บทที่ 512 อัดอยู่ฝ่ายเดียว
ฤทธิ์ของเหล้าดีกรีสูงแรงขึ้นทุกที สมองของเยี่ยหวันหวั่นมึนเบลอ เห็นทุกคนตรงหน้าเป็นภาพซ้อน สติสัมปชัญญะมอดไหม้ เหลือเพียงการตัดสินใจตามสัญชาตญาณดิบของร่างกาย
ไฟในร่างของเธอปะทุรุนแรง ปลดล็อกพันธนาการเส้นสุดท้าย ลุกลามแผดเผาสัมปชัญญะสุดท้ายที่เหลืออยู่...
เยี่ยหวันหวั่นยืนเหม่ออยู่ที่เดิม สีหน้าว่างเปล่า...
ภาพที่จำศีลอยู่ในส่วนลึกของสมองถาโถมเข้ามาราวกับพายุคลั่ง...
กลิ่นคาวเลือดสีแดงฉานเข้าครอบงำโลกทั้งใบของเธออย่างมืดฟ้ามัวดิน...
เสียงฆ่าดังขึ้นข้างหู...
จิตสังหารน่ากลัวซึ่งเย็นเยียบจนแม้แต่วิญญาณยังสั่นเทากระชับเข้ามาเหมือนตาข่ายยักษ์ ห่อหุ้มเธอไว้แน่นหนา ค่อยๆ บีบเค้นเธอไปถึงที่สุด ไม่มีที่ให้ถอยกลับอีกแล้ว...
ฆ่า...
ฆ่าพวกมันซะ...
หากเยี่ยหวันหวั่นที่เล่นงานคนอื่นเมื่อครู่เป็นนางมาร เยี่ยหวันหวั่นซึ่งยืนนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าว่างเปล่ากลับเหมือน เทพนักฆ่ามาเยือน!
ทั้งๆ ที่หญิงสาวเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้ทำสิ่งใด ท่าทางก็นิ่งงัน ทว่าสายตาเหม่อลอยนั้นกลับทำให้ซ่งจิ้งขนลุกอย่างประหลาด
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください