กำจัด

บทที่ 463 กำจัด

พริบตานั้น เขี้ยวงูใจหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม

“ปล่อย...” ความกลัวบีบคอเขาไว้ เขาขยับปากพูด ทว่าเสียงที่เล็ดลอดออกมาแหบแห้งเกินบรรยาย

“เจ้าจะบอกว่าให้ปล่อยนางหรือ ได้สิ” หนึ่งในนั้นถีบเก้าอี้ที่อยู่ใต้เท้าซันฟลาวเวอร์ออก ร่างที่อยู่บนนั้นกระตุกทันที เชือกรัดเข้าไปในคอของเธอ เธอเตะเท้าเป็นพัลวัน มือที่ถูกมัดไพล่หลังกำๆ แบๆ ไม่หยุด แต่ไม่ว่าจะดิ้นรนอย่างไรก็ไร้ประโยชน์

ไทเกอร์คลอว์พุ่งเข้าไป แต่ถูกคนใช้กระบองฟาดศีรษะอย่างแรง จึงล้มไปนอนแน่นิ่งกับพื้น

“ถ้าไม่ใช่เพราะต้องรอพวกเจ้ากลับมาล่ะก็ นางนี่ตายไปนานแล้ว” คนสนิทของคานาชยิ้มเย็น “แก้ตัวเก่งดีนี่ ท้องเสียหรือ เจ้าคงไม่รู้กระมังว่าลูกพี่ให้คนคอยจับตาดูพวกเจ้าอยู่ เขารู้อยู่แล้วว่าเด็กเร่ร่อนอย่างพวกเจ้ามันเลี้ยงไม่เชื่อง ถ้าไม่สั่งสอนเสียหน่อยเดี๋ยวจะคิดว่ากลุ่มบลัดดี้แฮนด์ไม่มีกฎ”

“ข้าผิดไปแล้ว” เขี้ยวงูคุกเข่าลง “ท่านปล่อยนางเถอะ! นางไม่ได้ก้าวออกจากบ้านหลังนี้แม้แต่ก้าวเดียว!”