ส่วนที่ 2 บทที่ 031-1

บทที่ 31-1 จิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

แม้ในใจเซี่ยฟางหวาจะมีความคิดแวบผ่านนับไม่ถ้วนแต่สีหน้ายังคงสงบ

ถึงแม้จะเป็นเทพแห่งหยินหยางผู้รู้วิชา แต่นางผู้สามารถฝ่าออกมาจากขุมนรกนามว่าเขาไร้นามได้นั้นยังมีสิ่งใดต้องกลัวเขาอีกหรือ? ยิ่งกว่านั้นบนร่างนางมียันต์วิเศษที่ผู้มีวิชาหยินหยางจากดินแดนอวี้เชียนอ๋องแห่งหลิงหนานมอบให้

ยันต์วิเศษที่ว่ากันว่าไม่ว่าเมื่อใดก็จะคุ้มครองจิตนางไม่ให้ถูกผู้อื่นแอบอ่านใจ

นอกเสียจากวิชาหยินหยางของคนคนนี้เหนือชั้นกว่าคนผู้นั้นแห่งหอเทียนจีเก๋อถึงสามารถทำลายยันต์บนตัวนาง มิฉะนั้นเขาก็จะไม่สามารถอ่านจิตนางออกได้

“คุณหนูฟางหวา โปรดมองตาข้า!” เฒ่าประหลาดหยินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

เซี่ยฟางหวาขยับตามองเขาด้วยแววตาสงบนิ่ง

แม้เขาจะมีรูปร่างประหลาด หน้าตาอัปลักษณ์ แต่กลับมีดวงตาคู่งามประหนึ่งไข่มุกแพรวพราว ประกายที่เปล่งออกมาจากนัยน์ตาราวกับสามารถดึงดูดผู้ที่ได้มองตาเขาเพียงชั่วพริบตา

เซี่ยฟางหวารู้สึกแสบตาขึ้นกะทันหัน พริบตาเบื้องหน้าก็พร่าเลือน ชวนให้วิงเวียนศีรษะ มองอะไรไม่ชัดในเวลาอันสั้น ร่างที่กำลังนั่งอยู่เกิดสั่นขึ้นมาเล็กน้อย