Chapter 5

SVEN's POV

            Dalawang araw na ang nakakalipas since naligaw ng punta si Michael dito at dalawang araw na din di ko nakita si ms. Fointess.

You miss her? 😉

As if! 😠

She's not my doctor pero punta pa rin sya ng punta dito. Good thing din kasi finally nakinig din sya na wag ng magtrespassing dito pero...

Gutom ka? 😐

Hindi no!

GRR...

Naman oh... and yan ang bad thing! Nasanay ata ako sa pagdala ni Fointess ng pagkain dito at pagpipilit nyang pakainin ako.

Ang sabihin mo mapili ka lang! At gustong-gusto mong sinusubuan ka ni Fointess! 😑

Hindi ko gusto magpasubo sya ang mapilit! In fact kaya ko sarili ko she just don't give a damn kung kaya ko ba!

CLICK!

Napatingin ako sa pintuan ng marinig kong bumukas ito.

Tingin mo si Fointess na yan?

GRR!

😐

Bad timing naman 'tong tiyan ko! And sana natulog na lang ako kanina.

"Gising ka pa?"

Magsasalita pa ako ng-

GRRR!!

😑

"Di ka pa kumakain?"

'Nak ng Tipaklong! Kakahiya! Buti kung si Fointess ang nandito kaso-

"What? I should have known Samañiego. So ano, don't tell me two days ka na rin di kumakain?"

Binabawi ko na-

GRRR!!!

😠

traydor 'tong tiyan ko! Sya pa ang sumagot sa kanila!

Wala na akong nagawa kundi itikom ang nakabuka kung bibig para sumagot.

I could only groan in dismay and embarassment internally as I look sa dalawang babaeng ngayon ay nakapasok na sa loob.

"Good thing may dala kaming pagkain."

"..."

"Did this mean you're just sleeping nang wala ako? What if I didn't come today? You'll just sleep it off?"

"..."

Di pa rin ako sumasagot at nakatingin lang ako sa kanilang dalawa.

The two women are both beautiful sa suot nilang damit. One of them is my sister na nakasuot ng strapless knee length blue dress under her denim jacket-

Kung matatawag pang jacket yan sa iksi nito at sana hubad na lang sya pumunta sa kapit ng damit nya sa katawan.

Well... I have to admit she is beautiful matangos ang ilong, maputi, egg shape ang face, at bagay rin sa kanya ang shoulder length nyang buhok na natatakapan nito ang electric blue eyes nya. All in all namana nya kay mama her beauty na ngayon ay magkikitaan ng pag-aalala.

"Hey, don't just stare!"

Nagawi ang tingin ko kay Fointess at right now masasabi kong bumata sya sa suot nya ngayon.

She has this adventurous vibe sa suot nyang blue ripped denim pants showing off her long legs, denim jacket katulad sa kapatid ko at under it ay isang white tank top shirt na kita ang pusod nya.

She smirked at me at masasabi ko talagang... gusto kong burahin ito kahit gaano sya kaganda o sabunutan ang black long hair nya at tusukin ang kumikinang nyang mga mata that has the color of blue sea under the shining sun, at higit sa lahat alisin ang mapanukso nyang ngiti under her long straight nose!

"Done checking us out? We're pretty right?" Tanong ni Fointess while smirking giving me a knowing look.

At ang pilya kong kapatid nakisakay na rin sa kanya. Both of them twirl around to show off their dress at nag-pose pa sila.

"So ano Ven... we're beautiful?" Tanong ng kapatid ko.

"Nagpunta na lang kayo dito ng hubad halos kita na ang budhi nyo sa kakulangan ng tila ng mga damit nyo." Dead pun kong sabi.

Did I forgot bang sabihin na both of them are wearing heels kahit na matatangkad silang tao? Iwan ko ba lumalabas pagka-insecure ko sa height when someone is looking down on me pag-bad mode ako.

"You're such a prude Samañiego. Don't you have some fashion sense? Can't you just say na maganda kami?" Irap na sabi ni Fointess.

I admit that pero ayaw kong aminin sa kanila lalo na kay Fointess na ngayon ko lang nakitang di naka-wedding gown or formal dress under her white lab gown na nakasanayan ko nang makita sa kanya.

"And no visitors allowed-"

"You should know my answer to that-"

"And you don't need to come ate Cassie if you feel oblige to come-"

"You're being rude to your sister Samañiego."

Pansin kong nawala ang ngiti ni Cassandra at inis kong tiningnan si Fointess.

"Kailangan mo ba talagang putul-"

"Oo, if galit ka because of what happened two days ago-"

"What did something happened two days ago?" Nag-aalalang tanong ni ate Cassie.

"Well... Michael came-"

"Came for you ms. Fointess and mind you di nya alam that I'm here. So if sinabi sayo ni Michael na dumalaw dito ate, you should have not come." I said flatly and I know walang emotion na makikita sa akin ngayon.

"No walang sinabi si Michael sa akin in fact-"

"Wala akong paki-alam kung may sinabi man-"

SLAP!

Walang hiyang babaeng 'to nagawa pa akong sampalin!

"Kristine!" Takang napasigaw si ate Cassie sa nakitang ginawa ni Fointess na ikinataka ko rin.

"What's going on here?"

Lahat kami napatingin sa nagsalita and it's my doctor. Di namin napansin na may pumasok na ibang tao.

"Look no visitors allowed dito dr. Fointess and you're only allowed to come and go dahil di ka nirereklamo ang pasente ko pero kung sasampalin nyo lang sya then the door is right there for you to go out." Mahinahong sabi ng doctor kong si dr. Reyes who is in his 50's.

Di na nakapagsalita ang si Fointess ng pagsabihan sya ng matandang doctor.

"Don't mind them doc lalabas din sila." Tawag pansin ko sa kanya. "Anong ipinunta nyo po dito?"

"Check up on you." Sagot nya lang at sinimulan na nyang gawin ang trabaho nya.

"You're doing good aside for that red face of yours." Sabi nya at may sinabi sa nurse na kasama nya.

Kita kong napa-ismid sa narinig si Fointess.

"Doc, how is my sister?" Tanong ni ate Cassie na may halong pag-aalala. "Can she still use her left hand? No permanent injury? O baka naman she will be crippled for life."

Napangiwi ako sa mga narinig ko but I can't help but worry when she asked doc Reyes what I could not ask dahil sa takot kong malaman ang sagot.

Cassie got near me, tingin ko nakita nya ang pagka-alanganin ko.

Sa mga kapatid ko sya lang ang di ko magawang magalit ng husto. She's been trying to be there for me since then kaya mahaba pasinsya ko sa kanya.

Bad timing lang bad mode ako dahil sa gutom ako at she reminds me of Michael.

Doc Reyes chuckled then smile at her. "Nothing therapy can't solve, in fact no permanent injury ang kapatid mo. She just need to care of her injury not to move it around too much."

Nakahinga ng maluwag si ate Cassandra sa sabi ng doctor.

"She just need that sling on her hand to stay there for another three months if her injury is slow to heal... a month or two if fast."

"Ano? Matatagalan pang tanggalin tong saga-"

"ALEXANDRIA." natigilan akong magsalita ng marinig ko syang tawagin ang pangalan ko ng ganon. "Rinig mo ang sabi ng doctor, if it's needed to stay then it will stay there kung kinakailangan mo ito para gumaling."

Di ko gusto ang ganito sya sa akin kaya di na lang ako umimik ng di na ako pagsalitaan pa.

I know napapasunod nya ako, if I must admit, kaya nga mahaba pasinsya ko sa kanya, eh... at di ko magawang magalit ng matagal sa kanya.

"So kailan po ang labas nya rito?" Tanong ulit nya sa doctor at napatingin ako sa gawi ng matanda.

"Good to say na steady ang pagrecover nya this past few days kaya makaka-uwi na sya the day after tomorrow the latest or-"

"Don't worry doc Reyes sawa na ako dito sa ospital kaya makakalabas ako dito sa makalawa. Ayaw ko nang magtagal pa rito, I already miss my own apartment at ang higaan ko."

"The day after tomorrow then." Napatawa sya sa akin. "Get well then, hija."

Nang makalabas na si doc Reyes kumulo uli ang kalamnan ko reminding me na di pa ako kumakain.

"Oh, ito ipakain mo sa kapatid mong makitid ang utak." Iritang sabi ni Fointess habang inabot kay Cassie ang plate full of foods.

"Kris... tama na." Pag-aawat ng kapatid ko ng mapansing sasagot sana ako.

"You're my friend Cassie at kahit kapatid mo pa sya she has no right to be rude to you. I'll say it to her again even she is my savior kaya I don't care kahit magalit pa sya."

Oh, so friends sila? Well, malamang GF sya ni Michael at kilala na sya ng pamilya... liban lang sa akin.

Haist... ito na naman tayo. Isa ka nang Samañiego at ipinamigay ka na nila noon pa.

Samañiego... huh?

Wala naman patutunguhan ito at mukhang di naman ako makakain matutulog na lang ako.

"What are you doing? Di ka pa nakakain." Sabi ni Cassie.

Mahihiga na sana ako pero ang epal pinigilan ako sa paghiga at pumwesto sa likoran ko kaya ang kinalabasan...

"Eat don't make any of us worry anymore lalo na si Cassie na labas masok dito noon pa." Sabi nya sa may tenga ko kaya napalingon ako sa kanya. "She respect your no visitors allowed and not to see anyone but that doesn't mean she can't come when you're asleep."

Mischief can be seen on her eyes pero that also remind me something.

"Not a dream then..." ang wala sa isip kong bulong.

Lagi ko kasing napapanaginipan na may umiiyak habang hinahaplos ang ulunan ko at ang pisngi ko on my first week here at nong magkasakit ako.

Now I know hindi ito panaginip.

"Di na ako iinom ng gamot it makes me sleepy and bubbly." Diterminadong sabi ko dahil laging wala sa iral ang sarili ko.

Nagbalik diwa ako ng marinig ko silang dalawang tumawa at maramdaman ang katawan ni Fointess na syang nakaharang para di ako makahiga.

Kaya napabalikwas ako palayo sa kanya na sya ring pinagsisihan ko! Na ito rin ang dahilan kung bakit kamuntikan na rin akong mahulog sa kama.

Damn, ang tanga ko nakalimutan kong may injury pa akong di gumagaling.

"Shit! What do you think you sre doing?!" Nag-aalalang pagalit na tanong ni Cassie habang nakahawak sa akin para pigilan ang pagkahulog ko na dahilan kung bakit napatapon ang pagkain hawak niya.

"Di ka gagaling Samañiego kung lagi kang ganito. You can't live on your own this way." Iiling-iling na sabi ni Fointess at tumawag ng janitor para linisin ang nagkalat na pagkain gamit ang phone nya. Ewan ko kung sino tinawagan nya, well... kanila ang ospital na ito.

As far sa I know I'm not a touchy type of a person kaya ganon na lang akong napabalikwas pero tingin ko wala lang sa kanya ito it's normal for her this kind of act.

"She's right Ven kaya di ka uuwi sa cheap mong apartment so-"

"Don't even think about it, di ako uuwi sa inyo. Isa pa malapit sa university ang renirentahan kong apartment."

Nakita kong lumongkot ang mga mata nya sa sinabi ko but I ignored it.

"But no one is going to take care of you." Kunot noong sabi ni Cassie na nagsasaad na di sya payag sa gusto ko.

"I can take care of myself."

"No, you are not."

Magsasalita pa ako ng magtanong si Fointess.

"University? Saan?"

"DLSU... she's taking up teaching course there." Sagot ni Cassie sa malalim na nag-iisip na si Fointess.

"May condo ako malapit doon so pwede syang tumuloy doon kasama ko-"

"No! Hindi-"

"Is it okay with you? You don't need to Kris malayo 'yon dito sa hospital."

"Nah... I insist at sabi ko naman sa kanya I'll take care of her 'till she fully recover."

Aba! Mga ugok na to!

"Wag nga kayong umasta na parang wala ako dito at nagdidisisyon nang di ako pumapayag!" Kunti na lang at sa sabog na ako sa galit.

They just give me a look.

"At isa pa-"

"You have no say in this Samañiego. Isa pa 15-20 minutes lang ang layo ng condo ko sa DLSU, so you can either walk or I can give you a ride there."

"Lolo give me a word na di-"

Haist! Ba't ba gustong-gusto nilang di ako pinapatapos!

"Lo said na sa bahay ka tutuloy." Putol sa akin ni ate Cassie.

"Ano? Hindi totoo yan. We have an agreement."

Yes, we have an agreement ni lolo na I will live on my own pero di ko gusto sa Davao dahil alam kong may bantay sya sa akin at papayag lang sya kung dito ako sa Manila manirahan on my own dahil kahit papaano nadito raw ang pamilya ko sina papa at mama kasama ang mga kapatid ko.

I readily agreed at sinabing magdodorm ako kasi gusto kong mag-aral like a normal person pero di sya payag ikukuha raw nya ako ng condo which is I declined at sabi ko na lang na rerenta ako apartment kung ayaw nyang magdorm ako at ako ang bahalang maghanap.

Hindi sya payag mas gugustohin pa nyang tumuloy na lang ako sa bahay ng anak nya na sya ring aking ina.

Dahil sa ayaw kong makituloy sa kanila binalaan ko lo na maglalayas ako kaya ayon naglayas nga ako, and did something na di nya inaasahan na syang nagpabago ng isip nya after a few months na malaman nya kung nasaan ako.

Let's just say na nabahala silang lahat ng malan nila kung ano ang pinag-gagawa ko for a few months at kung saan nila ako nakita dahil di nila ako nahanap-hanap kahit anong gawin nila.

Nah... you're thinking too much di ako nag-druga o gumawa ng illegal na di kanais-nais.

"That was before you got shot, Sven, lalo lang sya mag-aalala at maghihigpit sayo after that stunt you made."

Naitikom ko ang nakabuka kong bibig at natahimik na lang ako.

"If you had just agreed to him before papayagan ka naman namin sa gusto mo after you familiarize yourself here." She give me a disapproving look na sya ring ginantihan ko ng disbelieving look dahil alam kong di yon mangyayari.

"Pero anong ginawa mo? You my idiotic and impulsive sister just enlisted yourself in that god damn military as a reserve soldier in Davao!"

Di ko mapigilan ang sarili na irapan si Fointess when she gasp sa narinig.

"Oh don't glare at her like that Alexandria-"

"Don't call me that Cassandra Louise." Nagtitimpi kong sabi dahil sa lahat sya lang ang ayaw kong tinatawag akong Alex or Alexandria but others can't call me Sven or Ven without my permission.

Pero may iba or should I say na some of my close friends ay tinatawag akong pito or seven bilang pang-asar sa akin. Seven daw pangalan ko kaso kinulangan ng litrang e kaya naging Sven.

She suddenly hugged me ng marinig nya ang nagtitimpi kong boses, and my body stiffened but relaxes after when my mind and body recognize her touch.

"Ok... basta wag mo rin akong tinatawag sa full name ko especially that L name of mine it's too masculine sa pandinig ko."

I rolled my own eyes at what I heard which I earned a pinch on my nose from her dahil nakita nya ito.

"You can't deny it na that was idiotic at isa pa you really worried us-"

"You and lolo only." Singit ko at sumiksik na sa kanya at sumandal na ng tuluyan.

I think nalipasan na ako ng gutom dahil di na kumukulo ang kalamnan ko at nakalimutan na rin nila.

"That's not true Ven... everyone is really worried about you. At gusto nila sa bahay ka..."

Di ko na sya pinakinggan o narinig man lang dahil antok na antok ako at tingin ko dahil sa tinurok sa akin ni doc. kanina.

.

.

.

.

.

.

.

.

Alam nyo ba ang pakiramdam na wala kang magawa at kailangan mong sumunod?

Putek... akala ko di na ito mangyayari sa akin!

Di naman ako pumayag sa gusto nila at wala akong sinabing "oo, pumapayag na ako", pero ang walang hiya kong kapatid tumawag sa kanila at sinabing doon ako tutuloy habang tulog ako!

Ngayon nakatayo ako sa harap ng bahay nila.

"Don't just stand there Samañiego." Napatingin ako sa bumulong sa akin. "At wag kang sumimangot jan."

Haist...

"Ba't ka nandito Fointess? Di ba you're hiding from Michael?"

Ang babaeng ito halos di na umuwi ng malaman makakalabas na ako. Ipagpapasalamat ko na lang na di naisipan ni ate Cassie na sa kanya na lang ako ipagbilin.

Parang bata ako kung ituring nila at sila na ang nagdidisisyon para sa akin.

"Hmm... why? Don't you want me to be here?" Nag-iinarte nyang sabi.

Wala na akong paki kung ano man nasa isip nya at tumuloy na ako sa loob.

Rinig ko silang nagsasalita at masasabi kong dadanak dito ng dugo ang ilong ko sa pagka-spoken dollar nila, patu ako nahawa na rin at baka di ko na makilala ang sarili ko if ever na makita ako ng dating ako.

"Oh... bakit ang tagal m-" naputol ang ano mang sasabihin ni ate Catherine, na syang lumabas para tingnan ako, ng mapadako ang tingin nya sa "umaalalay" sa akin.

Bahala na if mag-away o magka-iskandalo dito. Si Michael ang may sala dito kaya para sa akin walang-

"Kristine!" Sigaw ni ate Catherine at dali-daling niyakap sya. "It's good na nandito ka and I am so sorry sa kapatid ko."

😐😐😐😐 yan ang itsura ko ngayon dahil di ko alam kung may mararamdaman ba ako o wala sa nakita ko.

Hmm... wala naman kaya iniwan ko na sila but that made me think anong nangyari sa babaeng nabuntis ni Michael?

Dahil tanghali na kaming dumating may nakahandang pananghalian.

Normal lang ang nangyayari para ngang walang scandal na nangyari sa wedding, eh. Lahat nagkukumustahan at nagchichikahan habang kumakain.

While me ito 😑 ang mukha ko. Pano ba naman kasi di ko magalaw kaliwang kamay ko kaya di ko magawang gumamit ng tinidor at kutsara.

Haist... ang sasarap ng nakahatag na pagkain! Pero mukhang hanggang tingin lang ata ako ngayon! 😭😭😭

I don't like this. Di ko gustong makita nila akong mahina ako after all this years at mukhang nakalimutan nilang nandito ako at panay ang tanong kay Fointess at panenermon kay Michael ang nangyayari.

Pano na to? Gutom ako...

Duh... na-ospital ka lang di mo na alam ang gagawin mo? Di magkamay ka! Wag mong sabihinng nahihiya ka! Nak ng tipaklong naman Ven!

Tama! Nagkakamay nga ako ng nasa Mindanao pa ako ngayon pa ako mahihiya? Aist... need ko nang magpagaling ng makaalis na ako dito nawawala ang common sense ko dito.

Kaya ayon kuha doon kuha dito ng pagkain at inilagay sa plato ko at naghugas na ako ng kamay sa kitchen at walang nakapansin dahil busy sila.

Hmm... natatakam ako at siguradong mabubuso-

"What do you think you are doing?"

Napatingin ako kay papa ng magsalita sya. Akala ako sa una di ako ang tinatanong pero nakatingin silang lahat sa akin.

Napa-iling na lang ako sa nangyayari. May mali ba akong ginawa at bigla na lang nila akong napansin?

Wala naman bukod sa kakain ka na sana.

"Um..." napatingin-tingin ako para double check na rin if may nagawa ba akong mali pero wala naman. "Kakain? Di ba pwede?"

Oh, bakit naman parang naging awkward ang aura dito? May nasabi ba akong di pwede?

Kaya tumingin ako kay ate Cassie na parang di mapakali.

"Hmm... sana sinabi nyo na-" magbibiro sana ako pero...

"Ven, ito oh... tikman mo masarap 'to." Sabi ni ate Cassie. "Di ba fave. mo ito?"

Nailang ako kasi she is trying ti spoon feed me when I turn to her.

Sya ang katabi ko, um... ito ang arrangement namin.

         Michael  Fointess  Catherine

Pa

          Ma           Cassie      ako

Sa arrangement pa lang parang walang kasalan o iskandalong nagawa si Michael.

"Um... kaya ko naman kumain mag-isa ate wala na tayo sa ospital so no need na subuan mo ako." Naiilang kong sagot.

At akmang kakamayin ko na ang nasa plato ko para kumain nang magsalita ulit ang magaling kong ama.

Nasaan ba kasi si lolo? Kahit na may pagkastrekto sya sa akin at least pinagbibigyan nya ako sa mga mumunting bagay na gusto kong gawin even though maraming off limits sya sa akin.

"Sven Alexandria Madrigal-"

"Samañiego po." Pagtatama ko kay papa at wala akong paki kung magalit man sila dahil ito na ang naging apelyedo ko bata pa lang ako.

Kita kong lahat sila nanigas sa sabi ko.

"Wala ka na sa Davao... sa bahay ng lolo mo and you are in my house so use utensil, use fork and s-"

Napahalakhak na lang ako bigla sa sinabi nya. The F!

"Hahaha... mapagbiro ka pala pa... hahaha!" Natatawa ako sa galit and I can't let them know o makita man lang ito.

"Pa naman galing akong ospital at alam nyo naman..." kahit di pwede at masakit itinaas ko ang nakasling kong kamay.

"Ven!" Pagsasaway ni ate Catherine at tulad ng sabi ko si Caasie lang ang pwede tumawag sa akin non sa kanilang magkakapatid, di ko sya pinakinggan.

Kita kong nag-iba ang mga histura ng bawat isa sa tensyon sa hapagkainan.

"Wag nyong sabihing..." itinaas ko ang isa sa kilay ko. "Nakalimutan nyong-"

Napahinto ako ng mapatingin ako kay ate Cassie.

"Haist... mali ba ako?" Tanong ko sa kanya. "Nagugutom ako so I have to find-- haist... nawalan na ako ng ganang kumain."

Tumayo na ako at akmang aalis.

"You are in my house Sven and still my daughter so show some respect!"

Kung kanina nagtitimpi at nagpipigil ng inis si papa pwes ngayon makikitaan mo na sya ng galit.

"Nagpakapagod ang mama mong lutuin lahat yan. So if I say eat you are going to eat!"

Napataas ang kilay ko sa galit nya, di uubra sa akin ang pag-i-intimidate nya sa akin ngayon matanda na ako.

Napatingin ako kay mama dahil sa sinabi ni papa.

Awkward kanina ang pagyakap nya sa akin kanina dahil di ko sya magawang yakapin at ngiti lang ang iginawad ko sa kanya.

I feel an outsider not a family sa kanila kanina. Yes, tinatawag ko silang mama at papa dahil alam kong magulang ko sila but I never felt they are.

They never said anything as to what happened sa wedding day na 'yon. Di sila nagpaliwanag nor say sorry nangyari sa akin.

Makapag-english nga...

"Thanks for the hard work ma I appreciate it, really." Sincere kong sabi at ngumiti sa kanya. "But I don't feel hungry now, nalipasan na ako ng gutom."

I can't read her face kung galit ba sya o ano? But I can tell there is something in her eyes pero ini-ignore ko na lang at tumingin kay papa.

"I am in your house and I respect that kaya nga di na ako nagsasalita at nagtatanong bakit nangyari sa akin 'to." I give a meaningful look sa kanila. "No one even say sorry for what happened to me dito, eh."

Sa sinabi ko di na makatingin sa akin sina mama at Michael even ate Catherine di makatingin sa akin ng diretso. Pero si papa wala lang sa kanya ang sinabi ko.

"It's that woman's, Noreen, fault! Kaya ka na-hospital! Siya ang ang bumaril sayo if it weren't for you I would sue her!" Galit na may panisisi ang tuno si papa. "If it were not for you naka-"

"Na nakakulong na ang Noreen na 'yon na sana kasal na ang magaling mong anak kay Fointess." Natatawa kong sabi. "Did you hear that Fointess? Ang mali ng kapatid ko ipinapasa sa kakawawang-"

"Wag mong idinadamay dito si Kristine, Alex!" Sigaw ni Michael. "Wala kang alam so shut up!"

"Yon nga eh!!! Wala akong alam pero dinawit mo ako sa kagaguhan mo! Fuck you! God damn you Michael! Gago ka! Kung pwede lang imura lahat ng mura sayo para mawala ang kahihiyan at galit na nararamdaman ko ginawa ko na!"

Mga lukong to akala siguro nila di ako galit?!

"Respect my ass! Ni wala kayo non! Baka nakakalimutan nya ako ang nabaril! Ako ang nasa altar so if that Noreen woman failed to come on time ako ang kasal kay Fointess!"

Natigilan silang lahat sa sigaw ko at parang natauhan sa sinabi ko.

"Oh, so now see the light?" Sarcastic kong sabi. "See that Fointess? If we got married because of that man's scheme are you going to cheat on me like what he did? Sasabihin mo pa bang kasal si Michael kay Fointess, pa?" Nakangisi kong tanong.

==========