webnovel

Fons et Origo Mali- The Origin of Evil

Fantasy Romance
Sedang berlangsung · 1.2K Dilihat
  • 1 Bab
    Konten
  • peringkat
  • N/A
    DUKUNG

What is Fons et Origo Mali- The Origin of Evil

Baca novel Fons et Origo Mali- The Origin of Evil yang ditulis oleh penulis Monika_Vivekanand yang diterbitkan di WebNovel. ...

Ringkasan

tagar
8 tagar
Anda Mungkin Juga Menyukai

Daver Mclarenz ( Billionaire Series #1 )

"Ang daming lalake d'yan girl. Kung imumulat mo lang yang mga mata mo mas maraming nararapat sa'yo hindi ang tulad lamang ng Gerald na 'yun na kulang sa aruga. Tara sama ka sa'kin, may ipapakilala ako sa'yo." "Sabi ko tulungan mo ako, at hindi ibugaw sa ibang lalake. Kaloka ka." "Alam mo, hindi kasi niya natikman man lang ang kabibe mo girl, kaya iniwan ka niya. Ikaw naman kasi pihikan ka. Pero mabuti na rin 'yun hindi mo ibinigay ang talaba mo." anito habang pinanlalakihan ng mata ang kabibe ko at patawa tawang kumagat muli sa burger nito. Nakakahiya talaga ang bibig ng babae na 'to. Inikutan ko na lamang siya ng mga mata saka kinagatan rin ang burger na hawak ko kanina pa na medyo lumamig na. Gerald Ruchard ang ex ko. Isang itong pure pinoy ngunit nakapangasawa ng kano ang nanay nito kaya pinalitan ang apelyido. Hindi siya gwapo tulad na rin ng sinabi ni Cherry. Hindi siya 'yung tipo na lilingunin mo kapag nakasalubong mo sa daan, sakto lang. Hindi rin naman siya panget, pero okay lang dahil mabait naman siya, sweet at maalaga.....noon. Noong nanliligaw pa lamang siya sa'kin at nitong mga unang buwan namin together. Sinagot ko siya dahil matagal na rin siyang nanliligaw sa'kin almost 2 years din. Nagkakilala kami sa isa sa mga part time jobs ko. Naging kapalagayan ko siya ng loob dahil maboka ito. Magaling magpatawa at madaldal, hindi ka maboboring. Ngunit nito lang nag-iiba na ang ihip ng hangin. Madalas na kaming mag-away. Isa rin sa dahilan ayokong pumayag na may mangyare sa'min kahit matagal na nito iyong ini-uungot sa akin, hindi pa kasi ako handa para ibigay ang talaba ko, ika nga ni Cherry. Tapos lahat ng gagawin namin at mga pupuntahan pinag-aawayan pa namin, hindi kami magkasundo. Ultimo simpleng bagay pinupuna nito na nauuwi pa rin sa away. "Musta pala kayo ni ate Beth? Inaaway ka pa rin?" tanong nito makalipas ang ilang minuto. Hindi lingid sa kaalaman ni Cherry ang pagtatalo at hindi namin pagkakasundo ni nanay Beth. Hindi ko ito tunay na magulang. Ito na ang nakagisnan ko noong ako'y bata pa lamang. Isa itong GRO sa isang club sa subic na mismong pinapasukan din ni Cherry slash Maria Concepcion at gusto nitong doon rin ako magtrabaho. Ngunit tumanggi ako. Doon na nagsimula ang palagi naming pag-aaway ni nanay Beth sa araw araw. I mean pang-aaway sa'kin ni nanay Beth. Ni minsan hindi ko ito sinagot dahil nirerespeto ko ito, humindi lang ko dahil hindi ko talaga kayang magtrabaho sa club. Hindi ko kayang halos hubad na ang katawan ko sa harap ng mga tao lalo na ng mga kalalakihan. Gusto rin kasi akong i-recruit ng baklang may-ari ng club na pinagtatrabahuhan ni nanay Beth at Cherry. Hindi man mala-bundok ang dibdib ko tulad ng kay Cherry may umbok naman iyon at may kurba rin naman ang katawan ko. Maraming part time jobs ang pinapasukan ko para kahit papaano makatulong kay nanay Beth ngunit parang kulang pa iyon dito. Nag-iipon din ako para sa susunod na taon makapasok na ako sa kolehiyo. Gusto kong mag-aral at makatapos dahil si nanay Beth hindi na ako gustong pag-aralin. Kahit tambakan na ako ng maraming part time jobs, okay lang. Kakayanin ko huwag lang ang bagay na iyon. Isa pa rin naman akong babae na nangangarap makahanap ng lalakeng mala prince charming ang datingan ang nakalaan para sa'kin. Oo, sa edad kong bente anyos, naniniwala pa rin ako sa fairy tales at happily ever after. Ngunit nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Ilang kurap pa ang ginawa ko upang mag-adjust ang paningin ko. Nanlalabo iyon ngunit maya maya lamang luminaw rin iyon. Sa nanghihinang katawan pinilit kong bumangon at umupo ngunit mabilis ko rin itinakip ang kumot sa aking katawan dahil kakarampot na damit lamang ang suot ko, kung matatawag ba iyong damit. Napakanipis niyon at sobrang ikli. Mas nagimbal ang buong pagkatao ko ng higitin ko ang kumot ay isang hubad na lalakeng walang saplot na kahit ano sa katawan ang nakita kong nasa tabi ko at mahimbing na natutulog.

QueenJM22 · perkotaan
Peringkat tidak cukup
3 Chs

Lauriel and the Enchanted Garden

On a sunny day, on the border between Summer and Autumn, Lauriel was sitting among the snowy white clouds. He was sprawled on his back, leaning comfortably on the fluffy clouds as his feet were hanging. Maybe someone else in his position would take time to marvel at the scenery. Lauriel completely disregarded the way sunshine was breaking around him, creating translucent colors and lights, and the precipitous height that allowed him to observe the world stretched beneath him. Some might say it was because he was arrogant and too self-observed to pay attention, but it wasn't true. On some other day, he would pay attention or enjoy it, but not on this one. Lauriel was an avid reader and often times you could find him immersed in a book or in a search of a tome. This particular time, he was reading a beautiful book made out of pure white pages and most perfect ink. The covers had a beautiful handmade painting depicting a single tear falling into a river, yet just from a single glance, one could think that what he was holding was a river, as it seemed as if it was flowing, until it finally disappeared into golden edges, whose only job was to capture it from disappearing from the covers. One might take joy just from looking at it, which was the reason why Lauriel was holding the said book, but after one looked at his expression, it seemed as if it was a huge steaming pile of shit. His light grey eyes were glaring at the lines he was following, mouth hanging open as his features were twisted into a disgustingly appalled expression. Next second, Lauriel closed the book with a snap and yelled in frustration as he threw the book as far away as he could - the book flew over the clouds, which left its perfect covers wet from accumulated water, but it didn't stay wet as it kept flying through the air like an arrow, accumulating more speed the further it went, as a small airplane, with its pages rustling like leaves until finally, it landed into a volcano. Lauriel dashed through the clouds towards his house, his dazzling white cape hanging off his shoulders, as a loud bang could be heard, followed by a shriek nearby. "Can you please stop throwing all the books you do not like into a volcano, Lauriel my dear?!" sounded a slightly annoyed female voice. Lauriel turned on his heel, his expression still annoyed, and appeared right next to a black-haired woman. Her back was slender, turned towards him as she was looking in the distance where an erupting volcano could be spotted. Her black eyes stared into the distance, as her thin lips were twisted into a line. "I will not. They don't deserve a better fate, Miki. You should have read this, this....." Lauriel paused mid-fit, as he was trying to find a proper word to depict it vividly to Miki. "Abhorrence." he finished.

AliceKatsuki · Fantasi
Peringkat tidak cukup
3 Chs

peringkat

  • Rata-rata Keseluruhan
  • Kualitas penulisan
  • Memperbarui stabilitas
  • Pengembangan Cerita
  • Desain Karakter
  • latar belakang dunia
Ulasan-ulasan

DUKUNG

empty img

segera hadir

Lebih lanjut tentang buku ini

General Audiencesmature rating
Lapor