บทที่ 18 : สังขาร

"เจ๋อจื้อคือใฝ่รู้ ปรับสมดุลร่างกาย วิญญาณ ไม่ต่างจากมนุษย์ทั่วไป พึ่งพาอาหาร หลับนอนฟื้นกำลัง บาดเจ็บง่าย หากรวมจุดลมปราณสมบูรณ์แล้ว เริ่มมีอาคม ผ่านครบ10 ระดับ เลื่อนเป็นจินตัน ร่างทองคำ กึ่งอมตะ อาวุธธรรมดา พิษทั่วไป ทำร้ายได้เพียงเล็กน้อยแม้ถูกจุดสำคัญ แต่ถ้าเป็นอาวุธวิเศษ พิษสัตว์วิญญาณ ก็อีกเรื่องหนึ่ง อายุขัยยืนยาว พึ่งพาอาหารประทังชีวิตหรือหลับนอนน้อยลง อาศัยเข้าฌานปรับสมดุลร่างกาย ลมปราณ จิตวิญญาณ ขั้นนี้เป็นขั้นที่ผ่านได้ยากลำบากที่สุด เซียนทั่วไปใช้เวลาร่วมหลายร้อยปีกว่าจะผ่านแต่ละระดับ หากตบะไม่สมบูรณ์ รีบร้อน จะกลายเป็นกุ่ยเซียนได้ง่าย วิธีเสริมที่ข้าไม่ค่อยสนับสนุนเท่าไหร่ คือดูดซับไอหยินจากพลังฟ้าดิน สัตว์วิญญาณ ปีศาจ เพราะร่างเซียนมีไอหยางเป็นหลัก ขาดสมดุลหยิน เมื่อบำเพ็ญขั้นสูงขึ้นไปเรื่อยๆด้วยหยางเพียงสิ่งเดียว มักใช้เวลานานร่วมพันปีกว่าจะผ่านแต่ละระดับ อย่างไรก็ดี...หากพวกเจ้าเลือกวิธีนี้ ล่าสังหาร ช่วงชิงไอหยินจากปีศาจมากเกินไป พวกเจ้าจะกลายเป็นมาร ต้องหลบเร้นในความมืด อาศัยกินดื่มเลือดเนื้อวิญญาณของสรรพสิ่ง ชั่วนิรันดร์"