Chapter 35: Miss me?

Alas onse na ng gabi pero di pa rin bumabalik sina Bamby at Winly. Sinubukan ko silang tinawagan subalit out of coverage sila. I tried to contact also the others pero ganun pa rin. I wonder kung wala bang signal rito o bigla nila akong iniwan nalang dito at bumalik na ng maynila. Pero I have this guts na they're doing this in purpose. They want us to spend more time with each other. Ngunit paano mangyayari iyon kung pinaalis ko na yung kasama ko kanina?.

Hay, Joyce naman kasi! Bakit di mo nalang kasi pinagbigyan?. Tutal pareho naman kayong sabik sa piling ng bawat isa.

And for that thought. Di na ako nagdalawang-isip pa na tawagan sya.

"Yes, baby?." bati nya. Natatawa. Suminghap ako sa gilid kung saan malayo sa hawak kong cellphone na kasalukuyang nasa tainga ko.

"Andyan ba sina Bamby?." mabuti nalang at mabilis kong naisip itong tanong ko. Di ko kasi alam kung anong sasabihn matapos ang nakakakilig nyang bati. Until now. Hindi pa rin nagbabago ang aking pandinig sa tuwing sinasambit nya ang katagang iyon. Ewan. Parang may gayuma syang gamit upang ako'y mas lalong mahulog sa kanya, kahit araw araw pa.

I heard him growl. "Yan din ang gusto kong itanong eh. Si Win kasama mo na ba?." he asked back. Umiling ako kahit wala naman sya sa harapan ko. Then hinabol ko ang "Hinde nga eh. Tinatawagan ko numero nya maging ng iba pero out of coverage lahat sila."

Ayun. Nilamon na ng kanyang halakhak ang buong tainga ko. Tawa na para bang may double meaning pero di ko alam kung ano iyon.

"Bat ka natatawa?. Iniwan na ba nila tayo?." di na ako nag-isip pa nung tanungin ko sya. Ano ba Joyce?!. Umayos ka nga!

Bakit ba!?.

"They tricked us baby. Hahaha.."

"Tricked saan?." curiosity hits me.

"Tinakasan, iniwan, di ko alam ang term sa ginagawa nila pero ang tanging alam ko lang na dahilan njla ay gusto nila tayong magkaayos na ng mabuti.. hahaha."

Oh! Ganun din ang nasa isip ko eh. Kasi yang bakla na yun. Di yun papayag na iiwan ako basta ng walang kahit anong paalam o bakas. Ngayon lang itong para syang bula na lumipad nalang sa ere tapos nawala na.

"Umalis na talaga sila?."

"I don't know but can I ask you one thing?." anya. Taliwas sa naging tanong ko kanina.

"Hmm.. ano yun?." kinagat ko ang dulo ng hintuturong daliri sa kaba. Di naman ako natatakot na mag-isa pero the thoughts of him, running out of his room then will knock on my door is making me sick. Di ako kinakabahan sa kanya. Sa presensya nya, iyon pa.

"Pwede pumunta dyan?. Tutal wala naman tayong kasama pareho."

"Paano kung bigla silang dumating?." di ko mapigilan ang itanong ito. Not telling that I don't want him in here. Maganda pa nga iyon dahil para mapag-uusapan pa namin ang nakaraang natatakpan na ng kasalukuyan.

"Di na sila darating iyon. You know them babe. You knew Win too well. Kung babalik sila. Kanina pa sana sila dumating. E bakit wala pa sila. Anong oras na oh?."

"What about Bamblebie?."

"Don't worry about her. Malaki na sya't andyan naman lagi si boy Jaden sa paligid nya kaya, can I stay there?. Atleast for this night?."

"It's up to you?."

"No, I want to hear your voice. Is it a yes or a no?."

"Tsk.. oo na. Pumunta ka na rito. Inaantok na ako."

"Now, open your god-damned door then."

"What?!.." gulat kong himig. Napatayo pa sa kinauupuan na malambot na higaan.

May narinig akong kumatok doon kaya napatalon pa ang puso ko sa takot at kaba. Halos tumalon pa nga ako paalis sa lugar ko para lang silipin kung nasa pintuan na ba sya o wala pa. Ngunit nakumpirma kong andyan na nga sya ng sunod-sunod na ang naging pagkatok nya.

"Wait.." huli na ng nasabi ko ito. Inayos ko pa muna ang sarili ko bago naglakad patungo sa likod ng pintuan at pinagbuksan sya.

"Hi." malaki ang suot nyang ngiti.

"Hi. Pasok ka." alok ko. Mabilis din naman syang pumasok. Dahan dahan ko ring isinara ang pintuan. Sobra pa kasi sa sobra ang kaba na namamahay ngayon sa aking dibdib.

"Tinawagan mo rin ba ang iba?." tanong ko matapos syang sundan. Naupo sya dun sa may single sofa. Tabi ng bed ko kung saan sa taas ang aking higaan.

"Just like yours. Out of coverage."

"Tsk.. ano bang iniisip ng mga iyon?." sambit ko. Sa ceiling tumingin. Di ko kayang salubingin ang kanyang mata. Mahihimatay yata ako kapag tumitig ako sa kanya.

"I miss you.." bigla ay nakita ko na lamang ang buong mukha nya. Tinatakpan ang ilaw sa may ceiling. Napatulala ako. As in. Napatitig ako sa buong mukha nya na kahit hinaharangan nya ang liwanag ay napakagwapo nya pa rin.

Sa isang iglap. Napapikit na ako. Ang mainit at malambot na labi nya ay kasalukuyan nang hinahalikan ang labi ko. Hawak nya ang likod ng ulo ko habang mas lalo nya akong idinidiin sa kanya. "I love you, baby." umawang ang labi ko ng bigla nalang syang bumitaw sa halik. Humagikgik pa nga sya. Nang mabilis kong itikom ang mga labi ay duon nya ulit ako hahalikan subalit iniharang ko ang dalawa kong palad.

"Baby." sumamo nya. Ako naman ngayon ang natawa.

"Inaantok na ako." rason ko, na totoo naman. Ang nagkasalubong nitong mga kilay ay nagkahiwalay rin ng makita nyang humikab ako.

"You don't miss me?." nguso nya. Hindi pa rin umaalis sa harapan ko. Parehong nakatuko ang dalawa nyang kamay sa magkabila kong gilid. Hindi hahayaang makaalis ako.

"I didn't mention that." kagat labi kong pinigilan ang ngiti na pilit kumakawala.

"You don't miss me huh?." lalo nyang inilapit ang mukha sa akin. Malapit na akong maduling.

"Wala akong sinasabi.." doon sya humalik sa pisngi ko.

"You don't really miss me?." ngayon para nang sumbat ang wag syang mamiss. Tuloy, di ko na napigilan pa ang tawa.

"Hahaha.."

"Now you are laughing huh?.." he tickles me. Napatili tuloy ako. Hanggang sa dumating na sa puntong, nasa ibabaw na nya ako. "Di mo man lang ako namiss?. Taon din tayong di nagkita babe.." humaba pa lalo ang nguso nya.

"Masisisi mo ba ako?. E sa di ka ganun kagwapo eh.." he tickles me again. "Lance, ayoko na!.. hahahaha.." nagkapalit na kami ng pwesto. Sya na ngayon ang nasa ibabaw ko.

"Talaga lang ha?." he smirked. At doon na nya ako dahan-dahang hinalikan muli sa labi.