ส่วนที่ 3 บทที่ 046-2

บทที่ 46-2 ไร้ร่องรอย

เช้าตรู่วันต่อมา ฟ้ายังไม่ทันสว่าง ชิงเกอก็ส่งเสียงเรียกจากนอกบานประตู “เจ้านาย!”

เซี่ยฟางหวาลืมตาตื่น เมื่อได้ยินว่าเป็นเสียงของชิงเกอก็รีบสวมเสื้อคลุมลงจากเตียง นางเปิดหน้าต่างออก พบว่าผิ่นจู๋และคนอื่นๆ สังเกตเห็นชิงเกอแล้วจึงพากันออกจากห้อง นางยกมือไล่แล้วเอ่ยบอกชิงเกอ “เข้ามารายงานข้างใน!”

ชิงเกอรีบเข้าไปในห้อง

เซี่ยฟางหวาพบว่าเขามีท่าทางเหนื่อยล้าเหมือนอดนอนมาทั้งคืนจึงเอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้น”

“เมื่อคืนท่านสั่งให้ข้าไปหาตัวเซี่ยอวิ๋นจี้ ทว่าหาทั้งคืนแล้ว เซี่ยอวิ๋นจี้ราวกับระเหยเป็นไออย่างไรอย่างนั้น หาเท่าไรก็หาไม่เจอ!” ชิงเกอตอบ

เซี่ยฟางหวาตื่นเต็มตา เลิกคิ้วถามต่อว่า “หาที่อยู่เขาไม่เจอ?”

ชิงเกอพยักหน้า

“เขาไม่ได้กลับจวนโรงเก็บเกลือหรือ?” เซี่ยฟางหวาถาม

“ไม่ได้กลับ พลิกแผ่นดินหาทั่วเมืองหลวงแล้วก็ไม่พบร่องรอยของเขาเลย ข้าสงสัยว่าเขาจะออกจากเมืองหลวงหนานฉินไปแล้ว” ชิงเกอส่ายหน้า

“ข้าเคยให้เจิงอวิ๋นกับตั่วรื่อจากหอเทียนจีเก๋อคอยติดตามเขาอยู่ พวกเขาล่ะ” เซี่ยฟางหวาหรี่ตาลง

“ติดต่อพวกเขาไม่ได้ขอรับ!” ชิงเกอตอบ “พวกเขาก็หายตัวตามไปด้วย”