webnovel

Untuned Melody: Make Her Heart Beat Again

Penulis: Bluesundae20
Umum
Lengkap · 165.1K Dilihat
  • 45 Bab
    Konten
  • peringkat
  • NO.200+
    DUKUNG
Ringkasan

"I was a good singer back then. I sing from my heart because someone taught me that way. Someone first believed in me. He was once the reason why I'd continue to sing, but we can't predict things to happen. He left me without a single word and as the time goes by, slowly, a beautiful tuned melody turned into a monotonous melody...." ----- MJ "It's just that, I cannot tell her the truth. Ayaw kong makita kung anong magiging reaksyon niya sa oras na malaman niya yung totoo. Ayaw kong maulit yung nangyari saakin dati kay Joy--- Yung babaeng una kong minahal, 7 years ago." ----- Louie "You've been wanting to join the band 7 years ago, but I never allowed you to do so. It's not like hindi ko gusto, it's just that ayaw kong suwayin ang utos nina mama't papa. Noong una kitang pinakilala sa kanila, akala ko approve ka sa kanila, but I was wrong. Very wrong. Kasi nung umalis ka, doon sinabi nina papa saakin na hindi ka nila gusto. " -----Joy "I'm sorry. I'm really really sorry that I caused you pain back then, I'm so sorry na nararamdaman mo ang mga bagay na ito ngayon. Please, forgive me..." -----Luke

tagar
1 tagar
Chapter 1Melody meets Band Vocalist

Mj's POV

"Hmmm.. Hmmm." I started humming in the wind while listening to my favorite music. Kasalukuyan akong nasa garden ng university na pinapasukan ko at free time ko ngayon. In case hindi niyo alam, I'm MJ Lewis, 22 years old at nag-aaral sa unibersidad na ito. Yan lang masasabi ko. Friends? I do have. But it doesn't exceeded 3. Kung bakit? You don't have to know.

Education course ang kinukuha ko kasi mahilig ako sa mga bata and I find it challenging to educate young ones. Parang ang ganda lang kasing experience na you're molding and honing a child's growth and filled him with the knowledge he and she deserve. Furthermore, help them climb the giant ladder of their dreams. Ganyan ang impact ng bata at ng pagiging guro saakin.

"I've known you for so long

You are a friend of mine

But is this all we'd ever be? ...."

I started to sing a few lines of my favorite song when someone disrupt the silence..

"If you want to sing, just sing as if no one's listening to you. Sing your heart out, and another thing is, dapat mong irelax yung sarili mo bago mo kantahin ang pinakaunang nota ng kanta.."

Someone muttered but I heard it because I was blessed with a very good ear in hearing.

Hindi pa man din ako nakapagsalita sa mga sinabi niya saakin ay bigla na lang siyang umalis. Naiwan ako na malalim na nag-iisip.

"I was a good singer back then. I sing from my heart because someone taught me that way. Someone first believed in me. He was once the reason why I'd continue to sing, but we can't predict things to happen. He left me without a single word and as the time goes by, slowly, a beautiful tuned melody turned into a monotonous melody...." I whispered that only wind can hear. Hence, the intruder faded as he stepped away from me.

I left out a heavy sigh and decided to get up. There's no reason of staying here. I'm filled with so much loneliness that even my family and friends couldn't do anything to cover it. He was left me here alone, but he took my heart that serves as the melody of my untuned melody.

Since it's almost time for my next subject, dumiretso na lang ako sa room. From there, I saw my bestfriend waving at me smiling from ear to ear but I remained emotionless. Her name is Carla.

"Where have you been? Akala ko kung napa'no ka na!" She said panicky. I just shrugged my shoulders and pumasok na sa loob ng classroom at umupo na. I heard her sigh, and she didn't say anything at umupo na lang din. Hindi pa man din kami nakakatagal sa pag-uupo nang bigla siyang magsalita,

"Alam mo bang may kaklase daw tayong bago ngayon? According sa mga naririnig ko, hearthrob daw and band vocalist dito sa university! Ang sabi rin, ang gwapo daw!" She said in a very high pitched tone.

"Whoever that person is, I don't care." I said sounding bored.

"You know what, why don't you try to add some emotions in your words kahit minsan lang? Minsan iniisip ko na nakakatakot ka pero dahil maganda ako, iniignore ko na lang hahahaha" She laughed.

"Is that a joke? Cause it isn't funny." I said bluntly.

"Tsk. Sabi ko nga. " And finally, tumahimik na rin siya. I was about to write something on my notebook when someone entered the room and got my attention.

The guy I met earlier sa may garden. So we're on the same class, uh? Hindi ko na lang siya pinansin at nagsulat na lang sa may notebook ko. And dumating na rin ang professor namin sa Mapeh 122.

"Good morning class, I'm so sorry but something came up and it's urgent. So for now, I'll assign all of you to choose a song that you will be going to perform in the next meeting. So that's all. You're dismissed."

As anticipated, they are very happy na walang klase.

"May napili ka na bang kanta na ipeperform mo?" Carla asked. Napailing naman ako indicating "No/None" as an answer.

"Don't tell me hindi ka kakanta?!" She said unbelievable.

"And so? Hindi ako kumakanta." Pero parang hindi siya naniniwala sa sinabi ko.

"Let me rephrase that, hindi ka NA kumakanta. Magkaiba yun best! Kaya go na, kumanta ka na!" She said having high hopes na makukumbinsi niya ako.

"Sorry but no. I'm not going to sing." Tumayo na ako and I decided to go home na lang since wala na akong planong umattend pa ng afternoon classes ko.

"I'm going home. So see you tomorrow." I said.

"But --- Okay fine. Take care best!" Sabi niya na lang.

For your information, I love my bestfriend, its just that, nasanay na ako sa ganitong pakikitungo ko sa kanya, ganoon rin naman siya siguro nasanay na lang din.

Nakauwi na ako at pumasok sa kwarto ko at humiga. It's been 14 years since nung insidenteng yun. Pero parang kahapon lang nangyari.

It's been 14 years since I decided not to ever sing again in front of them. 14 years ago nung iniwan niya ako and took the tune of my melody with him.

Kaya hinding-hindi na ako kakanta pa sa harap ng mga tao.

Never again.

Anda Mungkin Juga Menyukai

Deep Within the Crazy Runaway of Emperor Shi

"Hulaan mo sino ako." sabi niya mula sa madilim na bahagi sa hagdan. ... "Hahaha. Just guess maybe you can get it right." ... "Anu ako ulol buti kung nasa laro ako sa tv at may premyo baka hulaan ko pa kahit na Hindi naman ako kalahi ng mga mangkukulam o manghuhula siguro." Sabi ko sa isip ko na medyu malakas kasi mukang narinig nya. "Hmmm if you want a reward I could grant you one wish." ... Pointed nose, masculine jaw line dark brown eyes silver hair na bagay naman sa kanya. Ngayun na umalis sya mula sa madilim na bahagi ng hagdan at naglakad palapit sa akin. Makikita Ang tunay nyang kagwapuhan. Di kagaya kahapon yung aura nya. Mas bagay ang sa ngayun hindi Yung ... "Bitiwan mo nga ako." Sabi ko dahil kinuha niya ang kamay ko at tinitigan ako. Di naman siya nagsalita pero hawak niya parin ang braso ko. "Let's eat." "Ayaw ko sumama sayo. Aalis nga ako dito taz dadalhin mo pa ako pabalik..." Sabi ko dahil hinihila nya ako papunta sa malapit na pinto ng floor na eto. Tinignan nya ako ulit ng seryuso kaya tumingin din ako sa mata nya ng seryuso ano akala nya matatalo nya ako sa walang pikitan ng mata. Hmp... Ng bigla nya akong kinarga sa balikat nya na parang sako ng bigas!!!! ... Ohmygassssss antigasssss... "Will you stop struggling. I'll kiss you if you don't stop." Syempre dahil nga matigas...Ang init na ng mukha ko... matigas ang ulo ko... Ahem... Bat ba nag iinit mukha ko sa... Matigas ... Ahem... anubayan!!! Sobrang pula ko na siguro. Ah basta di ako nakinig sa kanya at nagpumiglas parin. "Titigil ka o titigil ka?" "No!!! just let me go!!!! Ibaba mo ako!!!!" Tumigil sya sa paglakad pero segi parin ako sa paghampas sa likod nya "Or do you prefer na dalhin kita sa kwarto ko at kakainin na lang kita."...

TanzKaizen24 · Umum
Peringkat tidak cukup
36 Chs

DUKUNG