It's Now or Never

>Tyler's POV<

Nakarating na kami sa rooftop at agad kami tumakbo papunta sa lugar kung nasaan ang tatay ni Dannie. Marami kaming nabubunggo dahil sa kamamadali nila, at kakamadali namin pero wala kaming magagawa. Hindi ito maiiwasan since lahat ng nangyayari ngayon, mga pangyayari kung paano kami mamamatay o kaya mabubuhay.

"Daddy." sabi ni Dannie sa kanya habang pinapanood namin siyang pumatay ng mga zombies gamit ang shot gun niya.

"Hindi tayo tatagal." sabi niya and panic arose us.

"Dala namin ang kailangan nito. Gagamit po tayo ng granada, di ba?" tanong ni Isobel at nagnod yung tatay ni Dannie sa sinabi niya bilang sagot.

"Oo, pero kailangan nating gumawa ng plano. Kasi kung hindi, masisira yung gate in one wrong move. Papasok yung mga ibang zombies. Hindi naman pwede yun." sabi pa ng tatay ni Dannie at napaisip kami ng malalim.

"Punta tayo sa isang side para makapagplano." sabi ni Geof and we all went on the other side of the rooftop where it's kind of quiet para makafocus kami sa pagpa-plano.

"Hindi dapat tayo gumamit ng basta-basta ng grenade." Isobel said and we all looked at her. "Kasi sabi nga ng tatay ni Dannie, masisira yung gate papasok yung zombies. Parang iniimbita na natin sila to 'eat our brains', eh." dagdag sabi pa niya and I sighed. This is a tough one.

"Pag lahat naman tayo aatake ng malapitan, baka mapatay pa tayo. Pag malayuan naman, mauubusan pa tayo ng bala." sabi naman ni Dannie at napatingin si Geof sa akin.

"So ito ang mga problema natin. Wala rin akong maisip. Anong masasabi mo, Tyler?" Geof said and questioned and it left me to think while the others are looking at me as if their life depended on it.

What they said is right. Hindi dapat basta-basta binabato ang granada kundi, mamamatay kaming lahat o kaya masisira yung gate. Kung malapitan naman, mamamatay yung ibang group members namin at pag malayuan, mauubusan kami ng bala.

What can be our alternative?

I was thinking seriously for a couple of minutes until a plan just lit up my mind. "May plan of attack na tayo." sabi ko and they looked at me attentively. Nakikinig sila para magawa na itong plano na ito. "We are going to have a distraction." sabi ko at nakuha agad ni Isobel ang ibig kong sabihin.

"You mean... Parang bait para siya ang pansinin ng zombies?" tanong niya at agad akong nagnod sa sinabi niya.

"Correct!" sabi ko at tinignan ko si Geof. "Ikaw yung magiging bait since magaling ka sa close-ranged attacks at mabilis kang kumilos." I explained and his eyes widened.

"Ako? Paano niyo naman ako mapoprotektahan?" tanong niya and I snapped my fingers.

"Mga attackers na long-ranged, papatayin ang zombies malapit sa'yo." sabi ko at tumawa siya ng unti. But his laugh is a nervous kind of laugh.

"Please... Barilin ang zombies. Hindi ako. Mamaya ako yung mababaril." he said and we all laughed at him a bit.

"Hindi ka mababaril. Chillax!" sabi ni Dannie and he patted his back three times hard.

I cleared my throat. "I want Geof to make the zombies follow him far away from the gate." explain ko and they nodded at me. "See that tall tree?" tanong ko tapos nagnod ulit sila sa akin. "Dyan tataas si Geof. Pag tumaas siya dyan sa pinakataas, dapat bilisan mo, para pag nabato ko ang grenade, malayo siya sa'yo at sa gate." I finally explained and they all got my plan.

"Maganda yung plano niya." sabi ni Isobel and I smiled at her. It's a good feeling when one likes your plan.

""Sige. Itong plano na lang na ito since mas maganda siya. Sasabihin ko na kay Dad." sabi naman ni Dannie and she ran back to her father to tell the plan.

"Ihahanda ko na yung mga kailangan. Mas lalo na sword ko just in case hindi mahandle ang paglapit ng zombies sa akin mamaya. Wag niyo ako barilin, ha." he said and he left in a hurry to prepare his things.

"Maganda plano mo, Tyler." sabi sa akin ni Isobel and I smiled at her as thanks. "Kung kailangan mo ako, nandito lang ako. Kailangan kong samahan yung mga pagod at injured na." she said finally and she went off on her own.

Pumunta ako sa pinakagilid ng rooftop kung nasaan ang ibang mga baril. Kinuha ko yung shot gun at naglagay ako ng bullets. My plan will take place in a few minutes and I'm not willing to let this opportunity get away. Dapat manalo kami. Dapat mabuhay kami.

It's now, or never.