CHAPTER 18- LOST ISLAND II

A J E N T A ••P●V••

The view are unbelievably fascinating. This is what it feels like to be up here in the air. I feel so free--sobriety up here. Birds are so lucky pasimpleng lipad lang. I wanna touch those clouds for real. The sea is sparkling. With these breath taking scenery I won't miss this chance before my time is up.

Papunta kame ngayon sa sinabing lugar ni cleo samin na floating island. Nasa ere parin kame ng tatlong oras and there's still no sign. But now its nothing but a thick clouds and hard winds comes together kaya napahigpit kami ng hawak sa crow. The gravity is like pulling us down pero kinaya itong labanan ng uwak.

Napapasigaw din kame sa biglang pagsulpot ng mga bundok at muntikan pa kaming macrash landing. Okay lang sana kung may parachute. Napalunok ako ng hamunin nito ang isang bad weather kahit dinig ko ang nakakatakot na kulog ng kidlat. Napapikit ako at binaon ang ulo ko sa feather dahil din sa kidlat na baka matamaan kame. I don't know what happen then when i hardly close my eyes.

➖➖➖

Ramdam ko ang init na nasa balat ko at lamig ng ihip ng hangin. I open my eyes at nakalanding na kame I jumped down "Were alive! Were alive !"-Maiyak iyak kong sigaw sabay halik sa lupa.

Lahat sila nakatunganga at di sakin ang atensyon nila kundi sa likuran ko. Lumingon ako at napatayo ng wala sa oras at napasinghap. Bumungad samin ang napakamagandang paraiso. Napamangha ako sa nakita ko. Napanatag ang sarili ko sa magandang tanawin. Mountains, and beautiful waterfalls.

Biglang pumagaspas yung uwak at sumakay sila. Mukhang nasa itaas pa ang pupuntahan namin. Sa bilis ng paglipad ay muntikan pa akong mahulog at mabuting nasalo agad ako ni marko. Para akong nakoryente dahil sa paghawak niya dahan daha sa bewang ko.

"Gee Thank you"-pagpapasalamat ko at tumango lang ito sakin. Humawak lang ako ng maayos at di parin niya inaalis ang kamay niya sa bewang ko hanggang sa niyakap na niya ako. Kinilig ako pero kailangan ko muna mag focus. Binaling ko ang tingin habang papataas parang nalalanggam nalang ang laki ng mga puno. The mountain and animals surprises me.

" Animals? Pano naman sila napunta dito? This is not happening. So not real!"

"Ajenta have you seen this?"-namamanghang wika ni xirien "Is this really floating?"

Ay hindi. Nag adjust lang si gravity. Sabagay pareho naman kaming di makapaniwala e.

The place is like a paradise. Binaba na kame ng uwak at dahan dahan akong bumaba at inalis ang saplot sa aking paa. I slowly step on the ground at ramdam ko ang lamig ng mga grass. I also touch it. Shit!

Yes. This is shit! "Ignoranteng babae nato"-panira talaga si noah ng mood.

"Masanay ka. Dahil ganyan talaga ang ugali nyan"-leo

Tumayo ako at binara ko sila. "Bakit bawal bang humawak ng damo? Bakit lupa mo? Lupa mo? ikaw may ari?"

Yumie grunt and shook her head, sighed heavily "Guys! Grow up! Mga sira ulong to, were here para sa medicine hindi para mag away. If mag away pa kayo ulit....."-di na tinapos ang sinabi nya at pinag untog kame. Tangan bungo ko napisat "patay kayo sakin" Ngumisi lang ako and raise my hand na parang nagsurrender

"Ajenta. The scroll"- marko, inabot ko sa kanya yun. He sat down at naglibot na naman sila habang ako naiwan sa ere. Putakte hello i need someone to talk to! Sabagay nahanap ko naman yung ika-apat na gamot kaya they don't need me now. Maybe soon? Uwu

"Do you think that dito natin mahahanap ang diamond heart?"

"Or maybe yet this water of sorrow"

"This last line.. after the moon starting to rise? Ano naman to?"

Dinig kong tanungin nila ako nakahiga lang sa malambot na damuhan na walang pinoproblema. Chill is life. Parang malambot na fur ang damo at sarap sa balat at ang amoy pa parang may perfume

"Ajenta"-tawag nilang sabay kaya napaupo agad ako. Acting like an innocent little kid. Alam ko kase sisigawan na naman ako ni boss--unggoy

"Yes unggoy" i just about to ruin his mood and poked at him. I tried to mollify him with cuteness

"Milady, kailangan namin ang tulong mo-----kesa nakahiga kalang dyan!!"-sigaw nya bigla at umusad ako papalapit sa kanina na nakasimangot.  Tumabi ako kay yumie at nawala naman ang dark aura niya. Di tinablan ng pacute ko panget nga talaga ako. Aish

"Oh ayan masaya kana"-inip kong wika. "E ano naman ang matutulong ko?"-dugtong ko and blow my cheeks.

"Have you any idea about this last line?"-turo nya at sinamaan ko sya ng tingin. Seryoso ba siya. I nonchalantly glance him. Baka nakakalimutan nyo ah. I don't understand anything written in this scroll di ako elf not an ELF!

"What comes after the moon?"-xirien ask me. Lanya tinanong pa nila ako. Yung bobo sa grupo! edi ako

"Araw?"-tama ba? Siguro atleast may answer "After nga e. So kung ganon maybe sunset?"

"Sunset. How can we get that sunset ah"-marko sounds very frustrated na kulang nalang ako ihagis nya paaalis ng isla. "This doesn't make any sense"

If I was iridessa na friend ni tinkerbell it would be easy. But i'm not. "Or maybe we tried this...."-turo ko sa nakasulat na nagpalaglag ng mata ko. Tanga di ko naman pala naintindihan. Parang sa cartoon lang na nagjump out yung eyeballs ko sa lupa.

"Tried what?"-noah

I faked smile at bumusangot "Never mind"- Nagkibit balikat ako at sabay nguso wala talaga akong maitulong kase sakit sa mata ang nakasulat sa balumbon. if sunset then ano ang gagawin namin dun? Hay nako!! Ano nga ba! Tinanong ko ang sarili ko.

"Sige balik kana sa posisyon mo kanina. You've done a great help"-marko said sarcastically at me. Pero di ko sya pinansin. Tsss kasalanan mo dahil tinawag mo pa ako sa meeting nyo sayang tuloy ang relaxation ko.

"This pure blood of a diamond heart?"

"Baka dyamante ang hahanapin natin. According to this blood. Then it could be mean that it is a ruby"- said xirien, nagkamutan lang ng ulo ang iba na parang naguguluhan pa kung mag aagree ba sila sa sinabi nito.

"Para mabilis we need to scattered and searched this entire place"

"Sira kaba? Sa laki ng gubat nato may posibilidad na may mawawala satin at mas matatagalan tayo at di first time natin nakapunta "-noah exclaimed

"His got a point ya know"-xirien agreed.

"Hays! Tama na ang satsat! We need to find it. Fast!"-marko. Tumayo na sila at nagpahuli lang ako na nililingon ang paligid. This place seem like an ordinary forest.

"Ano bang hahanapin natin e di pa natin alam anong ibig sabihin nun"-noah

Marko just being chill "Basta. Kung anong may kakaibang bagay na nakita natin baka yun na ang gamot at pagdi pa tayo siguro puntahan lang natin si cleo"

After that wala na kaming ikmi. Hanggang sa umabot na ng hapon. We've been walking for hours and yet. Wala parin. Umupo ako para makarest lang ang paa ko pero bigla naman silang mawala sa paningin ko. Nataranta ako at tumakbo para hanapin sila takte san ba sila dumaan!!!

"NO!!!!!!!!!!"-sigaw ko at nagliparanan ang mga ibon

No! Di maaari i can't live here. I dont wanna get lost at ayaw korin namang mamuhay dito na walang kasama. Patuloy akong naglalakad and i requip myself. Pinagpuputol ko ang mga matataas na bushes para makita ko sila sa kabila.

"HEY! Don't sneak up on me like that!"-Sigaw nung babae. Tangna kahit di nakadaan ng pag aaral ang mga to galing makaenglish.

"Sorry. Amhp may nakita kabang dumaan dito?"-tanong ko and she shook her head at nagpatuloy nagharvest ng kanyang pananim.

Kumunot ang noo nya at tumayo at ganon din naman ako sa kanya "T--teka pano ka napunta dito?"-sabay naming tanong, tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. Same lang ang ginawa ko sa kanya. Makaluma narin ang suot nya. Mahaba ang buhok at may dumi sa pisnge

"Sama ka sakin"-aniya.

Sumama nalang ako kesa maiwan dito hanggang gabi sa misty woods. I hate misty woods specially kung may kakaibang elementong makakatagpo sakin or maybe ghost!

Di nya ako nililingon, patuloy lang sya sa paglalakad hanggang sa may makita akong maliit na kubo na di gaano maganda. Pumasok na sya sa loob. This house is really old. Mapaatip at dingding sira na. I'm about to ask her but she didn't let me. Napaka cold ng ekspresyon ng kanyang mata. Mukhang mataray at suplada ang dating. Di ako naghinala kung sino sya pero all I want to know is how did she live up here all alone.

Nilapag nya ang hinarvest nyang gulay na di pangkaraniwan sa mundo ko. Mukha silang nalalanta at kulang sa bitamina maybe her plants didn't get enough sunlight up here or nasobrahan lang sa init ng araw?

"Ah... pano kita tawagin ate? Or sa teka may i know your name?"-i said in a friendly way. Napaatras ako ng samaan nya ako ng tingin pinagpawisan din ako dahil sa hawak nyang kutsilyo na sinasaksak ang mesa.

"Ate nalang ang tawagin mo sakin"-aniya at umupo tsaka hiniwa ang mga gulay. Nakahinga naman ako ng maluwag. Akala ko she'll kill me. Nakakatindig balahibo ang aura nya.

"C--can i h--help?"-pagka utal utal kong wika at umupo sa bangko na parang konteng galaw nalang masisira na.

Aabutin ko na ang gulay nang bigla nyang tamaan ang kamay ko ng kutsilyo at naalarma ako kaya di natama"Tell me are you here to steal the heart?!"-sabi nya at agad akong tumayo. Nakakatakot sya lalo na ang kanyang boses na nagpapafeel sakin ng kaduwagan. She's a monster. She is!!!!

"H-heart? I think I heard that before a.. tama! T--the diamond heart ba?"-tanong ko

Nabigla sya sakin at hinagis sakin ang kutsilyo mabuting natama lang ito sa dingding at di ako nasugatan before sya makalapit inalis ko ang kutsilyo at tumakbo ako palabas. But sa bilis nya nasa harap ko na pala sya at sinakal ako sabay hagis sakin sa puno at lakas ng pagkatama sa likod ko kaya di agad ako nakatayo.

"Bat mo alam ang tungkol dyan?! Isa kang kalaban hindi ba!"-uhaw na uhaw nyang ani. Inangat ko ang mukha ko and i saw her bleed herself with the knife and i look away. Kahit di ako ang gumawa nun parang nararamdaman ko ang sakit. "Hindi mo makukuha si heart! Why people are so cruel they take anything just for greed!"

Sinabunot nya ang buhok ko kayat napangiwi ako ng patayuin nya ako. She didn't let go my hair mas lalo nyang hinihila ito. Inabot ko ang spada para mabitawan nya ako. But then the sword melt in my arms and she laugh.

Bakit naparalisa ang katawan ko at di ko sya magawang suntukin man lang?! "Wala akong pakealam kung isa kamang kaibigan o kalaban pero hinding hindi ko ibibigay ang isang bagay na mahalaga lalo na sayo. Mortal being!"-aniya. Napakunot noo lang ako at binatawan nya ako. How did she knew? " umalis kana sa lugar na ito"

"Wait let me explain--"

Bigla pumasok sa isip ko si ajienta. Bago pa nya ako saksakin "Ajienta! Stop!"-napapikit ako bigla. I take a deep sigh at umatras ako. Napabitaw sya sa hawak nyang kutsilyo. Her dark aura just faded.

"Ajenta!!"-sigaw na dinig ko sa paligid at may umalalay sakin tumayo. I look back its leo ibinaling ko ang tingin kay ajienta pero bigla lang syang nawala.

"Where have you been brat!"-marko. Di ako makapagsalita dahil sa kakahangos ko.Tumakbo ako sa kubo at sumama rin sila sakin. I open the door but ajienta is gone. Bat lagi ba syang nawawala.

"Isang kubo? So kung ganon may tao na pala dito? Ajenta, nakita mo ba ang taong yun na may ari ng bahay nato?"

"Yes"-she must be ajienta dahil nabigla sya sa sinabi ko" S-she knew about the diamond heart"

"She?"-marko continued, lumapit sya sakin and rapidly shook my shoulder

"Nasan sya?"-interesado nyang makita yung babae na inaakala kong si ajienta. I just look down and mute. "Tell me ajenta!"

"Ewan bigla syang nawala ng dumating kayo"

"Ajenta wait"-said yumie at pinahiran ang aking leeg at ngayon kolang naramdaman ang hapdi. Di ko pala pansin na nasugatan ako dahil sa tindi ng takot ko sa ginawa nya.

"If she knew about the diamond heart maybe she's a friend"-leo

"No."-she isnt she almost killed me "Hindi nya sasabihin ang tungkol dun and she almost kill me!"

"This must be a tough on..."-noah stop ng may bumama na babae kaya napasigaw sya at napiyok ng wala sa oras.

"Sino kayo at pano kayo napunta rito?"

"Ajienta ikaw ba yan?"-napalingon kaming sabay kay marko. His voice is different now ganito ba sya kasoft magsalita pagdating sa babaeng iyon. Napaka unfair niya sakin.