8.13 Love in Turbulence

⏱Flashback⏱

"Babe? I know it's been several years already since we first met but what are your plans regarding marriage with me?" naglalambing na tanong ni Nissa sa kanyang boyfriend na pawang walang ibang inatupag kung hindi ang maggahol ng oras sa sarili niyang luho sa video games.

"What kind of bullshit are you talking about? Can't you see that I'm busy playing here." walang ganang pahayag ng kanyang kasintahan at bumalik na lamang siya sa kanyang paglalaro.

"I mean it's been five years now. I can't even imagine my life without you by my side so I think it's a good sign that we will get married soon." Nissa suggested but she was also given an ungrateful look from her husband-to-be.

"I don't know." The guy insisted on her.

"Wait, what?" Nissa said, dumbfounded by his thoughts.

They were both lying on bed at tila si Nissa na lang ang nagmamahal sa relasyong walang kasiguraduhan sa kanyang boyfriend kaya naman natahimik na lang ang dalaga sa tabi nito at pilit na ikinukubli ang lungkot sa pagbalot ng sarili sa kumot.

Nang mapansin ng boyfriend niya na halos sakupin na ni Nissa ang space sa higaan nila ay agad naman siyang sinipa paalis doon. "You're being a nuisance. Just get lost already." Naiinis na sabi ng lalaki kay Nissa at tila nasagad na ng husto ang kanyang pasensya.

Sa sobrang pagkadismaya ng dalaga ay bigla na lamang niya hinampas ang TV na ipinundar niya para sa kanyang kasintahan gamit ang baseball bat sa tabi ng kama. Her fling was a college varsity coach on a prestigious institution ngunit bagong hired lang ito sa trabaho kung kaya't ineenjoy pa ng binata ang excitement tuwing uuwi siyang may dalang sweldo. On the other hand naman ay tila hindi nabahala si Nissa sa damages na ginawa niya sa sariling condo unit na tinubos niya lang mula sa pagkakautang.

"You better get lost here in my place or else..." pagbabantang sabi ni Nissa habang gigil niyang hawak ang baseball bat ng kanyang kinakasama.

Dahil sa kaba ay tila maamong tupa ang binata sa reaksyon sa kanya ni Nissa. "I'm so done for giving you time to prove yourself to me, you lazy bum." Galit na galit si Nissa nang bigla niyang tinapon sa pagmumukha ng binata ang mga binigay niyang basura para lang maalala ang huwad nitong pagmamahal para kay Nissa.

"Tsk! This setup is much better without you in my life. You're just being desperate for love that's why no man wants to settle for less and have sex with you even your so goddamn hot for your age. Your attitude sucks, bitch!" insultong pahayag ng binata at tuluyan na siyang nakipaghiwalay kay Nissa na halos isuko na ang sarili sa binata upang hindi lang siya iwan nito.

Pagkaalis ng boyfriend niya ay napaupo na lamang si Nissa sa gilid ng pinto habang iniiyakan ang sariling repleksyon sa nabasag na screen ng TV. "Hay naku... Ano bang klaseng kaputahan ang pinaggagagawa ko sa sarili ko?!" Dismayadong sabi ni Nissa habang mag-isa niyang iniinda ang maiwan muli sa buhay.

"Marangal ang trabaho mo dzai at hindi mo naman kailangan magkandarapa sa lalaki para umastang naghahanap ka lang ng tamod na poproblemahin mo din naman kapag nakapasok sa'yo." Dagdag pa niyang pahayag sa sarili ngunit bakas na sa memorya ng dalaga ang masalimuot niyang pag-asa para sa tunay na pag-ibig.

⏱End of Flashback⏱

{👤Nissa Rogers📣}

What the fuck am I even thinking now? Si Eiji pa talaga na almost a decade ang agwat ng edad niyo ang gusto mo pang patulan self?! Ewan ko ba pero parang nahahawaan ako ng pedophilia mula sa dati kong ex boyfriend na pinagpalit ako sa isang teenager na lantad naman ang pagkatao sa social media.

Kesyo umbok ang hinaharap niya o baka sadyang pinaayos niya lang iyon sa kung sino mang doktor dahil imposible namang lumaki ng ganun ang dibdib niya. Kinse anyos pa lang ang hitad sa pagkakaalam ko. Impossible talagang mangyari iyon mga mare not unless kung pinagpala talaga ang babae niya. Ang saklap diba?!

I've been a wrecked sugar catwoman who is desperate for love at aminado ako doon. Namumuhunan ako para sa mga lalaking handa akong mahalin pero hindi naman pala nabibili ang pagmamahal. I'm a flight attendant based from my schedule but most of the time, I am a shitty hooker on my own mind.

Loner na ang ganap ng bruhang kausap niyo. Bagamat kalat ang aming salinlahi sa ibat ibang parte ng mundo ay nabigyan naman ako ng sapat na aruga noong panahong buhay pa ang mama at papa. Iba na ang mundong ginagalawan ko kaya wala akong choice kung hindi ang sumunod sa trends kung nais ko pang ipalaganap ang global beauty standards ng karamihang alam ng mga tao through my own womb.

I'm even willing to volunteer para mag-anak ng bata sa mga bansang kulang sa population. Hindi dahil sa pabuyang ibibigay pero I just want to settle my life with someone na mamahalin din ako ng totoo at walang halong laro. This is all for the sake of my genuine smile, the happiness I've been longing for several years after they left and leave me behind.

As of now, andito pa din naman kami ni Eiji sa airplane at masaya na akong tinititigan lang siya sa malayo. Hindi na din naman ako mag-eexpect na mamahalin niya ako as his lover but only as a friend dahil mukhang may sarili din ata siyang problema ngayon.

───※•☞💉ﮩ٨ﮩ٨ـ📑☜•※───

Curiosity somehow disturbed his thoughts kung saan hindi mawala sa isip ni Eiji kung paano nalaman ng dean ang tungkol sa ganap nila Asher sa kanya sa nightclub. The dark side of New York City is being the hotspot for lascivious acts as pure entertainment on screen.

Internet service providers inside an airplane was quite luxurious for it's price ngunit hindi na alintana kay Eiji ang gastos dahil gusto niyang makasiguradong wala ng maleleak pang video or any file tungkol sa naturang scandal. He made sure that he lowered the volume of his gadget before searching about the clip and lucky enough, there's none to watch on his phone.

"Hay naku! Hindi ko alam kung dapat ko bang pagkatiwalaan na walang napost sa internet tungkol sa kalapastanganan na nangyari sa akin o nabura lang ng may ari ng video." Napapraning sa kaba si Eiji lalo na kung may makakilala sa kanya doon sa video file dahil sa masamang imahe na idinikit ni Asher sa pangalan niya.

They may indeed have success in their take-off but the sudden turn of events would eventually hinder their way home. As the countdown of almost twenty hours drop to zero, their destination is already within reach at gaano man sila kasaya sa kanilang byahe ay tila masyado pa din talagang mapaglaro ang tadhana after several hours later.

{👤Eiji Sawakita📣}

Discomfort was the only thing that triggered my senses. Mas lalo akong hindi nakatulog dahil para kaming dinaanan ng malakas na bagyo sa sobrang unsafe ng kalagayan namin.

Why does this airplane kinda feel sluggish in the first place? Nakakabahala na ang mga ganap kaya I was worried noong nakita ko si Nissa na nagpapanic in an emergency. Kanina pa siya hindi mapirmi sa isang pwesto at pabalik-balik siya sa aisle ng eroplano.

"Hey, what's the matter with you?" Hindi na ako nakatiis at kinausap ko na siya casually. It may not seem appropriate at this time ngunit sa kanya ako madalas nakikibalita ng airline discounts para sa mga international flights. Sa madaling sabi, we are friends who are obsessed in grabbing benefits from one another.

"I don't have time to spare jokes around here Eiji so if I were you, I would just sit back and relax for the sake of my own mental health." Well, look who's talking now. Nissa was really out of character at that moment since her actions meant contradiction.

I hesitantly grabbed her arm para pakalmahin siya bago pa mahuli ang lahat. "Okay, I understand what you were trying to say but can you please explain to me what is going on?" sabi ko sa kanya at mukhang nakuha ko na ang atensyon niya.

She leaned towards me at ibinulong sa akin ang nangyari sa cockpit system ng piloto. "I need to instruct everyone to get your parachutes ready and life jackets just in case. We're running out of fuel and the aircraft flight control systems are not working properly."

Bigla akong nagulantang sa mga narinig ko. "But how is that possible? Didn't the maintenance personnel check each of the engine's efficiency?" I asked her suddenly.

"I'm sure they did the maintenance check but I hope we can still land safely and see each other again alive." Nissa said in a rush as she went behind the captain's designated spot to inquire about something, I guess.

Sinubukan ko pa ring huminahon sa pagkakataong iyon pero nakakapagtaka lang kung bakit hindi pa rin bumabalik sa pwesto ang mga katabi ko sa eroplano. Lumingon ako sa paligid at damang-dama sa kanilang mga mukha ang takot na maaaring ikapahamak naming lahat.

Patayo na ako sa aking kinauupuan ng biglang mangyari ang hindi namin inasahan. "What was that strange noise?" tanong ng karamihan sa amin.

A loud thud was heard at nagsimula ng lumiyab ang bahagi ng sirang flaps na nakakabit sa pakpak ng eroplano kaya todo karipas na ang ilan sa mga pasahero para kunin ang safety gear nila kahit wala pang sinasabi si Nissa sa kanila na kahit anong announcement.

Hindi ko rin naman sila masisisi kung sadyang tinamaan na talaga sila ng anxiety. Mabuti nalang at walang naglakas loob na buksan ang pintuan ng eroplano kahit hindi pa safe lumabas.

Pinuntahan ko muna ang piloto kahit nahihirapan akong maglakad sa dinadaanan ko para tignan ang kalagayan niya at mukhang minalas talaga ang makina ng eroplanong ito dahil after a split second in every individual's life, all of our aspirations were crashed down into pieces.

"Hello. This is Captain Ezekiel Thompson speaking from flight 391A. I would like to speak to my wife, Yuriko Maki-san who resides in Kanagawa, Japan at the moment."

Mukhang tinawagan ng piloto ang kanilang airline company at saka nag-iba ang boses ng kausap niya mula sa kanyang request. "What's the matter dear? I've been so worried about you." sagot ng babae mula sa tawag at baka iyon na mismo ang hinihintay ng piloto na makausap niya pero nasulyapan ko mismo ang dismaya at pagsisisi sa kanyang kalooban.

"Honey, listen... I just want you to know that I love you so much Yuriko-san." The captain said to his caller.

"Wait, Are you crying? Please tell me what's wrong." The caller was concerned at sino nga naman ang hindi mababaliw sa pag-aalala kung depressing ang tono ng pananalita ng kausap niya.

"Ugh... I think this is all my fault. We were just having a dilemma right now and I'm sorry if I couldn't make it." paninising sabi ng piloto sa kanyang kapabayaan.

"No... Please don't say that. You will still go home, won't you? Ezekiel, answer me?!" Hindi ko man alam kung ano ang itsura ng kausap ng piloto ngunit nakakasiguro akong batya ng luha ang pinapatak ng mata niya kung saan man siya naroroon.

Natigilan ako sa mga sumunod na sinabi ng piloto. "Don't make this difficult for me Yuriko-san. I need you to move on just in case and be strong, okay? Goodbye and I love you so much." That was his resolve at doon na naputol ang tawag mula sa kabilang linya. Panigurado ang panic attacks ng kausap niya dahil binigla siya sa pagpapaalam sa kanya.

Nakatingin sa akin ang Captain Ezekiel na parang blangko ang pag-iisip. "You can blame me for everything kiddo. It's all my fault that this is happening right now." sabi niya sa akin na parang sinuko na niya ang lahat ng dahilan kung bakit pa siya namomroblema sa isang pangyayari na hindi niya kontrolado.

"Yeah! whatever... but honestly speaking, you have no right to give up everything now! You are the one who is responsible for our lives here." I almost ran out of patience sa kahinaan ng lakas ng loob ng taong ito and it's ironic na siya pa ang naatasang ihatid kami pauwi sa aming destination na madedetour pa ata sa lagay na ito. Ang laki ng panghihinayang na nakatapos pa siya ng kolehiyo pero ganito lang ang performance na maisasagawa niya para lang sa kaligtasan naming lahat sa biyahe.

"Maybe you're just mistaken. Love is not based from fairytales young man. I'm sorry if I can't assure you the future after this incident." He said this straight to my face at naiinis ako sa sarili ko na wala akong magawa para baguhin pa ang nakatakdang mangyari.

I'm not an expert pagdating sa aeronautics kaya wala akong masyadong say sa bagay na iyon at isang malaking duwag naman ang minalas sa pagpapatakbo ng eroplano na ito at nadamay pa kami.

"Who cares about that?! My goodness, be a MAN once and for all. You're the only one who knows how to stop this plane from crashing down to pieces and then, you'll just sit around here feeling hopeless?! How dare you tell that to my face, Captain." Galit ang tono ng boses ko at sino ba naman ang hindi mahihighblood sa pagkakataong ito.

Narinig din ata ako ni Nissa kaya nakisali na siya sa usapan namin ng piloto. "He's right, sir. Whether we'll be dead or alive after this incident, we always got your back." pagpapahalagang sabi ni Nissa na tila walang kinatatakutan maski ang kamatayan.

Mukhang nakumbinsi naman ni Nissa na huwag pairalin ng Captain Ezekiel ang kaduwagan dahil pinabalik niya kami sa mga upuan namin habang nakakabit ang oxygen masks sa mga mukha namin. I just only hope na makaligtas pa ako dito dahil miss na miss ko na ang nanay at tatay ko gayon din ang mga hinayupak kong team mates sa Sannoh lalo na ang presensya ni Coach Doumoto.