Vol.2-165 เรียกพ่อ (1)

บทที่ 165 เรียกพ่อ (1)

อวี๋หวั่นเป็นคนที่หลับแล้วไม่รู้สึกตัว ไหนเลยจะคิดเช่นนั้น? ได้แต่ว่าสามีที่กำลังป่วยหนัก ไร้มีเรี่ยวแรงจะยกตัวเธอออกเสียมากกว่า

แต่เธอเป็นหมอ รู้ดีว่าเขามีไข้ขึ้นสูงทั้งคืน จึงทำให้มีอาการขาดน้ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอจึงบอกให้จื่อซูผสมน้ำอุ่นครึ่งถ้วยมา จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ป้อนเขาที่อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น

จื่อซูรู้ว่าซื่อจื่อเห็นพระชายาซื่อจื่อราวกับเด็กน้อยของตนเอง ไหนเลยพระชายาซื่อจื่อจะไม่ได้คิดแบบเดียวกัน? เพียงแต่ทั้งสองมิได้บอกให้อีกฝ่ายหนึ่งรับรู้เท่านั้น

อวี๋หวั่นทำความสะอาดเสร็จแล้วก็เดินไปที่ห้องของชุยเฒ่า

อิ่งสือซันนำหนังสือที่เขาเก็บสะสมไว้มาแล้ว เขาพลิกเปิดอ่านเกือบตลอดทั้งคืน ยามนี้จึงยังนอนอยู่ ประตูของคฤหาสน์นายน้อยไม่มีเสียงดังเวลาเปิดปิด แต่ชุยเฒ่าปิดสลักประตูไว้ ได้ยินเพียงเสียงแกร๊กเดียว สลักประตูก็แตกออก ร่างของอวี๋หวั่นเดินเข้ามา

ชุยเฒ่าสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที "..."

ชุยเฒ่าลุกขึ้นนั่งก่อนจะดึงผ้านวมขึ้นกั้นอกเล็กของตนเอง “เจ้าเจ้าเจ้า...เจ้าจะทำอันใด?!"

"มาหาเจ้าไง" อวี๋หวั่นกล่าว