"Wala ito. Ang bawat babaeng nagdadalang tao ay nakatalagang magkaroon ng kaunting paghihirap." Sumandal si Tangning sa dibdib ni Mo Ting at naamoy ang kanyang kakaibang bango. "Ngunit… masaya pa rin ako na napansin mo."
"Kung ikaw ay makakaramdam pa rin ng pamumulikat mamaya tanghali, sabihin mo sa akin at mamasahiin ko ang iyong binti para sa iyo. Makakatulong ito sa iyong pakiramdam."
"Oo, asawa ko," mapayapang ipinikit ni Tangning ang kanyang mga mata, sumandal sa mga yakap ni Mo Ting at dahan dahang nakatulog.
Marahil dahil sa ang kanyang iniibig ay nasa kanyang tabi, si Tangning ay hindi nakaramdam ng anumang pamumulikat at mapayapang nakatulog.
Nang sa wakas ay magising siya at nakitang si Mo Ting ay nanatili pa rin sa parehong posisyon. Kaagad siyang umupo at naglagay ng unan sa ilalim ng ulo ni Mo Ting. Gayunpaman, nang siya ay sasandal na lamang, si Mo Ting ay nagmulat ng kanyang mata at buong pagmamahal na tumingin kay Tangning, "Gising ka na."
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください