0167
บทที่ 166 : นางฟ้าซูเปอร์สตาร์ทำตัวเยี่ยงนักเลงรีดไถ!
_______________________________________________
สายตาเจ็ดแปดคู่จับจ้องมา
จางเย่นั่งอยู่บนเวทีด้วยความเยือกเย็น ถือไมโครโฟนแช่อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเปล่งเสียงออกมาจากในลำคอ เขาเลือกจะร้องเปล่าๆ เมื่อไร้ซึ่งเสียงดนตรีหรือวงดนตรีประกอบ เขาก็ได้แต่ร้องแบบนี้ ยังโชคดีที่เพลงนี้นั้นแม้จะร้องเปล่าๆ ก็ยังไพเราะ อารมณ์กลอนยังอยู่ครบ ตรงกันข้ามที่การร้องเปล่าๆ แบบนี้กลับให้รสชาติต่างออกไป
“จันทร์กระจ่างจะปรากฏยามใด”
“ยกจอกเมรัยขึ้นถามฟ้า”
“คืนนี้ ณ สวรรค์ชั้นเบื้องบน”
“ข้าฉงนจักเป็นปีกาลใด?”
เขาร้องเพลงนี้ในเวอร์ชันของเฟย์ หว่อง
สี่ประโยคในรวดเดียว คนอื่นๆ ต่างตกตะลึง!
ทักษะการร้องของจางเย่ไม่ได้ดีนัก อันที่จริงเขาไม่เคยได้ฝึกฝนอย่างเป็นระบบมาก่อน ทั้งไม่ใช่คนร้องเก่ง แต่อย่างน้อยเขาก็เรียนการสื่อสารกระจายเสียงมา เสียงที่เปล่งออกมาจึงหนักแน่นแข็งแรง อีกทั้งผลเพิ่มเสน่ห์ (เสียง) อีกหลายสิบผลก็มีส่วนช่วยเสริมให้เสียงของเขายิ่งมีเสน่ห์ดึงดูด!
"เพลงนี้..." จางหย่วนฉีหันมองจางเย่ในทันที
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com