Who Are You?

CYRIL

I don't want to shout at her or even cussed her but I need to do it. Kung yun lang ang paraan para mailigtas ko siya then hindi ako magdadalawang isip na gawin. Ayaw ko siyang mapahamak, honestly, hindi ako makakampante hangga't hindi ko nasisiguradong okay siya.

Kaya kahit kamuhian niya ako o magalit siya sa akin, I don't care about that anymore...all I want is for her to stay safe.

And I can't focus hangga't andito siya. I can't let her see the monstrous me. Hindi pa. Hindi pa pwede.

Mariin kong ipinikit ang mata at napahawak sa gilid ng tiyan kung patuloy ang pagdurugo. Fuck! I have a gun shot!

Napadaing ako ng sinubukan kung gumalaw. Damn it, Black! You've already experienced worse scenarios that this. Get the fuck up!

Minulat ko ang mata ko at binalewala ang tama ng bala sa tiyan ko. Kailangan ko itong tiisin. I'm sure babalik sila. Siguradong sigurado ako.

Bago ako tuluyang lumabas, kinuha ko muna ang baril kung 9mm Glock 19 sa ilalim ng upuan. I always bring this with me, incase of emergency.

Medyo lumayo ako sa kotse dahil naaamoy kung tumatagas ang gas nito. May chance na sumabog ito. Isa din yan sa mga dahilan kung bat ko pinalabas si Athena. Baka sumabog ang kotse at hindi ko siya mailabas kaagad.

Habang nakatayo doon, unti unting silang nagdatingan. I'm right. Babalik nga sila. I know Diablos too well. Alam kung hindi sila basta basta aalis hangga't nasisiguro nilang buhay pa ako.

But fuck them dahil hindi pa ako mamamatay. Not in their hands, not with them.

I made my face emotionless and my aura, deadly. Mali sila ng hinarap. Mali sila ng kinalaban. Not me. Not Black.

And definitely not Killa Maffia.

Ng makarating sila, mabilis silang nagsibabaan sa kanya kanya nilang motor at pinalibutan ako. Hindi ko mapigilang mapangisi ng mapansin kung wala na silang dalang mga baril.

Ganun ba talaga nila ako minamaliit? Do they really think they can kill me with just using their bare hands?

Nakaitim silang lahat at may takip ang mga mukha. These assholes! May patakip takip pa silang nalalaman. Are they scared na baka matandaan ko ang mga pagmumukha nila at hindi na sila magtagal sa mundong ibabaw?

Nawala ang ngisi ko at tinignan sila isa isa. They are eight in total.

Masasama ang tingin nila sa akin at mukhang gustong gusto na akong patayin.

Kumuyom ang isang kamay ko at humigpit ang kapit ko sa baril. Nanginginig na rin ang mga kamay kung patayin sila. They almost shot Athena at hinding hindi ko mapapalagpas yun.

I won't left any survivors and I mean it.

"So you have the guts to fight me now?" malamig na sabi ko. Sinigurado kung matatalim ang bawat salitang binitawan ko.

Narinig ko naman ang tawa ng isa sa kanila. "Of course we have the guts. At tsaka mag isa ka na lang samantalang walo kami, ano pang laban mo?" halata ang pang iinsulto sa boses niya.

I chuckled. "Don't you know that I can kill you right now without you knowing it?"

Saglit namang lumandas sa mata niya ang takot. Tsk! Cowards.

"S-Shut up! Wag ka ng magpanggap na malakas ka. Walang tao sa paligid natin at wala na rin ang mga kasama mo. Wala ng tutulong sayo!"

I know that Michael is still here, nakatago lang sila. Alam ko ring hindi pa nakakapasok si Athena sa van kaya sinasadya kong kunin ang atensiyon nila para hindi iyon malipat kila Michael.

Aaminin ko, they moved smartly. Sinadya nilang ipunta kami sa lugar kung saan walang tao at sobrang tahimik. But I don't care about the place. Kung wala lang si Athena sa tabi ko kanina, malamang sa malamang nakahandusay na sila at naliligo sa sarili nilang mga dugo.

"Why would I be scared?" binitawan ko ang baril na hawak ko. "Even I don't have this gun, I can knock you down without a second."

"Aba, talagang nagawa mo pang insultuhin ako! Tignan natin kung makapagsalita ka pa pagtapos nito!" madiin na sabi niya at biglang sumugod.

I gazed at Athena first at ng masigurado kung nakapasok na siya, doon ako kumilos.

I love you, baby. Please stay safe.

Umilag ako ng subukan niyang suntukin ang sikmura ko. Umikot ako papuntang likod niya and I strangled his neck with my arms. Sinipa ko ang tuhod niya, dahilan para matumba siya at bumagsak. Kita ko ang paggiwi niya at pagpikit dahil sa sakit.

Pumunta ako sa harapan niya at inapakan ang dibdib niya. I was about to speak ng siya ang magsalita.

"Ano pang ginagawa niyo? Sugudin niyo na to!" hirap niyang sabi.

Diniinan ko pagkakaapak sa dibdib niya bago ko ikutin ng unti ang paa ko dahilan para mas masaktan siya. Pagtapos nun ay mabilis akong tumalon palayo sa pitong sabay sabay na sumugod.

Mga gago talaga!

Mabilis akong nilapitan ng dalawa sa kanila at balak sanang suntukin ako ng mabilis rin akong nakailag. Hinarap ko ang isa sa kanila at siya ang pinuntirya ko.

He planned to punch me in the face but I block it with my right hand and kick his stomach. Nilagay ko ang dalawang kamay ko sa batok niya at hinila siya papalapit sa akin. Tsaka ko sunod sunod na tinutuhod ang kaniyang mukha. I didn't stop until I'm satisfied.

Ng makita kong dumudugo na ang mukha niya, inikot ko siya and I hit his nape. Bumagsak siya.

I moved sideways ng maramdaman kung plano akong suntukin ng nasa likod ko. And I hold the leg of the other who try to kick me.

Malakas kung tinuhod ang kaniyang paa at ng marinig ko yung tumunog, agad ko siyang ibinalibag sa aking likuran. Tumama siya sa isa sa kanila. Parehas silang natumba habang yung tinuhod ko naman ay napasigaw sa sakit. I just broke his bone.

Itinulak nung isa yung tinuhod ko dahil nadaganan siya nito tsaka sumugod sa akin. Sinalo ko ang kamao niyang tatama sana sa mukha ko. Mahigpit ko yung hinawakan at hinila siya papalapit sa akin. Ipinulupot ko ang kamay ko sa leeg niya tsaka ko sunod sunod na sinuntok ang kaniyang mukha. And lastly, malakas kung siniko ang mukha niya at hinila ko papuntang tuhod ang kaniyang mukha. Tinuhod ko ng malakas ang kaniyang leeg at kitang kita kung sumuka siya ng dugo.

My hands bathe in bloods. Ang puting suot ko at nagkulay dugo na rin. Nilibot ko ang paningin ko at aapat na lang sila.

They can't win againts me. I'm not the leader of Killa Maffia for nothing. Kung sa tutuusin, may awa pa nga ako sa lagay na to dahil kung wala na akong awa, malamang yung mga nakalaban ko kanina...patay na.

I stepped on the chest of the first one while I hit the nape of the second. And I just broke the bone of the third and kick the neck of the fourth.

I know where are the vital parts of a human body. Alam ko kung saan ang weakest point at alam ko rin kung saan sila hustong mapupuruhan.

Malamig kung tinignan ang apat na natira. They took a step backward ng salubungin nila ang titig ko.

I smirk. Are they scared now?

Sinipa ko ang nasa harapan kong katawan. He's the first one that I took down. Wala na siyang malay at hindi ko alam kung buhay pa ba siya.

I don't give a fucking damn!

Kumunot ang noo ko ng bigla silang nagtakbuhan sa mga motor nila. What the?! Tatakasan ba nila ako?! No fucking way!

Balak ko na sana silang lapitan ng humarap sila aa akin but it's different now. They now have guns. Mas lalo akong napangisi pero nakakuyom parin ang kamao ko. Mas lalong umiinit ang ulo ko sa bawat segundong lumilipas.

Nakatutok sa akin ang mga baril nila. But I still didn't give a fuck. Nanatili akong nakangisi at hindi sila inalisan ng tingin. Akala ba nila matatakot na nila ako dahil may hawak na silang mga baril? Then they are damn wrong!

Hahakbang na sana ako ng mahagip ng mata ko sila Michael na papalapit. What the fuck?! Anong ginagawa nila dito?!

Mabilis kung inilibot ang aking mata upang hanapin ang van. Si Athena!

Tumigil ang mata ko ng mahagip siya ng tingin ko. She's here. Andito siya at nakikita niya ako. Kitang kita ko ang pag aalala sa mata niya at ang mga luhang tumutulo doon.

I felt my heart tighten. Nahirapan akong huminga ng makita kong umiiyak siya. Parang tinusok ng milyong karayom ang dibdib ko dahil sa sitwasyon niya.

And then it hit me! My shirt! Damn, puno ako ng dugo!

Doon bumalatay sa mata ko ang takot at kaba. Takot na baka pagtapos nito ay iwan niya ako at matakot siya sa akin. I'm scared that I will lose her after this goddamn fight. At kaba. I'm fucking nervous! Ayaw kung makita niya ako sa kalagayang ganito. Not bathe with bloods. Kinakabahan ako sa iisipin niya. Would she think that I'm a monster? Or I'm a beast?

Nanatili akong nakatitig sa kaniya hanggang sa makita ko siyang ngumiti. Why did she smiled? Is that smile means good or bad? Damn, hindi ko na alam!

Pinilit ko ang sariling hindi ngumiwi ng maramdaman kung kumirot ang tagiliran ko. Shit! May tama nga pala ako. I stayed calm and composed kahit nandilim ang paningin ko. For a second, my sight becomes blurry.

Ilang beses akong kumurap para bumalik ang linaw ng paningin ko.

Mahirap man, ayaw ko mang gawin, umiwas parin ako ng tingin. I need to control myself. Hindi ko pwedeng ipakita sa kaniya ang tunay na ako. She might be scared of me and I can't let that happen.

I need to hide my monstrous side. Nalipat ang tingin ko sa apat na lalaking may hawak na baril. How should I fight with mercy? Fuck! How should I?! Paano ako lalaban ng hindi ko siya natatakot?

But then, the hope inside me build up when Michael throw a gun. Kaagad ko yung sinalo at walang sabi sabi na binaril ang isa sa kanila. Bumagsak siya at doon nagsimulang bumaril ang tatlo.

Eksperto akong umiwas sa mga yun pero agad akong napangiwi ng daplisan ako ng bala sa may braso.

"Fuck!" mabilis akong humarap sa bumaril sa akin at walang tigil siyang pinagbabaril. Sinigurado kung mamatay siya. Michael and the others shot the other two and they falls down.

Kaagad na lumapit sa akin si Christian at Brent tsaka ako inalalayan tumayo. The hell! Ngayon ko lang naramdaman ang sakit ng tama ko sa tagiliran.

Shit! Fuck! Damn!

"Are you okay, Black?" mahigpit akong kumapit sa braso nilang dalawa at doon kumuha ng lakas. Unti unti na akong nauubusan ng dugo. Namumutla na rin ako at nanlalabo na ang paningin ko. Every second from now, pakiramdam ko babagsak na ako.

"I-I'm fine."

Kahit nanlalabo ang mata ko, itinaas ko parin ang paningin ko kay Michael na sinisipa ang isa sa kanila at chinecheck kong buhay pa ba ito.

"Fuck, man! You got them bad!" sabi niya at humarap sa akin ng nakangisi.

I sighed. "Call t-the cleaning team a-and tell them that keep the a-alive breathing. I'm not y-yet done with t-them." mahina at nahihirapang sabi ko sa kaniya. Tumango naman siya sa akin at tinapik ang braso kong may tama, dahilan para samaan ko siya ng tingin.

"Oh, I'm sorry!" tanging sabi at may tinawagan. Mabibigat ang hininga kong yumuko but still I spoke her name.

"Athena..."

"She's coming, Black." Brent whispered. Pinilit ko ang sariling itaas ang tingin and there I saw her, running towards me.

"Cyril!!" gusto ko mang umiwas dahil puno ako ng dugo, hindi ko na nagawa ng sunggaban niya ako ng yakap. I almost fall kung wala lang sila Brent na umaalalay sa akin.

Kahit nanlalabo ang paningin ko, I still mananged to smile. Parang binigyan ako ng lakas ng yakap niya. Bumitaw ako kila Brent at Christian tsaka niyakap siya pabalik.

I heard her crying kaya mas niyakap ko pa siya ng mas mahigpit. Pero napangiwi ako ng sumakit ang sugat ko. "Ouch..."

Mas lumakas naman ang pag iyak niya. "A-Anong masakit s-sayo?" muli akong napangiti sa pag uutal utal niya.

"Baby, I smell like shit. Okay lang sayo?" may pag aalinlangan kong tanong. Natatakot ako sa isasagot niya. Kinakabahan ako at nagsisisi akong tinanong ko pa yun.

I closed my eyes and wait for her answer. But she stayed silent. Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko. Mas lalo akong kinabahan. Namamawis pa ang kamay ko. Mas natatakot ako ngayon kaysa kanila na nakikipagpatayan ako.

"M-Mahal?"

Ayaw ko man siyang bitawan, wala na akong nagawa ng siya mismo ang bumitaw sa akin. Humiwalay siya sa yakap ko at parang pinagpira-piraso ang puso ko dahil doon.

Is she hates me? Is she scared of me? Iiwan niya na ba ako?

I'm still thinking frightening thoughts ng humarap siya sa akin. Agad na nanlaki ang mata ko ng makita kong nakangiti siya.

"W-Why are you smiling?"

She shakes her head. "I'll answer you later." Nalipat ang tingin siya sa sugat ko. "Ang importante, magamot na ang sugat mo."

Now she's calm. And compose. Nagtataka ko siyang tinignan. Every woman who's in their right mind would leave me after knowing that I killed someone.

Hindi na nagsalitang muli si Athena hanggang sa makarating kami sa bahay. Wala siyang imik pero hindi niya rin binitawan ang kamay ko. Ayaw ko rin siyang bitawan. I'm so scared to lose her. I don't want to lose her.

Bumaba kami at inalalayan niya akong bumaba. "Ako ng bahala kay Cyril. Leave now and take a rest." mahinang sabi niya sa iba. Kitang kita ko ang pag aalinlangan sa mga mata nila pero ng tanguan ko sila, sunod sunod naman na silang pumasok sa van.

We entered our house and she guided me upstairs. Sa kwarto ko. Tahimik parin siya at nakakapanibago yun. Mas lalong namumuo ang takot sa dibdib ko habang pumapatak ang oras.

Ipinasok niya ako sa banyo at saglit niya akong binitawan. I still don't want to let go of her hand but she insist.

Akala ko iiwan niya na ako but she didn't. Binuksan niya lang ang gripo ng bath tub bago iyon binuhusan ng body wash. Pagkatapos ay binalikan niya ako at hinawakan sa pulsuhan.

"Remove your shirt." I didn't move. Hindi ko siya sinunod.

Napabuntong hininga siya at siya na mismo ang nagtanggal ng damit ko. Napangiwi ako ng masagi nun ang sugat ko.

"I...I'm sorry"

I looked at her. Nakayuko siya at mahigpit ang kapit sa damit ko. "Athena." I whispered pero hindi niya ako tinignan.

"I...I...I don't know what to do. Hindi ako doktor at hindi ko alam kung paano magtanggal ng bala. W-What should I do? Should I c-call a doctor? Or s-should I just bring you to hospital, instead?"

I held her chin up and make her face me. Nanlambot ang tuhod ko ng makita kung namamasa ang mata niya. She's near at crying.

"Baby, calm down." bulong ko. Umiling naman siya. "H-How can I? I mean, may tama ka and you're still bleeding. I'm...I'm...I'm worrie-"

"Do you have your phone?" pagputol ko sa sinasabi niya. Mabilis siyang tumango. "Then call my personal doctor so you won't be worried anymore."

Iniwan niya ako sa banyo at nagmamadaling kinuha ang kaniyang phone tsaka bumalik sa akin. I told her the number and she immediately called it.

Without three rings, it answered.

'Hello, who is this?'

Ako ang sumagot. "It's me, Black. Track this phone now and immediately come here. I have a wound."

'Copy.' sagot niya bago binaba ang tawag.

Wala pang limang minuto, may nagdoorbell na sa baba. Lumabas kaagad si Athena at pinagbuksan siya ng pinto. Samantalang pinatay ko naman ang gripo ng bath tub at lumabas. I sit in my bed while waiting for them.

Naunang pumasok ng pinto si Gerald. Our personal Killa Maffia doctor. Hindi kami pwedeng pumunta ng hospital kaya kumuha kami ng professional doctor na pagmamay ari namin.

"What happened to you, Black?" bungad niya bago ibinaba sa kama ang mga dalang gamit. "Where is she?" malayo kung sagot sa tanong niya. I mean tanong din pala.

Sunod namang pumasok si Athena sa kwarto ng hindi pa nakakasagot si Gerald.

"Who is she? Your wife?"

Sinamaan ko siya ng tingin ng lingunin niya si Athena at ngitian ito. "Don't smile at my wife, you fucker!"

Tawa tawa naman siyang tumingin ulit sa akin. "Fine, fine."

Lumipat ang tingin ko kay Athena at kitang kita parin ang pangamba sa mga mata niya. I sighed. "Baby, can you stay outside for a while? I promise, it will be fast."

May pag aalinlangan man, sinunod niya parin ako. She closed the door and completely lose at my sight.

Tinignan ko naman si Gerald. "Now move and make it fast."

Sa loob ng thirty minutes, natapos din siya. This bastard! Ang tagal niyang kumilos! Samantalang dati rati naman kaya niyang gawin yan ng sampung minuto lang. Lang hiya talaga!

"I won't thank you. Now, get out."

Tumango tango lang siya bago tuluyang lumabas ng kwarto ko. Kaagad na hinanap ng mata ko si Athena at agad ko rin naman siyang nakita.

"How are you?" tanong niya ng pumasok siya. I smiled. "I'm already fine. Please don't be worried anymore."

Dahan dahan siyang naglakad papalapit sa akin. Nagulat na lang ako ng sa hita ko siya umupo. I didn't waste any second, I wrapped my arms around her waist.

Napapikit ako ng haplusin niya ang buhok ko. "May masakit pa ba sayo?"

I shakes my head and look at her, bewildered. I first sighed before I asked her a question.

"Hindi ka ba magtatanong?"

"Let me take care of you first."

"Aren't you scared of me?"

"I'm more worried than scared." sagot niya habang patuloy na hinahaplos ang buhok ko.

I can't help myself but to lean on her. Ramdam kung natigilan siya at bumaba sa batok ko ang kamay niya. I know I'm naked above but I want to feel her. Gusto ko siyang yakapin ng napakahigpit.

"Cyril-"

"I'm tired." I whispered. "I'm tired Athena...I'm so tired. So...tired."

Pinikit ko ang aking mata ng yakapin niya ako at halikan niya ang tuktok ng ulo ko. "I'm here, Cyril. I'm just here."

Humigpit ang yakap ko sa beywang niya. "You won't...leave me?" I whispered as I leaned on her more.

Marahan nitong pinagpatuloy ang paghaplos sa buhok ko at para akong henehele nun.

"I won't so take a rest."

Umiling ako. "I'm sorry you have to see me like this."

"It's okay. Rest for now. You look exhausted. Don't worry, I won't leave. Hindi kita iiwan."

I glanced at her, with my tenderest expression. "I love you."

She smiled softly and kissed my forehead. "I love you too, Cyril."

And finally, I felt satisfied. I smiled at her and lean on her again. "Don't leave me. Even though I'm a monster, please don't leave me. I'll be a good husband, I promise."

And slowly drowsiness eats me.

ATHENA

Who in the world are you really, Mark Cyril Romero?