35

Napamulat ako nang maramdaman kong wala na akong katabi. Tumingin ako sa tabi ko pero wala na akong makitang kahit anino ni John.

Bumangon ako at naligo. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas ng kwarto. Pagbaba ko sa hagdan, nakita ko agad si lola at tita Coolen sa dining table. Agad akong pumunta sa pwesto ni lola para halikan s'ya sa ibabaw ng ulo n'ya at hinalikan si tita Coolen sa pisnge.

"Hey.."

"Kumain ka na." Agad na sabi ni tita Coolen at pinakita sa'kin ang plato na inihanda ng mga katulong.

I decided to sit when I smelled the sweet aroma of sausage, chicken inasal and omelette. I love these Filipino foods. Kumain agad ako at hindi pinansin sila lola at tita na titig na titig sa'kin.

Habang ngumunguya, dumapo ang isip ko kay John. I wondered why he left too early in the morning? Naalala ko ang nangyari kagabi, it makes my cheeks redden.

-FLASHBACK-

Ako ang naunang naligo kay John pagkatapos kong gamutin ang sugat n'ya sa kamay. Nagmamadali ako sa takot na baka kung ano na namang gagawin n'ya dahilan para di ko naisip na kunin ang towel.

Habang nagsho-shower ay naalala ko ang sinabi n'ya kanina.

"He's not your boyfriend anymore.. he's already your ex."

What does he mean by that? How come? Louis and I love each other. Wala akong maalalang nag-away kami o nagsawa na s'ya para maghiwalay kami. Hinding hindi s'ya magsasawa sa'kin. He's the only one who accepted me this way and loved me in a romantic way. He's the only one who helped me to move on, forget John and stop me to love him before. He made me think that John was not the only one in this earth. Definitely.

Malabong babawiin ko ang pagmamahal ko kay John. I am slowly falling in love again. Well, I think I am.

Umiling-iling ako at agad na tinapos ang pagligo ko. Pero agad akong napagat sa labi nang makalimutan ko ang towel ko.