GUARDING THE PRINCE IN DISGUISE(PRINCE SERIES #1)

"What?! Are you kidding me, dad? Why would I be his guardian when you should just bring him with you?" inis na singhal ni Zeph saka humalukipkip.

"Look, princess. It was just for the meantime, okay? It was for our business. And besides, you'll be alone here," paliwanag ng kanyang daddy. Inirapan niya ito at umiwas nang tingin.

Naiinis pa rin siya o ang ibig niyang sabihin ay galit siya sa mga ito. Pinakaayaw niya ang may kasama o di kaya'y may binabantayan. Sapat na sa kanya ang mamuhay bilang isang prinsesa ng pamilya niya.

"It was still 'no' for me, dad. You know that I can manage myself without that guy," giit niya pa. Narinig niyang napabuntong-hininga ang kanyang magulang.

"Then I guess wala kang pasalubong sa amin ng dad mo pagkauwi namin dito galing Paris--" natigilan siya sa sinambit ng kanyang mommy. Gustung-gusto pa naman niya ang binibiling pasalubong nito mula sa ibang bansa kapag may business trip ang mga ito.

"Alright, fine. How long will I have to live with him?" medyo kalmado na aniya.

"Just 4 years, princess." para siyang nabingi sa naging sagot ng daddy niya. Mahina siyang napatawa. Did she just hear it right? Or maybe they were just kidding around?

"Come on, dad. Stop kidding around. You know I hate it," natatawa niya pang ani. Napailing ang daddy at mommy niya na ikinataka niya.

"As if we're kidding, princess." pilit niyang ikinakalma ang sarili habang nagsisink in pa rin sa utak niya ang sinabi nito.

"I'll just go to my room," walang-ganang aniya saka tumayo at dumeretso sa kwarto niya.

Pagkapasara niya ng pinto, napasandal siya dito. Anong gagawin niya ngayong maninirahan siya ng apat na taon sa bahay ng business partner ng kanyang magulang? Isinubsob niya ang sarili sa unan saka nagpapapadyak sa inis.

Kinabukasan, maaga siyang ginising ng nanny niya para sa pag-alis niya papunta sa bahay ng pamilyang Smith. Walang gana siyang nag-ayos ng sarili at bumaba kung saan naabutan niya ang mga kasambahay na dinadala na ang kanyang mga maleta. If she only could refuse without making a mess, she already did. Sumakay na siya sa backseat ng kotse saka humalukipkip at itinuon ang atensyon sa labas ng bintana.

"Princess," pagtawag ng daddy niya pero saglit lang siyang lumingon dito.

"Yeah?"

"Please behave, okay?" sambit ng dad niya.

"Yeah, sure," walang-ganang aniya.

Nang makarating sila sa bahay ng mga Smith, nalula siya sa laki ng mansyon nito. Mas malaki nang kaunti kaysa sa kanila. Isang guwardya ang nagturo sa kanila ng daan papasok. Pinaupo muna sila ng isang kasambahay habang siya'y nililibot ang paningin sa paligid.

Maya-maya pa, may dumating na isang lalaki at agad naman itong sinalubong ng kababa lang na si Azri. Pinanood niya ang mga ito at nang mapalingon sa kanya ay tinaasan niya ito ng kilay. Wala pang ilang minuto, sunod naman dumating ang sa tingin niya'y mga magulang ni Azri. Tumayo silang tatlo ng magulang niya at binati ang mga ito.

"Is she your daughter? I never knew she would be more gorgeous than I thought," puri ng mommy ni Azri sa kanya pagkakita pa lang nito sa kanya. Ngumiti siya nang malapad.

"Yes. I'm Zephyrine Eleanor, 18 years old," pagpapakilala niya sa sarili.

"It's very nice to meet you, young lady. Oh, I would like you to meet my son. Come here, Azriel," sabi nito saka sinenyasan ang anak na lumapit. Pansin niya ang pag-aayos nito ng sarili na muli niyang kinataas ng kilay.

"Azriel Lucian Smith, miss. By the way, you look stunning," malapad na ngiting pagpapakilala sa kanya ni Azri at inilahad ang kamay para makipagkamay sa kanya. Ngumiti siya ng tipid saka mabilisang tinanggap ang kamay nito.

"Yeah, thanks," maikling sagot niya.

"And this is his best friend, Aiden," pagpapakilala naman ng mommy nito sa lalaking dumating kanina. Ngumiti sa kanya si Aiden at saglit na kumaway. Nginitian niya lang din ito.

"Anyway, why won't you show her new bedroom, son? Zeph, right? Just follow them upstairs, okay?" Tumango siya at ngumiti saka sinimulang sundan ang dalawa papunta sa taas.

Habang naglalakad sila, narinig niya ang sinabi ni Aiden kay Azri na kaagad kumunot ang noo niya.

"So she's the one your mom's talking about? I'm sure you'll like her, bud," natatawang ani Aiden.

"I don't know. Have you seen her reaction lately? Para siyang dragon kapag nagalit," saad naman ni Azri kaya lumingon na siya. Humalukipkip siya at humakbang papalapit sa dalawa.

"If you keep on talking about me, make sure I won't hear it. And what did you just say? I was like a dragon? Oh, yes, I am. But I'm sure you won't like to see it, right?" nang-aasar na aniya saka ngumisi sa dalawa.

Ngayon pa lang, alam na ni Zeph na hindi niya magugustuhan ang tumira sa bahay na ito kasama ang dalawang lalaki na makakasama niya. Kung pwede niya lang sanang gamitin ang martial arts skills niya sa mga ito, baka pag-uwi ng parents ni Azri, bugbog sarado na niya ang mga ito. Pero kailangan niyang maging mabait kahit sapilitan para sa kanya ang gawin iyon.