27

After I made a deal with Ms. Roya, I left the restaurant that I happened to have an appointment with her. Nang pumasok ako sa sasakyan ay may biglang nag text. It was my manager, si Becky.

"Em, just drive straight to the airport. Your luggage and all of your things are here. I'm here with your lola and your tita, they're waiting for you. The private plane are ready. You're going to the Philippines."

"Damn! What the hell?" Biglang sigaw ko sa pagtataka at nagmamadaling pinaandar ang sasakyan at umalis sa parking lot.

Pupunta na kami sa Pilipinas. Ngayon lang kami makakabalik doon. I don't want to go there. Masasaktan na naman ako. Ang paghihirap ko noon habang nandoon, hindi ko alam kung kaya ko pa bang humarap sa mga tao doon lalo na kay John.

Hindi ko namalayan na nandito na pala ako sa airport. May agad na lumapit na ilang guard sa harap ng pinto ng sasakyan ko. Bago ako lumabas ay isinuot ko muna ang shades na binili ko lang kahapon. Nang lumabas ako ay agad naman akong pinalibutan ng mga gwardya nang magsimula na namang lumapit ang mga tao. I don't have enough time to smile and have a picture with them. Alam kong naghihintay na sila lola doon.

Nakasalubong ko ang manager ko at agad n'ya naman akong sinabihan na dumiretso na sa pribadong eroplano. Agad naman akong sumunod. I don't care if those guards are struggling to secure me.

Nang makapasok ako ay agad kong tinanggal ang shades na nakaharang sa mata ko at agad na nilapitan si lola at tita at umupo sa harapan nila. May nakapagitan sa'min na lamesa na malaki at may nakalagay na mga pagkain. When I sat there, there's already some prepared food in front of me.

"Why do we need to go there?" Diriktang satsat ko.

"Have you forgotten? It's Kim's wedding on friday and we need to go there right away. Aren't you two bestfriends?" Kumunot ang noo ni tita.

Agad akong natigilan. Bestfriends? I don't think I can call her my bestfriend. She didn't show up and help me when I needed her the most. She didn't even know what I'd been through 6 years ago. Kunsabagay, nawala din naman ako bigla.

Huminga ako ng malalim at kumain nalang at tumahimik.