Chapter 80

Lalong napakunot ng noo si Yan Xun at iniiwasa nag tingin ni Zhao Chun'er. Tumagilid na lang siya sa gilid. Ang gilid ng mukha niya nas lamong malamig tinganan at lalon matigas.

"Chun'er, bumalik ka rito!" Galit na sigaw ni Zhao Song.

Nadapa si Zhao Chun'er at gumapang pasulong. Inaabot ang roba ni Yan Xun at nag umpisang mag makaawa ulit, "Kuya Xun, wag ka mag rebelde, nag mamakaawa ako!"

Lalong napuno ng galit sa mga mata ni Zhao Song. "Chun'er, Anong gingawa mo?" Bulalas nito. Hinataw nito ang kabayo pasulong rito. Mabilis at sabay sabay ang mga alagad ng Da Tong guild humakbang pasulong, at sinangga ang mga patalim galing kay Yan Xun, na mag bibigay ng nakakatakot na laban!

"Kuya Xun, nag mamakaawa na si Chun'er sayo! Papatayin ka ni ama! Mag papadala siya ng tao para sayo!" Umiiyak si Zhao Chun'er sa lapag. Ngunit hindi gumagalaw man lang si Yan Xun at ang itinaas nito ang ulo para tumingin sa kalangitan, walang pakialam kung nakakapit sa roba niya si Zhao Chun'er. Ang mga buhok niya ay tumatabing sa mga nata niya at nang umihip ang hangin sa malamig na gabi, ang isa ay makikitang naka ayos ang mukhat at may pares na matang kumikintab sa dilim na nag bibigay ng pantay na solusyon at determinado.

At may matinding ingay ang kumakalinsing na patalim sa hindi kalayuan at isang gintong lumabas sa apoy na sumabog sa kalangitan sa ibabaw ng gilid ng timog na lungsod. Napalingun sil Yan Xun at Chu Qiao sa bolang apoy na mabangis ang tingin.

"Nasa pangkat 19th pumasok ! Yan Xun kung ayaw mong mamatay ang mga inosente kasama mo mo, bilisan mong mong ipaubaya sarili mo!" Habang winawasiwas ang sandata nito para pilitin bumalik ang mga mandirigma ng Da Tong, malakas na sabi ni Zhao Song.

"Yan Xun, hindi pwedeng maantala pa."

Lumingon si Yan Xun at tumango at mabilis na niliko ang kabayo. Sa walang pag aalinlangan tumungo siya sa pinagmulan ng problema. Si Zhao Chun'er ay naka upo pa rin, nawalan ng balanse kaya na tumba sa lapag. Si Chu Qiao at ang naka itim na baluti ay sumunod sa likuran ni Yan Xun. Sa malayo ay tanaw pa rin ni Chu Qiao si Zhao Chun'er na gumagapang at tumatangis na katabi si Zhao Song na nakaupo sa kabayo nito, humigpit ang pag hawak nito sa espada. Patuloy na nililipad ng malamig na hangin ang roba nito at malukot ang itim na buhok ay ipinapahiwatig ang kalungkutan at pangungulila.

Walong taon ang pagiging mag kaibigan, sa huli ay parang mabilis na panaginip lamang at bumalik sa pag kakalimutan. Mula sa sandaling iyon, sumama siya kay Yan Xun pabalik sa Sheng Jin Palace ay aging resulta ay nakatakda. Thirteenth Prince, sa huli ay kaylangan kong ipagkanulo ang pakikipag kaibigan at ang tiwala.

"Giddyup!" Sa maikling iyak pinalo ni Chu Qiao ang kabayo para umalis ng mabilis. Iniwan niya hindi lang ang dalawa pati sa huling mabilis na walaong taon. Inayos nito ang paningin sa harapan, sa itim na matigas na agila sa digmaan ng watawat.

Sa daan ng Nan'an. Sa mga ingay na sibil ay madaling nasugpo. Sa pangkat 19th commander Fang Baiyu ay hinawakan nito ang espada na puno siya sa katawan ng dugo, pinapatay ang handang humarang sa dinadaanan kasama ang mga mandirigma. Lahat ng maiwan niya ay magulo.

Ang mensahero ay masaya galing sa digmaan, bumalik ng maayos galing sa hindi mabuting balita. Umupo si Yan Xun sa kanyang kabayo, tahimik at blanko nag mukha at imposibleng malaman ang tinatakbo ng isip nito.

Sumulyap si Chu Qiao at nagtanong. "Hindi pa ba sapat?"

Sumagot ng marahan si Yan Xun at kalmadong umiling ang ulo, "hindi pa sapat."

"Malaki ang dami ng mamamatay!"

"Alam ko."

Huminga ng malalim si Chu Qiao at sumimangot. "Yan Xun, maraming pwedeng mamatay, hindi na rin kayang lumaban ng matagal ang sugo ng Xi Nam Town. Kapag nag hintay tayo rito maaring mabaldado sila." Sagot nitong seyoso.

"Ang pangkat 12th at pangkat 36th ay nag hihintay ng pagkakataon sa labas ng tarangkahan. Kapag umatrasctayo pwede nilang sunggaban ang mga tauhan natin. Gusto mo ba mangyari yun, ang pag babalik natin sa Yan Bei ay hindi maayos ang pagpunta natin doon at patuloy na papahirapan ng ibang Empire." Pakli ni Yan Xun.

"Kahit na ipag patuloy natin ang pag hihintay ay ang mga sugatan ay malubha na! Ang pag gagamot sa mga augatan at paghahanda sa pag atras ay mag mag kakagulo lamang sa sariling ranggo natin."

Napasimangot ng maikli si Yan Xun at mabilis rin sinundan ng pag iling ng ulo. "Wag ka mag alala, meron akong plano."

"Yan Xun…"

"AhChu, mauna ka nang umalis sa kapitolyo."

Nataranta si Chu Qiao at mabilis na sumagot. "Tumututol ako."

"AhChu." Kahit sa ibabaw ng paglubog ng araw sa mga namatay at dugo, ang lalaki ay maginoo parin ang anyo. "Umuna kang umalis rito sa kapitolyo at pumunta ka kay Chi Shui para ayusin ang ilog para tumawid kasama si AhJing. Hindi siya gamay sa kaguluhan at doon ako nag aalala." Malambot na sabi nito.

"Hindi maaari, gusto ko kasama kita!" Pag mamatigas ni Chu Qiao habang iniiling ang ulo at pinipit ang gusto.

Nalukot ang mukha ni Yan Xun at pagalit na pinayuhan siya. "Chu Qiao, ito ay malaking importanteng bagay, wag ka maging isip bata ngayon!"

"Merong panganib saan man paligid ng kapitolyo, ang pangkat 12th at pangkat 36th ay nakatingin sa atin ay nag hihintay ng pagkakataon para lumaban anumang oras, pano kita iiwan rito para kalabanin sila ng mag isa!"

Napangiti si Yan Xun. "Tanga, paano ako magiging mag isa? Meron pang sampong libong sundalo galing sa Xi Nan Town. Wala kang dapat ipag alala sakin!"

Mabilis na pumakli si Chu Qiao. " pumalit na sila sa iba, sinong may alam kung may sumuko na sa kasunduan ulit? Paano ako mag titiwala sakanila?"

"Kung hindi mapilit ng Xi Nan Town ang pagtitiwala, kahit nan dirito ka ay hindi parin siguradong makakatakas. Ang isa dapat ay hindi umasa sa iba pag nagduda, at hindi dapat pagdudahan ang taong pinag kakatiwalaan. Yan ang tinuro mo sa akin."

Tumingin si Chu Qiao ng kahina-hinala kay Yan Xun at pinakita ang pag dududa. "Yan Xun, talaga bang malaki ang tiwala mo sakanila."

"Hindi ko sila pinag kakaktiwalaan, sarili ko ang pinag kakatiwalaan ko!"

Ang iyak sa digmaan ang maririnig sa gabing iyon ay hindi pa tapos. Isang bagong atake pa ang at pag sangga ng atake ang nangyayari. Mga pana ang nasa kalangitan, ang lungsod ay parang pininturahan ng dugo. Ang itim na roba nito ay wumagayway parin, ang titig ni Yan Xun ay kasing tulad ng matulis na patalim at maaging inoobserbahan ang pag kalansing ng mga espada a harpan niya. Dahan dahan siya nag salita na parang ito ay tama. "Bukod sa pag suko nila ng kasunduan sa ilalim ng pangalan ko, walang kahit sinuman ang mabubuhay sa kanila. Lumaban sila kay kamatayan at makikita nila ang pag asang mabuhay sila. Ngunit kapag ibinigay nila ang sarili sa Empire ay magiging traydor sila sa paningin ng Yan Bei at Xia Emperor."

"Ngunit itong labanan ay masyadong madugo. Nag aalala ako sa reputasyon mo bilang mabuting tao."

"Mabuting tao?" Pag kutya ni Yan Xun. "Ang ama ko ang mabuting tao dahil doon namatay siya sa di pagtatangol sa Yan Bei. Gagawin ko ang lahat para hindi tumulad sakanya."

Biglang binalutan si Yan Xun ng masamang aura. Napaatras at napatunghay si Chu Qiao at tumingin siya rito. "Yan Xun?" Malambot na sabi niya.

Bumaba ang ulo ni Yan Xun at tumingin sa gawi ni Chu Qiao. Nasa likod parin siya ng kabayo, ininat niya ang braso at niyakap nito ng mahigpit ang katawan nitong maliit. "AhChu, magtiwala ka sa akin. Hintayin mo ako sa Chi Shui. Mag sasama tayo roon."

Matindi ang hangin na nag bigay ng lamig sa pakiramdam ni Chu Qiao. Uminat siya at binalik ang yakap. Makikitaan ang mag garalgal na boses. "Yan Xun, kapag may nangyaring masama sa iyo. Sisiguraduhin kong ipag hihiganti kita."

Ang ihip ng hangin ay winalis sa ibang bahagi ng daan at nagiyakan sa digmaan ay rinig sa malayo na parang kay lapit lang nila. Wumagayway ang maitim na buhok ng hari ng Yan Bei at kay kisig nitong tingnan, nang itinaas ng isang kamay nito ang baba ng dalaga at ngumiti ng kay tamis. Nag titigan sa isa't-isa na uumaapaw ang mga nararamdaman. Walaong taon ang pag sasama nila ma pa buhay o patayan ay ang kanilang relasyon sa isa't-isa ay nakaukit na sa mga kaluluwa nila.

Ang mga mata ni Yan Xun ay seryosong nakatingin at bumulong, "AhChu, hindi ko pa ito na babanggit noon sayo. Isang beses ko lang sasambitin ito kaya makinig kang mabuti. Gusto kong mag pasalamat sayo sa pag sasama mo sa akin sa mahabang panahon. Salamat at hindi mo ko iniwan nung nasa panahong madilim ang buhay ko. Alamat at lagi kang nasa tabi ko. Kung hindi dahil sayo, ito ng Yan Xun ay wala lang, at baka patay na sa sobrang lamig ng gabi walong taon ang nakararaan. AhChu isang beses ko lang mababanggit ito mga salita. Lahat ng sinabi ko ay gagawin ko at gagawin ko ang lahat para sayo sa tanang buhay ko. Meron tayong namamagitan sa atin na hindi na natin kaylangan maintindihan pa. AhChu akin kalang at proportektahan kita. Mag sasama tayo. Noong walong taon na yun sa sandaling nahawakan ko ang iyong mga kamay hindi ko plinanong maihiwalay sa iyo."

Napapikit si Chu Qiao. Ang ihip ng hangin sa gabi ay parang isang malamyos na uod at sa sandaling iyon naramdaman ng puso niya na parang isang morus na huminto at kinakain ito.

Yan Bei, Huo Lei Plains, Hui Hui Mountain…

"Alam mong wala akong bahay Yan Xun. At dahil ikaw ay nasa tabi ko at na isip kong ikaw ang bayan ko."

Napahinga ng malalim si Yan Xun at humigpit ang pagkakayakap nito. Ang puso niya parang isang malaking lawa na na runaw sa tag init. "AhChu, magtiwala ka sa akin." Marahan na pag hinga ang bigay niya. Wala siyang sinabihang pagkatiwalaan ito ngunit si AhChu ay naintindihan na nito. Sinabi nito sa puso niya pag kakatiwalaan niya ito. Ung hindi niya ito pag kakatiwalaan, sino ang pag kakatiwalaan niya? A mundong ito sila lang dalawa ang mayroon sila.

"AhChu, meron akong gustong gawin noon pa man."

Ang mukha ng dalaga na porselana ay biglang na mula na kitang kita sa sinag ng apoy sa digmaan. Tumunghay siya at ngumiti. "Kung gayon ano pang hinihintay mo?"

"Haha!" Napatawa ang batang hari at yumukod pasulong. Marahang inilapat niya ang labi sa labi ng dalaga.

Sa sandaling iyon na papikit si Chu Qiao at niluwagan ang mga nasa isip at nararamdaman. Lahat ng piraso sa nararamdaman niya sa loob ng walong taon ay gumulo sa isipan niya. Samantala, sa malapit ay maririnig ang mga iyak sa digmaan at papalapit sa kanila at ang kalansing sa sandata na umalingawngaw na tonog. Nangingig ang mga taga Zhen Huang City a mga pamamalakad nito at ang tunog nito ay parang isang susunggab na halimaw. Ang mga nag papagandang dakila sa Sheng Jin Palace ay nilamon na nang apoy kasama ang mga nag gigintuang tore at palace na nilalamon ng apoy ng inferno. Ang mga taon kurupsyon at mga maharlika sa Empire ay hindi makapaniwala sa mga nakikita.

Noong walong taon ang nakalipas ay hindi aakalain na ang dalawang bata na mahina at walang kapangyarihan ay mag kakaroon ng katatagan at lakas. Ngayon noong walong taon ay walang maka pag dududa a mga kabute ay lalaki ay mapatulis nito ang kuko na handang punitin ang pader ng kapitolyo para tumakas sa lupain ng masasamang tao para lumabas sa mundong iyon.

"AhChu, hintayin mo ko!"

"Sige," humiwalay sa lalaki at makikitaan sa mukha nag kasiyahan kay Chu Qiao. "Mag kakasama tayo patungo sa Kapatagang Yan Bei at mag lalakad sa malmig na Hui Hui mountain. Hihintayin kita Yan Xun!" Sa marahas na ihip ng hangin at sa tunog na nanggaling sa dila ng dalaga at umalis na sila kasama ang kabayo. Ang mga koponann na kasama niya ay tumungo sa Timog ng tarangkahan!

Nakaupo ng maayos si Yan Xun sa kabayo niya at tinatanaw si Chu Qiao na unti unting nawawala sa kadiliman ng gabi. Sa ibabaw ng gabi ng kalangitan, ang pigura niya ay parang isang mataas na puno nakatayo mag isa. "Ang kasaysayan ay hindi maaalala ang detalye. Ang maaalala lang ay ang resulta. At itong resulta ay maiisusulat lang sa mga nanal!"

"Prince! Ang Pangkat 12th ay nag uumpisa nang gumalaw at ang pangkat na 36th ay nag papakita na nang lamang sa kalaban!" Pagkabig pabalik sa kabayo at umango lang si Yan Xun, "Oras na." Bulong niya.

Isang ilaw ang lumiwanag na nanggaling sa kalangitan. Nakakasilaw ang paputok na liwanag, at nag bughaw na kalangitan ay nag katoon ng iba't-ibang kulay na nag bigay nang atensyon sa ibang tao. Sa isang hiwalay na lugar ay isang grupo na kalalakihan ang mabilis na tumungo ngunit ng makita nila ang liwanag sa kalangitan ay napatigil sila.

"Na kompleto na ang pag umpisa sa pag atake." Na taranta ang mukha ni Chu Qiao at mahinang bumubulong sa sarili, "Yan Xun mag ingat ka. Giddyup!" Sa damuhan ay tumungo ang dalaga sa ilog ng Chi Shui. Samantala sa tore ay may lalaking na ka seryoso at matatag ang mukha nang itinaas nito ang baso na may lamang alak at mayabang na nag salita, "Warriors! Ang kaluwalhatian ng Yan Bei ay naka salang alang sa inyo! Naka depende sa atin ang mga matatanda sa nayon ngYan Bei. Pag natalo tayo, mamatay sila kasama natin! Ako si Yan Xun ay ibabalik ang tagumpay sa bayan natin!"

Ang sampong libong sunddalo ay nag sigawan pabalik. "Mabuhay ng matagal ang kamahalan! Ang mga taga Yan Bei ay hindi mamamatay!"

"Hindi mamamatay ang taga Yan Bei!" Sigaw na ipinag lalaban na dumadagundong sa kalangitan ng kapitolyo. Kahit sa Sheng Jin Palace ay nakikitaan ng pangangatog sa mangyayaring digmaan. Nilabas ni Yan Xun ang espada at umigaw nang napaka lakas, "Yan Bei War Eagle, susulungin natin ang lahat ng ilog at lawa. Wala magdidikta kahit sino man! Mga madirigma gamitin niyo ang mga sandata niyo para sabihin natin sa walang kwentang kapitolyo ang ispirito ng pakikidigma ng taga Yan Bei!"