เรื่องย่อ

นายเองได้ลงมาจุติในโลกมนุษย์แต่ด้วยการที่ลงมาจุติจึงทำให้จำพระเอกไม่ได้ จึงผิดสัญญารักต่อพระเอกว่าจะรักพระเอกเพียงผู้เดียว จึงทำให้นายเอกได้กลับไปบนสวรรค์และด้วยความที่จำความไม่ได้จึงทำให้อะไรไม่ถูและดูซื่อบื่อไปกว่าเดิม เมื่อก่อนนางเอกเก่งมากในบนสวรรค์แต่วันนี้แค่เห็นกระบี่ก็วิ่งไปวิ่งมาเหมือนคนวิปลาสบนสวรรค์ ส่วนพระเอกจากมารตัวร้ายอย่างเค้ากลับหันมาทางฝึกบำเพ็ญเพียรเป็นเทพเซียนให้ตนเป็นเทพเซียนบนสวรรรค์ เพื่อที่จะได้พบเจอกับนางเอกอีกครั้ง แต่ต่อฝึกบำเพ็ญเพียรอย่างไร ในตัวของพระเอกก็ยังมีวิชามารหลงเหลืออยู่ พระเอกจึงคิดว่าจะไปชิงตัวนางเอกนายเอกมา แต่ความที่พระรองก็ต้องการนางเอกเช่นกัน จึงทำให้เกิดศึกสงครามระหว่างสวรรค์และก็เผ่ามารปีศาจ ระหว่างที่เกิดศึกอยู่นั้นนางรองที่ได้ยินว่าพระเอกเปิดศึกกับสวรรค์จึงรีบไปหาพระเอกทันที แต่สุดท้ายเธอก็มาช้าไปเพราะนางเอกมาถึงก่อนและภาพเห็นก็คือนายเอกกำลังสูญสลายเป็นเกล็ดน้ำแข็ง ทำไมนายเอกถึงมาที่นี้ ก็เพราะว่านายเอกได้รับความทรงจำคืนแล้ว เพราะนายเอกได้ไปที่ได้แอบออกมาจากวังไปที่ประตูความทรงจำและคำหมั้นสัญญาความรัก

นายเอกไม่รู้จักว่าประตูความทรงจำและคำหมั้นสัญญาคืออะไร จึงทำให้เกิดความสงสัย แล้วค่อยๆนำมือไปเปิดประตูแห่งความทรงและคำหมั้นสัญญา แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปลึกเรื่อยๆ จนทำให้เห็นภาพในอดีตของตน ว่าตนนั้นเคยให้คำหมั้นสัญญาต่อพระเอกเอาไว้ และก็ถูกส่งไปจุติที่โลกมนุษย์ เวลานั้นชั่งยาวนาน จนอยากให้หยุดอยู่ตรงนั้น น้ำตาของนายเอกก็ค่อยๆ ไหลออกมา ดังเหมือนสายธารา ที่ไม่เคยหยุดไหลลงไปกับน้ำและลม เมื่อจำคืนแล้วก็ได้ค่อยกลายร่างเป็นมังกร สีขาวดังเหมันต์ ดวงตาสองคู่นั้นมีสีเป็นสีฟ้าขาวและดำ ร่องลอยไปสายลม ในระหว่างที่นายเอกกำลังร่องลอยไปกับสายลมก็ได้เห็นการศึกสงครามที่เกิดอยู่นั้น แต่สุดสายตาของดวงตาคู่นั้น ก็ได้สดุดกับบุรุษผู้หนึ่งที่กำลังใช้กระบี่ทิ่มแทงพวกเหล่ากองทัพทหารอยู่นั้น แต่พอมองอีกที ก็มีบุรุษชุดขาวแอบเดินมาจากข้างหลังของพระเอกแล้วกำลังจะใช้กระบี่ในมือแทงเข้าไปพระเอก นายเอกที่เห็นดังนั้นก็รีบลอยลงไปรับกระบี่เล่มนั้น พระรองไม่ทันจะแทงพระเอกแต่นายเอกก็เข้ามารับแทน จนหยุดแทบไม่ได้ ก็ได้แทงเข้าไปในหัวใจของนายเอกสุดด้ามกระบี่ พระเอกก็ได้รับนายเอกทันก่อนที่จะล้มลงไปกับพื้นจึงทำพระเอกโกรธมากจึงใช้พลังของตน แบบจะฆ่าพระรอง แต่นางก็เข้ามารับแทน พระรองเห็นดังนั้นจึงรีบรับตัวนางรองเอาไว้อย่างเร็ว ตอนนี้เริ่มสูญสลายกลายเป็นเกล็อดน้ำแข็ง พระเอกกอดนายเอกไว้แน่แล้วพูดว่า

"เจ้าห้ามเป็นอะไรเด็ดขาดนะ ฮึก!"

"เฟิ่งหลาน ตอนนี้มันถึงเวลาของข้าแล้ว"

"ถึงเวลาที่ข้าจะต้องไปแล้ว"

"หากไม่ผิดสัญญาต่อเจ้าในวันนั้น ข้ากับเจ้าเคียงคู่ตลอดไป"

"ฮึก! ไม่ เจ้าห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด เจ้าเคยบอกกับข้าแล้วว่าจะอยู่ด้วยกันตลอด"

"หึ เด็กน้อย "

เมื่อสิ้นคำพูดนั้นนายเอกก็มองไปที่เหล่าทหารที่กำลังยืนเศร้าโศกเสียใจอยู่นั้น ก็พูดขึ้นมาว่า

"หากข้าไม่อยู่แล้ว พวกเจ้าศึกสงครามรึไหม"

"ถือข้าขอร้องต้องเจ้า"

"ฮึก! ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำศึกสงครามอีก และเจ้าเป็นเพียงผู้เดียว"

"หึ ข้าก็รักเจ้าเช่นกัน"

พอสิ้นคำพูดนั้นนายเอกก็สูญสลายคล้ายเกล็ดน้ำแข็ง ทุกอย่างที่พังไม่เหลือก็กลับกลายเป็นเหมือนเดิม จากนั้นหิมะก็ค่อยๆลงลอยไปทั่วเผ่า ทำให้คนเผ่าอื่นต่างตกใจแล้วเดินออกมาข้างนอกและโค้งคำนับ บางคนก็ร้องไห้ออกมา แล้วก็มีเสียงตะโกนออกมาว่า

"เทพบรรยายการจงเจริญ!!"

เมื่อมีคนหนึ่งตะโกนทุกคนทุกเผ่าก็ต่างตะโกนคำเดียวกันพร้อมกับร่ำร้องไปกับเสียงร้องไห้ของแต่ล่ะเผ่า เวลาผ่านไป700,000,000ปี

พระเอกก็ยังคงรอนายเอกที่จวนของนายเอกอยู่ตรงนั้น พระเอกใส่เสื้อสีขาวและเสื้อคลุมที่มีขนจิ้งจอกสีขาวอยู่ปลายขอบเสื้อ ตอนนี้พระเอกได้ขึ้นเป็นมหาเทพแล้ว เพราะว่าพระรองอยากชดใช้เรื่องทัง้หมดเลยของไปอยู่ที่เผ่ามารปีศาจกับนางรองแล้วก็ได้เป็นราชากับราชินีที่เผ่ามารปีศาจ แล้วยกตำแหน่งมหาเทพให้พระเอกได้ครอบครองสวรรค์ พระเอกยืนถ้ำกลางหิมะ พระเอกไม่สามารถที่จะมีความรักกับผู้อื่นได้ยกเว้นนายเอกที่พระเอกจะรักได้ จึงเลยสาปตนเองว่าหากพระเอกนอกใจนายเอกจะต้องสูญสลายหายไป พระเอกมองไปฟ้า มองหามังกรตัวสีขาวดังเหมันต์แต่ก็ไม่พบพระเอกหลับตาขออนิฐานจากฟ้าดินอยู่นั้น ก็บุรุชุดขาวเดินมาที่ด้านหลังพระเอกห่างกันไม่กี่ก้าวแล้วก็พูดออกมาว่า

"ไม่เจอกันนานเลยนะ"

เมื่อพระเอกได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็ลืมตาขึ้นแล้วก็ค่อยหันหลังไปดูก็แล้วก็พูดออกมาว่า

"เช่นกัน หลิงหลิง"

นามปากกา Lonely fox.