Chapter 3

Chapter 3

My footprints travel within the valley towards the wild forest and into the woods. The night was chaotic but the moon is always beautiful and sparkled endlessly. The tears are nonstop falling on my cheeks as the body of my brother covered with blood was still fresh in my memory. 

Nararamdaman ko ang kakaibang pakiramdam na nagdudulot ng kakaibang init sa aking buong sistema. Marahil ito na ang bagay na hinihintay ng kaharian ayon sa propesiya. Naaalala ko pa ang sinabi sa akin ni Kuya noong nakaraang gabi na sa ikalabing-walong kaarawan ko ay aking mapapasakamay ang hindi pangkaraniwang kakayahan na sa iisang lobo lang makikita at iyon ay walang iba kundi ako. Katangian ng isang lobo na nagtataglay ng kapangyarihan na magliligtas at mamumuno sa buong kaharian ng mga lobo. 

Napatingin ako sa aking balat na nasisinagan ng liwanag ng buwan. Pinakaramdaman ko ang lahat ng pagbabago at maging ako ay hindi makapaniwala. Malayo na ang tinakbo ko ngunit hindi man lang ako humihingal at hindi ko man lang marandaman ang matinding pagod. Sa katunayan ay pakiramdam ko wala naman akong ginagwa ngunit ang katawan ko ay kusang kumikilos na para bang ginagawa ang lahat para maprotektahan ang aking sarili. 

My fair skin changes as it look like porcelain glass and becomes white as snow. Tila isa akong bituin na kumikinang sa gitna ng dilim at kakahuyan. Naging kasing-liwanag ko na ang liwanag na nanggagaling sa buwan. Naramdaman ko rin ang pagbabago ng mahaba kung buhok na mas humaba hanggang sa aking puwetan at ang dulo nito ay naging kulot. Kapansin-pansin din na mas umitim ang kulay nito dahilan upang magmukha akong isang larawan ng babaeng nagbibigay liwanag sa kadiliman. Ngunit sa ilang segundong lumipas ay nagising ang diwa ko ng marinig sa malayo ang mapagmayabang na mga yapak na sinasabayahan ng makapangyarihan na presensya. Gamit ang aking mata ay hindi ko magawang magsalita sa halip ay ikinagulat ko na lamang ang aking nakikita. Nakakarinig ako ng ingay kahit sa malayo pa at nakikita ko rin ang isang maitim na kabayong sakay ang taong hindi ko matukoy. 

Malinaw na malinaw kong nakikita ang pangyayari at hindi ako nagkakamali na katulad ito ng palagi kong napapanaginipan. At kung hindi ako nagkakamali isa siyang bampira. The cries of the horse echoes all around the forest, announcing like a wit King is coming on his way and now ready to ascend on his throne with ruthless movements. 

Nang aking maalala ang planong pagtakas kanina ay agad kong sinira ang puting magarbong gown na suot ko at marahas na  hinubad iyon sa aking katawan. Dali -dali ko itong tinapon sa malayo at pinatuloy ang pagtakbo. Hindi ko rin maramdaman ang lamig na bumabalot sa aking katawan kahit na masyadong hindi kaaya-aya ang suot ko. 

Ngayon ay nakasuot ako ng kulay ginto na kasuotan ng magtatanghal sa nakakaaliw na sayaw. Labas pusod ito pati na rin ang aking tiyan at kitang-kita ang balat ng aking likod. Maging ang pang-ibaba nitong pares ay maiksi na pinapalibutan ng kulay pilak na bato. Ito ang naisipan kong ayos upang maisahan ang lahat sa palasyo. Ngunit ngayon gusto kong linlangin ang bampira kahit pa na malakas ang kutob kong makikilala niya  parin ako.  

It felt mysterious and special. Natatandaan ko sa panaginip kung gaano ako katakot na tumatakbo palayo sa madilim na kagubatan. Pero ngayon, tila ako ang daan sa papalapit na panauhin. While I was running, I heard that the horse get nearer in my direction the reason why I slow down. Tila nag-iba ang ihip ng hangin kasabay ng pagharap ko sa paparating na bisita ay ang damdaming kanina ko pa pinipigilan. Hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya sa aking Kuya at sa paglapastangan sa loob ng kaharian. 

Ngunit laking gulat ko na lamang sa nangyari ng makitang napaluhod ang kabayo sa lupa dahilan para kumalat ang mga dahon at lupa. Ang isa pang pangyayari na hindi ko maipaliwanag ay ang lalaking walang saplot pang-itaas habang umaagos ang dugo sa kaniyang tagiliran. Huli na ng bigla itong lumipad sa ere ng tuluyang bumagsak ang itim na kabayo. Naestatwa ako sa aking kinatatayuan ng bumagsak ang katawan ng lalaki sa akin dahilan upang mawalan ako ng balanse. 

"Anong!.." 

Hindi ko na natapos ang aking gustong isigaw ng tuluyan kaming natumba sa mga nagkalat na dahon ng puno. 

"Isa itong kapahangasan...paparusahan kita at ilili..." Hindi ko natapos ulit ang sasabihin ng biglang yumakap sa katawan ko ang lalaki habang gumulong ng dalawang bese dahilan para ako na ang sa ibabaw niya ngayon. 

Sumisigaw ang isipan ko at alam na alam kong parang bulkan na ako na sasabog sa galit. Walang hiya ang lalaking ito! Nagawa niya pa akong hawakan ng basta-basta. Walang respeto ang bampirang ito. Isa akong prinsesa at ngayon pa lang ay gusto ko na siyang pagsasampalin at ihulog sa bangin. Napatigil ako sa kaiisip ng kung ng biglang bumukas ang mga mata nito.  

His eyes stared at my face down to my neck. A sense of suffocation enters my whole system. His eyes were like heaven but the sternest and sharpest look on his face made me wonder to meet the oppressive darkness. For me, this is the first glimpse of someone who possesses an unexplainable aura and strong spirit. 

Napatigil ako ng biglang umawang ang manipis at pulang-pula niyang labi. Ibinalik ng kulay langit na mata niya ang titig sa aking mukha. Ngayon ko lang napagtanto na iba ang kulay ng mata niya kumpara sa lalaking nakikita ko sa panaginip. Naghahalo sa kulay langit at tubig ang kulay ng mga mata niya. It is not crimson red, bagay na ikinagulat ko. Do I need to ask myself then if he is a vampire or whatever? 

"Who are you?" He asked in a husky voice but it sounds like he just whispered it on air.  

I am the only princess and I have my own rules. I'm not in charge of anyone's mess not to mention the responsibility to answer the question of this disrespectful man. I glared at him like he was the only disgusting man I'd ever met. I moved a little bit to loosen his embrace on my back but I shivered when I feel his strong hands caress my back. 

Parang nanigas ang katawan ko at ang enerhiya na nanggagaling sa akin ay napapalitan ng init ng kamay niya. Hindi ko alam kung bakit tila isa akong alipin na pinapaubaya ang aking lakas para palitan niya. Hindi ako nakakasiguro kung sino siya pero mas mabuti ng maging maingat ako. I have to hide my identity. 

Pumikit ako ng mariin at buong pwersa kong inilayo ang sarili sa kaniya. 

"How dare you touch my body?! You have no shame! I will never spare you for what you did. I swear right now, I will severely punish you!" I shouted like a mad goddess.  

Napatingin siya sa mukha ko at sa nakikita ko tila naguguluhan siya habang inaaral ang ekspresyon ko. Ngayon mas malinaw kong nakikita ang kabuuan ng kaniyang mukha at katawan.   

He's half-naked and I can see how enticing his body is the moment he slightly arched his back to focus on my face. No! This couldn't be real! How can I say all these to a stranger? Ni wala pa nga siya sa kalingkingan na mga pinsan at kapatid ko. Tama ba 'tong iniisip ko? If Lucea is here, I know for sure that she will faint. I hate to admit this, but I could tell his hot. What the heck am I saying?  

Isa itong malaking kasalanan at ayokong isipin ito dahil wala akong pakialam. I'm not knew to htis kind o situation. Madalas ko ring makita ang mga pinsan at kapatid ko na ganito ang ayos, maging ang mga anak ng iba't-ibang pinuno ng mga lobo. Kahit minsan hindi ako nakaramdam ng hiya but htis time, it's different. I can't look at him that confident as someone who possesses power. I'm bound to be a queen and everyhting should be easy on me.

"What are you?" He asked in a low voice but it always sounds good. 

"And in what way do you wish to punish me?" His voice became deeper and sultry. 

I did everything to stay unbothered like I was talking to a nobody. I always glared at him like I'm killing him using my bewitching eyes. Kailangan ko ng umalis at bumalik sa kaharian. Kailangan kong makita ang pamilya ko at malaman ang salarin sa likod ng kaguluhan.  

"You have no right to talk to me and I am not obliged to answer your questions. I am the only one who has the power to control everything here because I am the..." 

Hindi ko natapos ang sasabihin ko ng bigla siyang magsalita. Napatakip pa ako ng bibig ng muntikan ko ng masabi ang pagkatao ko. 

"What are you talking about? I just need your help." Wika niya at napatayo siya habang pinipigilan ang pagdugo ng sugat. 

Napapansin ko lang na hindi gumagaling ang kaniyang sugat. Kung isa siyang lobo o bampira, madali lang ito mawawala pero imposible. Kung ganoon, ano siya? Naguguluhan akong nakaittig sa kaniya. 

"For the first time in my life, I want you to tell me truth. Who are you and what do you want for me?!" Sigaw ko upang iparating sa kaniya na kahit anong oras ay handa akong labanan siya.

Nararamdaman ko ang malakas na mahika at kapangyarihan sa aking katawan. Alam ko na ang sinasabi ng propesiya at lahat ng kakayahan ko ay hindi makikita kaninuman. Pinikit ko ang aking mga mata para pasukin ang isipan niya. Ngunit laking gulat ko ng wala akong mabasa. I can't read his mind. Isang bagay na hindi ko matanggap. 

Dahan-dahan siyang lumakad na parang lasing. Tinatakpan ng kamay niya ang sugat sa kaniyang tagiliran. Ang malalalim na mga mata niya ay pumupungay na tila nalalasing na rin.  

"I don't know. I just felt something that I couldn't explain the moment I saw you. It is a damn powerful desire...damn good. At hindi ko na makayanan." His voice was hoarse and enigmatic. 

Dahan-dahan siyang lumapit sa akin dahilan para maingas ako sa aking kinatatayuan. Ang liwanag ng buwan ay nagbibigay daan upang pakititigan namin ang mata ng isa't-isa. Biglaan siyang napalunok ng hindi alam kung anong dahilan o baka naman sa sugat na iniinda niya hanggang ngayon. 

Kung hindi siya isang bampira, ano siya? 

His eyes never left me as if he's trying read my mind. Sa ganitong ayos niya, mas nagiging mayabang ang katawan niya na tila isang kasalanan ang tumingin doon. He has strong features, one that I could describe like immortal physique. I maintained my gaze withou a sigh recognizing the perfection of a majestic face. Parang siya ang gumagawa ng digmaan sa paraang ng kaniyang titig at salita. Parang kayang-kaya niyang mapasunod ang kagaya ko. Ang kagaya kong nagtataglay ng kapangyarihan. Ang katulad kong may sariling batas sa mundong ito. He possesess all the characters like a warrior. No! A king to be precise. Ang mga kilos niya ay katulad ng kung paano kumilos ang aking ama at nakatatandang kapatid. 

"Don't you dare! Isa kang estranghero kaya huwag mong subukang gumawa ng maling hakbang. Hindi mo nanaisin ang sasapitin mo. Ang magkasala sa isang kagaya ko ay isang sumpa. Do not follow me and do not ever tried to pretend." Ginagawa ko ang lahat para pigilan ang sarili ko. 

Maaaring nangyayari ito ngayon pero walang sinuman ang makakapaglinlang sa akin. Hindi ang kung sino o kahit ang mga nakatataas. Ang propesiya lang sinusunod ko.  

"Patawad ngunit hindi ko kaya. Magkasala man ako ay buong puso kong tatanggapin. Handa akong magdusa sa parusa mo." Sagot niya dahilan para humakbang ako paataras ngunit hindi nakakadalawa ay nahawakan niya na mismo ang baywang ko. 

I was lost in his sudden movement. I don't know why but it feels so holy. I tried my best holding my breath when he slowly caressed my shoulder. Mainit iyon na tila nakakapaso at ang nakaawang niyang labi ay mas nakakadagdag sa pagiging matipuno niya. Ang mga ugat sa kaniyang leeg at kamay ay parang linya na nag-uugnay sa aming kapalaran. 

Ang sunod niyang ginawa ay nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa aking buong sistema. Mula sa init ng apoy ay tila tinutupok nito ang natitirang lamig sa katawan ko ng dahan-dahang sakupin ng nakakapasong labi niya ang labi ko.

He kissed me! 

This was my first kiss. 

He kissed me like he was devouring a sweetest fruit. His lips was so hot, damp, and soft. His rough and sturdy fingers stroke my skin, causing me to melt. It feels euphoric and torrid like scorching warmth. His kiss is fiery like sinful lips. And here I am trapped by his spirit.