บทที่ 149-3 น้ำหวานที่แห้งเหือด

บทที่ 149-3 น้ำหวานที่แห้งเหือด

เมื่อดวงตะวันขึ้นสู่ท้องฟ้ายามเช้า ก็เป็นวันที่สองในการปกครองด้วยเงื้อมมือของฉินจือเย่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่จะเป็นการเริ่มต้นที่มืดมนเลยทีเดียว

ในเวลาเดียวกันกับที่ข่าวการยกเลิกงานฉลองวันพระราชสมภพของฉินอ๋องถูกประกาศออกไป ท่านหญิงหมินรุ่ยก็ได้กลับเข้าสู่จวนอ๋อง เปิดยุ้งฉาง เริ่มหุงหาอาหาร เปิดจวนอ๋องและร้านค้าที่อยู่ในอาณัติด้านนอกจวน ให้เป็นที่พักพิงแก่ประชาชนที่ไร้บ้านในเมือง แล้วยังก่อตั้งโรงงานอิฐ เพื่อเผาอิฐให้กับประชาชนนำไปก่อสร้างบ้านเรือน

มีชิงเซี่ยที่เป็นผู้มีประสบการณ์และยังนำวิทยาการขั้นสูงติดตัวมาด้วยเช่นนี้ ทำให้การเผาอิฐเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่ถึงห้าวัน ด้วยการร่วมมือกันของประชาชน จวนเซวียนอ๋อง และกรมทหารช่างทั้งสามด้าน พื้นที่ทางกำแพงทิศใต้ก็สร้างบ้านใหม่ได้เป็นจำนวนมาก ทั้งสวยงามและกว้างขวางกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำ ชื่อเสียงของจวนเซวียนอ๋องได้กลับมาสู่หมู่ประชาชนอีกครั้ง

ในเวลานั้นเอง กองทัพเหยียนจื้อที่สลายตัวไปแล้วก็ได้ละทิ้งเจ้านายเดิมของตัวเอง เปลี่ยนไปเป็นอ๋องเจ็ดและอ๋องเก้า