorry. Hindi naman kasi namin alam na may nangyari palang ganoon." Hingi naman ng tawad ni Cameron sa kanya.
"What did we missed?" Tanong naman ng kadarating na si Lee hawak pa nito sa isang kamay ang helmet nito.
Marahil ay napansin nito ang kakaibang tensyon sa paligid sa kanila. And no one bother asking kung sino ang nanalo sa mga ito.
"Nothing." Siya na ang sumagot para sa mga ito.
"Where are you going? You're drunk?" Nag aalala na tanong naman ni Vash sa kanya.
"I'm not in the mood. I'll just go home. See you around." Pamamaalam niya sa mga ito. At tuluyan nang umuwi.
*****
"Hi! Mga Kuyang pogi!" Bati niya ulit sa mga security guard kinabukasan. As usual may dala ulit siyang mga bulaklak at tsokolate.
"Ma'am naman. Nambobola ka na naman." Saway sa kanya ng guwardiya.
"Paki bigay naman ito sa Boss niyo, oh." Sabi niya sa kanyang mga dala.
"Hindi niyo po ba alam?" Naguguluhan na tanong ng guwardiya sa kanya. Pero siya ang mas naguluhan sa inaarte nito.
"Ang alin?" Tanong niya dito.
"Sinugod si Boss sa ospital kagabi. Naaksidente siya dahil sa pagmamaneho habang naka inom." Paliwanag naman ng guwardiya.
Sa gulat niya ay hindi siya nakapag salita man lang. Bumagsak din ang hawak niyang bulaklak at tsokolate sa sahig.
"Ma'am?" Untag naman nito sa kanya.
Nang rumihistro sa kanya ang sinabi nito ay nahawakan niya ito ng mahigpit sa kohelyo at bahagya iyong tinaas.
"Saang ospital siya dinala?!" Natataranta niyang tanong dito.
"Sa Central Medical Center yata." Sagot naman nito.
Mabilis naman niya itong binitawan at sumakay sa Ducati niya at umalis na. Halos naman paliparin niya ang Ducati sa sobrang bilis dahil sa pag aalala para dito. Kamusta kaya ito? Ayos lang ba ito? Pinanalangin niya na ayos lamang ito.
Ilang sandali pa ay nakarating na siya sa ospital at mabilis naman siyang pumunta sa reception area upang itanong ang room number nito.
"Miss, excuse me. I just want to ask kung ano ang room number ni Tennessee Johnson." Mabilis niyang tanong sa nurse kahit na medyo humihingal pa.
"302 po." Sagit naman nito.
Pagkatapos ay sumakay agad siya ng elevator patungo sa room third floor at sa kuwarto nito. Malapit na siya sa kuwarto nito ng bumungad sa kanya si Nichollo. Napansin siya nito kaya nilapitan siya nito.
"Why do you look like that? Ma...malala ba ang kalagayan niya?" Nag aalala niyang tanong dito ng makita ang napaka seryoso nitong mukha.
"I'm sorry, just see it yourself." Malungkot na sabi nito at pagkatapos ay iniwanan na siya sa harap ng pinto.
Siya naman ay may ilang segundo na naka hawak sa door knob. Hindi kasi niya alam kung kakayanin niyang makita ito sa malalamg kalagayan nito.
She can't take it. Natatakot siya ngunit nilakasan pa din ang loob upang matignan kung ano ang kalagayan nito.
At ipinihit ng dahan dahan ang door knob saka pumasok sa loob.
Pakiramdam niya ay mali ang kuwartong napasukan niya dahil may tatlong nurse na nandoon.
Ang isa ay taga balat ng ponkan at sinusubuan ang pasyente. Ang isa naman ay minamasahe ang likod nito samantalang ang isang nurse ay ang mga binti naman nito.
At pag tingin niya sa mukha ng pasyente ay si Ten iyon. Kung ganoon ay tama ang kuwarto na pinasok niya. But, he seems alright dahil ang kanan na braso lamang nito ang may cast at may ka unti lamang itong gasgas sa mukha.
Kung ganoon ay niloko lamang siya ni Nichollo at umaarte lang ito kanina upang pag alalahin siya nito ng labis. Bakit nga ba siya naniwala dito?
Hindi naman niya alam kung matutuwa dahil ayos lamang ito at hindi malala ang kalagayan nito o ma iinis dito dahil tatlo pang nurse ang kailangan mag alaga dito kahit hindi naman ito inutil.
Narinig pa niya ang pag hagikgik ng tatlong nurse dahil sa labis yata na pagkatuwa dahil nginitian pa ito ni Ten.
Ibig naman niya mapikon dahil hindi yata napansin ng mga ito ang presensiya niya kaya tumikhim siya ng malakas at saka lamang siya napansin ng mga ito. Si Ten naman ay bahagya lamang nagulat ng nakita siya.
"May I ask the three of you." Tukoy niya sa mga nurse na kasama nito.
"Why does he need all of you here? It's just a minor injury. And I think na..."
"Na mas kailangan kayo ng mas malala ang mga kalagayan na pasyente kaysa sa kanya." She said in warning tone at in- emphasize pa ang salitang "mas kailangan" sa mga ito.
"Bye, Ten!" Pahabol pa ng isang nurse dito at nginitian naman nito iyon. Gusto naman niya bukulan ito dahil sa inis. Minabuti niyang ilock ang pinto para wala ng pumasok.
"What are you doing here?" Seryoso naman na tanong nito sa kanya kahit hindi pa siya nakaka upo.
"I heard you got into accident kaya natural nandito ako. But, I'm more surprised sa na abutan ko. You seemed enjoying being on accident, huh?" Hindi niya naman na iwasan na sabihin dito.
"We don't have any relationship kaya hindi ka na sana nag abala pa." Pagtataboy naman nito sa kanya but, she just bear it.
"Are you okay? Wala na bang masakit sa'yo bukod diyan sa kamay mo?" Nag aalala naman niyang tanong dito.
"I'm fine. Minor injury lang ito in few more days makaka uwi na ako. Kaya you can go home." Pagtataboy muli nito ngunit hindi niya ito pinansin.
Kumuha siya ng isang ponkan sa side table nito at binalatan iyon. Nang matapos niya iyon balatan ay hinati niya at sinbo iyon sa bibig.
"These are sweet." Nasasarapan niya na sabi.
"Are you even listening to me? I'm fine kaya makaka al--- Reklamo pa nito sa kanya ngunit isinubo niya ang isang piraso ng ponkan sa bibig nito para hindi na ito mag salita pa.
"Masarap di' ba?" Tanong pa niya dito.
"This is not the poi--- " At sinubo niya ulit ang isa pang piraso dito para hindi na ito muli pang kumontra. Sinimangutan naman siya nito.
"Okay, okay.. Uuwi din ako mamaya. I just want to stay a little longer to help you. Even for old times sake?" Paki usap niya dito ngunit imbis na sumagot ay humiga ito at tumalikod sa kanya.
Kahit nahihirapan siya sa inaasta nito ngayon at nasasaktan sa pagtataboy nitonsa kanya ay ayos lang sa kasi kung iyon naman ang paraan para makasama niya ito kaya bakit hindi?
"Hey, hindi ka ba nagugutom? Gusto mo ba kumain?" Tanong niya dito pero hindi ito sumagot.
"It's almost 8 pm hindi pa tayo kumakain. At baka may gamot ka pa na kailangan inumin." Dagdag pa niya dito. At hindi naman siya ulit nito pinansin.
"Stop being too stubborn. I know you don't want to see me. But, I can't help myself being concerned about you.."
"Kaya please, I'm doing everything I can kaya maki cooperate ka naman." She can't help but, say to him. Lahat naman kasi ginagawa na niya ngunit tila sukang suka ito sa itsura niya.
"After you're okay, I promise that I will not bother you anymore. I would be out of your life. I promise." Pangako naman niya dito na ikina gulat nito.
Ayaw niya itong sukuan ngunit wala na yata talaga siyang magagawa. Talagang hindi pa yata ito handa na makita siya.
"So, tell me what do you want to eat? Para maka inom ka na ng gamot." Tanong niya dito at habang itinatago ang totoong nararamdaman na nasasaktan talaga siya.
"Anything would be fine. As long as it's not hospital food." At sa wakas ay sumagot na ito.
"Okay, wait for me. I'll just buy outside." Masigla niyang sabi at lumabas na ng kuwarto upang bumili ng tanghalian nila.
Ilang sandali pa ay bumalik na siya dala ang dalawang paper bag ng Chinese food na binili niya malapit sa harapan ng ospital kahit na medyo basang basa pa siya dahil umuulan sa labas ng malakas.
"Ang tagal mo naman." Bungad na pagsusungit pa nito sa kanya ng makapasok.
"Hachoo!" Bahing niya.
"Excuse me.. Ahm medyo kasi malakas ang ulan sa labas kaya sa tapat na restaurant lang ako bumili. Teka, ba't ba ang sungit mo. Ikaw na nga itong inaasikaso.." Reklamo naman niya dito.
"Sino kaya itong may kasalanan nasa matinong pag iisip daw ngunit nag drive naman kahit lasing at bumangga sa poste?" Reklamo mula niya dito at pinukol naman siya ng masamang tingin nito.
"I'm hungry kaya kumain na tayo." Sabi naman nito at hindi pinansin ang sinabi niya.
"Hmm!" Na iinis na sabi at inambaan niya ito ng suntok sa inis dito.
"Nagagalit ka?" Tanong naman nito sa kanya ng mahuli siya.
"Hindi, heto na nga po. Maghahain na." Gigil naman niya na sagot dito.
"Seriously?" Na aasar naman na tanong nito sa kanya matapos ma ihain ang Chinese food sa harap nito. There's noodles, rice, siomai, pork and tofu, veggies and chicken.
"Why?" Naguguluhan niyang tanong. Masarap naman ang binili niya.
"Is this the best you can give? I can't move my right hand dahil naka cast. So, how do you expect me to eat in chopsticks?" Naasar na sabi nito sa baritonong beses.
"Oh." Iyon na lang ang na isambit niya. She forgot about that.
"Susubuan na lang kita." Suggestion niya dito.
"What do you want to eat?" Tanong naman niya dito habang hawak na ang chopsticks.
At hindi naman ito sumagot. Binuksan niya ang noodles at na nakalimutan niya na mainit pala kaya hindi sinasadya na napaso siya.
"Awww! Awww! Ang init!" Na isambit niya sa sakit.
"Are you sure you're really gonna help me? Baka naman madamay pa ako sa ka clumsy-han mo. Hay.. Let me see baka mag paltos 'yan." Nag aalala naman na sabi nito.
At kinuha ang kamay niya. So, she just can't help but stare at him.
Sana ganito na lamang ito at bumalik na sana ito sa dati kaysa lagi siyang tinataboy at sinusungitan niyo. Napansin naman yata nito na naka titig siya dito kaya binitawan nito agad ang kamay niya,
"Ayos lang ang kamay mo. Mukhang hindi naman magpa paltos." Sabi nito at nag iwas ng tingin.
"Shall we begin? Ano ba ang gusto mo?" Tanong niya dito. At bumalik na naman ito sa pagiging suplado at masungit kaya hindi siya sinagot nito.
"Okay try the noodles... Say 'Ah'.." Utos niya dito at sumunod naman ito. And he finds him adorable kapag ganitong wala itong magawa.
"You planned all this, 'no?" Naasar naman na tanong nito sa kanya.
"Hindi 'no. Ito napaka tamang duda naman. Ito naman try the chicken." Natatawang depensa niya dito pagkatapos ay sinubo ang maliit na piraso nito.
At pinag patuloy niyang subuan ito hanggang sa mabusog ito.
"Busog ka na? Are you sure?" Tanong pa niya at tumango naman ito.
Siya naman ay inilipat ang lahat ng pagkain sa lamesa sa kuwarto at doon lahat iyon sinimulan ka inin.
"Are you even chewing that?" Tila naman nasusuya na tanong nito ng mapansin ang bilis niya sa pagkain at sa dami n'on.
"Aha." Sagot naman niya dito.
And a few more minutes ay na ubos na niya ang lahat ng pagkain na binili niya. Napapa iling na lamang siyang tingnan nito.
"Here's your medicine." Sabi niya dito at inabot ang tubig saka ilang tableta ng gamot dito.
Ang ilan sa mga ito ay pain killers upang makabawas sa sakit at ang iba ay para sa pamamaga. Humiga naman na ito sa kama marahil dahil masakit pa din ang katawan nito dahil sa pagkakabunggo nito sa poste dahil sa kalasingan.
Mabuti na lamang ay may air bag ito dahil yuping yupi ang harap ng sasakyan nito kaya baka hindi lamang ito ang inabot nito kung sakali.
"I'm already fine kaya makaka alis ka na dahil gabi na din." Pagtataboy pa nito sa kanya.
"Hindi na ako maka kilos dahil sa kabusugan kaya magpapahinga muna ako bago umalis.."
"Don't bother about me.. You can sleep, aalis na din ako pamiya miya." Sagot naman niya dito at hawak hawak ang tiyan dahil sa kabusugan.
Tinignan lang naman siya nito bago muling tinalikuran at nahiga na.
Pag silip niya sa mukha nitoilang minuto ang makalipas ay napansin niya na naka tulog na ito kaya siya ay pumwesto na sa maliit na couch at doon na lamang pinag kasya ang sarili hanggang sahindi na niya namamalayan ay pati din siya ay naka tulog na.
*****
Now, everyone knows how he feels.
At kung gaano naman ka despirada si Heather upang balikan siya nito.
Tsss, tss. How long can he be stubborn sa nararamdaman?
Siguro talagang masakit nga makita ang taong mahal mo na laging nasasaktan ngunit wala ka naman magawa.
Oh siya, malapit na tayo sa nalalapit na pagtatapos.
Walang bibitiw!
At ito ang ending na ikamamatay niyo tawa.
Ha- ha- ha!
Thanks mwaa!
Please vote!