Chapter 14 A Care of Stranger Man

<<< CLAIRE>>>

Naalimpungatan ako...

Dahil siguro may basang dumampi sa katawan ko.

Nagulat ako kung sino yung taong kasama ko at napakalapit sa akin.

Nanlaki yung mata ko.

Pero bago ako makapagsalita.

"Don't think dirty things. Tsk... Sinarhan ko lang yung bintana."

"..." napatango na lang ako... gulat ako eh... bat basa siya?

Umulan ba sa upuan niya?

At pagtingin ko sa labas...

Wow... pagabi na.

Pinatakbo na niya yung sasakyan.

" Saan na tayo pupunta?... parang malayo na ang narating natin?."

Tinignan niya ako saglit.

"Pauwi na."

Ha?... Saka bakit nasa akin yung coat niya?... at talagang gumugulo sa akin bakit siya basa?

"Ha?... nakarating na tayo?... Saka bat basa ka? tapoa iyo itong coat diba?.."

"Shut-up."

???...

Nanahimik na lang ako... ngunit...

"Kailangan mo 'to."

Inabot ko sa kanya ang coat niya...

Kinuha niya ng tumigil sya.

Ang lakas ng ulan...

Di na ako nagsalita pa... kasi halatang nababadtrip eh.

Lumipas ang oras at parang malapit na kami sa lumang kapilya... wala paring nagsasalita... panis na nga ang laway namin eh.

Pero nagulat ako ng...

" Saan ang bahay niyo?. Hatid na kita."

" Huwag na ibaba mo na lang ako dito..."

"Tss... gabi na.Saka ang lakas ng ulan."

Ngumiti ako sa kanya.

"Hindi makakapasok ang sasakyan sa dinadaanan ko.... kaya Useless... Hmm dyan na siguro ako."

Itinigil niya.

"Sigurado ka."

"Oo... Salamat pala."

"Para saan?."

"... basta."

Di na siya nagtanong pa.

Lumabas siya at sumugod sa ulan.

Pinagbuksan ako...

" ... parang wala nga tayongmagagawa sa ulan... heto gamitin mo muna."

Inabot niya sa akin yung coat. Kinuha ko na kasi nababasa na siya.

Lumabas ako... At bago ako tumakbo papasok sa skinita...

"Salamat at mag-iingat ka."

At tumakbo na ako.

Salamat dahil di niya ako inabala matulog at yung feeling na may nag-alaga sa akin sa mga oras na yun. Aaminin ko parang baliw akong nakangiti ngayon.

Haist ang swerte ng mapapangasawa niya...

Ang lalaking hindi puro salita... kundi kumikilos siya...