8- Warned

|Dyena|

Nakakapagod. Talagang napagod ako kay Alliah. She's strong. Ang liksi ng bawat galaw niya at talagang lahat yon ay tinandaan ko. May potential siyang maging sensei. I admire her kahit nayabangan ako sa kanya although na may ipagyayabang talaga siya incomes to me. Malakas siya. Magaling.

Tahimik kong nilalakad ang pabalik sa main area ng school dahil malayo layo ang pinuntahan namin nila Eythan. Pakiramdam ko two kilometers away yon.

Grabe ang layo. At to think na ganito kalawak ang school at may ilalawak pa ito.

After ilang minutes ay nakabalik na ako sa main area ng school. Pagdating talaga sa parteng to, malapit sa Green House, ang tahimik. Totally. Akala mo dinaanan ng multo e.

At dahil tahimik, napagpasyahan ko munang magstay sa tabi ng isang puno para magpahinga. Nafullforce ako ni Alliah. Lahat ng atake ko, todo bigay talaga pero mukhang useless yon dahil di ko manlang siya nakitaan ng pagdaing. Oh di ba, she's stronger than me. Compare sa rank namin, I'm Royal and she's an Elite of Eythan. Malayo ang dapat na agwat ng lakas namin. Pero sa sitwasyon namin kanina, dehado talaga ako. Praktisado siya for all years na nagtrain siya sa school na to.

Alliah is an Elite and Eythan is an Royal. I'm royal too, but I don't have Elites. Paano ako magkakaroon?

"Bi." Halos lumundag ang heart ko sa gulat ng when I heard his voice behind somewhere but agad naman akong nagcompose at hindi pinahalatang shocks ako. Aba iba na, asarin pa ko ng isang to e- pero imposible palang mag asar siya ngayon. We're not bati kaya.

I shows him a cold expression. Yun bang parang hindi ko siya kilala. Wait- kilala ko ba talaga siya? Hindi. Hindi ko nga alam na easy lang sa kanya bumawi ng buhay e. Sanay ba?

"Can we talk?"

Hindi ko siya sinagot. Di ko alam kung tamad ako, wala sa mood, wala masabi o galit ako. Siguro all of the above nalang.

"I'll take your silence means yes." Saka siya naupo sa tabi ko- two meters away from me.

And why I get hurts right now?

Nagdaan ang nakakatangin-ang minuto ng buhay ko na parehas walang umiimik sa amin. Tangna bakit ganito. Kasura! Sh-t! I wanted to touch him again pero bakit pakiramdam ko ang laki na ng agwat namin? We're couple pa naman di ba?

"I'm sorry." He said. Buti nalang talaga nagsalita na tong unggoy na to kundi napanis na laway ko sa kanya.

"I know... I scared you... I'm sorry for what you've seen but I'm not sorry for what I did. And yes, I'm sinner too... just like you."

Sinner! Kung lahat ng nandito ay sinner bakit meron pa rin iba sa labas? All people are sinners. Depende ba sa kasalanan? What kind of sins ba para qualified na ipasok dito?

"I don't know why both of us are here although sabi ni manong ay sinners daw ang dinadala niya dito. Anong kasalanan ba ang ginawa ko para makita ang ginawa mo? Kailan ka pa pumapatay? Bat hindi ko alam yan. Sh-t lang. Akala ko kilala na kita. We've been together for almost ten months, Warren."

"Dyena..."

"What rank you are in?"

"Reapers."

Napamura ako mentally. Reapers. D-mn all the reapers.

"Before." He added. I secretly rolled my eyes. "Elite from now on." Nagmayabang pa- now on? So may balak siyang maging parte ng Royals?

"Why you are always disappered for the past few weeks?" Okay, humahaba na usapan namin. Siguro I missed talking to him like this ... more than this pa siguro.

"As an Elite, we need to protect our Royals."

Tama naman siya. He's an elite at obligated siyang protektahan ang may hawak sa kanya.

"Who's your Royal?"

"You know him,"

Kung talagang maayos kaming dalawa, pinagsasapak ko na talaga siya e. Payouknow-youknow him pa. Ayaw nalang sumagot ng matino. Ano, manghuhula ako? Iisa lang ba kilala ko?

"Yeah, pahula ko." Then I rolled my eyes.

Pero sa halip na mainis ako, pakiramdam ko maraming nagliparan na paru-paru sa tyan ko ng marinig ko ulit ang mahina niyang tawa.

Ngayon, nagsisisi na akong hindi ko siya tinulungan ng barilin siya ni Eros na muntikan niyang ikamatay. At dahil nandito siya sa Death School, I know he's suffered a lot.

Di na ako nakatiis, nilapitan ko na siya at niyakap ng mahigpit. "I'm sorry."

Naiyak ako. Namiss ko talaga siya. Grabe lang. Ngayon ko lang siya namiss ng ganito. Mukhang nagulat siya, pero niyakap niya din ako at sinubsob ang mukha niya sa leeg ko.

"I don't want to lose you, ever. I don't let them get you away from me."

Hawak kamay kaming naglalakad pabalik ng Dorm Section ni Warren.

Ramdam ko ang saya habang kasama ko siya. Ang dami pa rin kasi niyang pakulo sa buto at talagang mapapangiti nalang talaga ako sa simpleng paraan.

Namiss ko talaga ng sobra ang lahat ng ito. Look, we're walking while holding hands. Parang wala kaming problema. Normal na araw. Na parang walang nagbago sa pamumuhay ko. Tulad noon, he's still sweet, caring and joker. Walang nagbago.

Siguro kung lahat ng lalaki katulad niya, baka masaya lahat ng magkarelasyon. Baka walang break up na nangyayari kasi ang saya ng samahan nila. Going strong.

"Di mo ba talaga ako namiss?" Kanina pa siya nakanguso sa akin at paulit ulit ang tanong niya at paulit ulit din ang sagot ko na hindi. Aba, baka lumaki ulo nito pag sinabi kong oo.

"Grabe ka? Namiss kita ng sobra! Daig ng isang taon ang isang araw kapag di kita nakikita tapos di mo manlang ako namiss? Kulang ba pagmama-"sinamaan ko siya ng tingin "joke lang."

Gunggong na to! Dadamay pa pagmamahal niya sa mga sinasabi niya. Sa totoo lang, sobra sobra na yung pagmamahal niya sa akin e. Sobra na yung pagmamahal na kailangan ko mula sa kanya. Halos mapunan na niya lahat. Ako ang natatakot para sa kanya e. Paano kung wala na siyang natitirang pagmamahal para sa sarili niya? Paano kung magkaroon kami ng problema at wala na solusyon kundi to tear apart us? I know, he can't handle that oras na wala na siyang pagmamahal sa sarili niya. He can be desperade to take me back. Maririhapan siya.

Siguro, hindi naman aabot sa puntong maghihiwalay kami. Hindi. Hindi ko siya iiwan. Hindi niya ako iiwan.

"Malalim na iniisip mo ah? Bakit?"

"A-Ah wala." Sagot ko "You know what? Mas minahal kita." Matapos kong sabihin yon, nabalot kami ng katahimikan. At kahit hindi ko siya lingunin, namumula na siya at pumapalakpak ang tenga. Pero hindi ko na babasagin yon, dahil minsan ko lang to sasabihin sa kanya. All I want is to be with him, until my life's end.

"Thank you." Bigla niya akong niyakap at sinubsob ang mukha sa leeg ko "Sobrang saya ko." Hinarap niya ako sa kanya "I'll protect you." He whispered and kissed my forehead.

"Forever, huh?" Nabasag ang moment namin ng may umeksenang masamang hangin sa paligid. "Papatunayan nyo?"

"Eros" I murmured. Bakit ba nandito ang isang to at nakikialam sa amin?

"What do you need?" Warren's question. Tinago niya ako sa likod niya at parang ayaw ipakita kay Eros.

"Her" Napataas ang kilay ko sa sagot ni Eros. Her? Me?

"She's mine. Back off."

"Why?" Mahinang tawa mula kay Eros ang nakapagpainis sa akin. "Maski ba siya kakalabanin mo? Kinakalaban mo na rin ako oh."

Napatingin ko kay Warren dahil naguguluhan na ako. Sino tinutukoy ng lalaking to?

"I warning you, don't mess with him, Elite." then he walked away.

"What is he talking about, Warren?"

Humarap siya sa akin at ngumiti "Don't mind him."

~~