webnovel

จันทราโอบมังกร

Penulis: Garben
Fantasi
Sedang berlangsung · 12.9K Dilihat
  • 15 Bab
    Konten
  • peringkat
  • NO.200+
    DUKUNG
Ringkasan

เธอผู้ซึ่งได้ย้อนอดีตมาอยู่ในร่างของทารกน้อย ที่มีชะตาไม่ธรรมดา ถูกเลี้ยงดูโดยหมาป่าจนเติบใหญ่ ... และเขาผู้ซึ่งเกิดมาเพื่อเป็นราชัน เนื่องจากมีลักษณะที่แปลกแตกต่างจากคนอื่น เพราะถูกลอบทำร้ายเมื่อวัยเด็ก ผู้คนต่างหวาดกลัวเขา จึงเติบโตมาท่ามกลางความโดดเดี่ยว เมื่อชะตาให้ต้องมาพานพบ ก่อเกิดเป็นสายใยอันล้ำลึกที่พันผูกพวกเขาทั้งคู่ไปชัวนิรันดร์

Chapter 1บทที่ 1 : เพิ่งเกิดใหม่ก็ต้องตายแล้วเหรอ

ซู่ๆๆๆๆๆๆ !!! เปรี้ยง เปรี้ยง !!! เสียงฟ้าคำรามพร้อมกับสายฝนที่โหมกระหน่ำอย่างหนัก

ตามมาด้วยเสียงดังกึกก้องของฟ้าที่ผ่าลงมาอย่างรุนแรง ในค่ำคืนที่มืดมิดไร้แสงสาดส่อง ได้เกิดประกายแสงเจิดจ้าจากสายฟ้าที่ฟาดลงมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้น

"ตู้มมมมมมมมมมม" เสียงดังสนั่นเลื่อนลั่น ปลุกหยุนเจินให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ด้วยความตกใจ "นี้มันเกิดอะไรขึ้น แผ่นดินไหวเหรอ"

หลังจากตื่นขึ้นมา ภาพตรงหน้าที่เห็นกลับยิ่งทำให้นางตกใจยิ่งกว่าเสียงดังสนั่นเมื่อครู่นี้เสียอีก

"ที่นี้คือที่ไหน ทำไมฉันถึงมานอนอยู่.... อยู่กลาง... กลางป่า!!!!!"

หยุนเจินพยายามขยับเขยื้อนร่างกาย แต่ขยับไม่ได้ นางรูสึกได้ถึงความผิดปกติของร่างกายตัวเอง

"นี้มันอะไรกัน มันเกิดอะไรขึ้น" นางร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก

แต่เสียงที่เปล่งออกมากลับเป็นเสียง " ออแอ้ ออแอ้ แอ้ๆๆ" เท่านั้น

"เดี๋ยวสินี้มันเรื่องอะไรกัน เสียงของเด็กทารกเหรอ ทำไมเสียงของฉันถึงเป็นเสียงเด็กทารกไปได้ล่ะ"

หยุนเจินพยายามรวบรวมสติ แล้วค่อยๆมองสำรวจดูรอบๆเท่าที่ทำได้ นางนอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ลำต้นตั้งตรงสูงตระหง่าน ใบไม้แตกออกเป็นพุ่มเหมือนดอกเห็ด กำลังปกคลุมร่างกายของนางเหมือนร่มคันใหญ่ยักษ์คันนึง

นางชูแขนขึ้น กลับเห็นเป็นอุ้งมือน้อยที่มีนิ้วมือจิ๋วๆ ห้านิ้วประดับอยู่

" นี้มันอะไรกัน ฉันโดนย่อส่วนเหรอ หรืออยู่ดีๆก็กลายเป็นเด็กทารก แล้วยังมาอยู่ในที่แปลกประหลาดแห่งนี้อีก"

"ครื้นนนนนนนนนนนน ตู้มมมมมม โคร้มมมมมม" หยุนเจินได้ยินเสียงพายุฝนที่ยังคงโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง นางอยากขยับลุกขึ้นนั่ง แต่ร่างกายเจ้ากรรมไม่สามารถขยับได้ตามใจนึก

ทำได้แค่ขยับแขนขาชี้ไปมา เหมือนปูที่หงายท้องแล้วพยายามจะพลิกตัวแต่ก็พลิกไม่ได้ ได้แต่ชูแข้งชูขาชักดิ้นแด่วๆอยู่อย่างนั้น

นางกรีดร้องอย่างไร้สุ่มเสียงพยายามรวบรวมเศษเสี้ยวความทรงจำของตัวเอง ในความทรงจำสุดท้ายก่อนที่จะมาอยู่ที่นี้ นางกำลังเดินทางไปพบลูกค้าที่ต่างเมือง แล้วก็เกิดอบุัติรถชนหลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

"นี้ฉันตายแล้วเหรอ... แล้วทำไมฉันต้องมาอยู่ในร่างของเด็กทารกด้วยเล่า"

"แง แง๊ อุแว๊ อุแว้" นางเปล่งเสียงร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ แต่กลับเป็นเสียงเด็กร้อง อุ้แว้ อุแว้

"อุ้แว้....งั้นเหรอ...นี้มันเรื่องตลกแบบไหนกัน"

ยังไม่ทันให้นางได้ตัดพ้อกับชีวิตที่กลับตลาปัตรจากหน้ามือเป็นหลัง... ก็ได้ยินเสียงฟ้าคำรามขึ้นอีกระลอกและเสียงเห่าหอนของเหล่าหมาป่านับสิบประสานกันระงม ชั่วอึดใจ หมาป่าตัวใหญ่มหึมานับสิบตัว ก็พากันมายืนจังก้า ล้อมรอบร่างของทารกน้อย หมาป่าแต่ละตัว ดวงตาคมกริบฉายแววดุดัน ดวงตาที่เรียวยาวนั้นสะท้อนกับแสงของสายฟ้าฟาด มองเห็นดวงตาเป็นประกายสีแดงสด สวยงามและชวนน่ากลัว

ยังไม่ได้มีเวลาให้เสียใจมากนัก ทากรน้อยหยุนเจินก็ถูกหนึ่งในหมาป่าคาบขึ้นมา

"ทั้งพายุฝน และหมาป่า นี้ฉันต้องมาตายอีกครั้งในร่างของทารกน้อยอย่างนั้นเหรอ"

Anda Mungkin Juga Menyukai

เครื่องบรรณาการของเทพงู - เล่ม 1 [TH] (รีอัพ+ย้ายนามปากกา)

เครื่องบรรณาการของเทพงู 蛇神之致敬 เล่ม 1 [ Tribute of the Serpent ] [เวอร์ชันภาษาไทย] โปรย : 简介 ในวสันตฤดูเดือนยี่ เวียนครบรอบในทุกสิบสองปี เป็นปีที่มนุษย์จะเข้าใกล้โลกของเหล่าทวยเทพมากที่สุด เจ้าสาวของท่านเทพหลงเหนียนได้รับการคัดเลือกแล้วในปีนี้ อาเป้ย ไม่เห็นด้วยกับการส่งเครื่องสังเวยแด่เทพ นางไม่เคยยินยอม! นางเพิ่งอายุสิบแปดปีไม่กี่วันมานี้โดยที่นางไม่เคยได้มีชีวิตเป็นของตนเองเลย นางไม่เคยได้ปิ่นปักผมเยี่ยงสตรี นาน ๆ ครั้งนานนางจะได้กินอาหารดี ๆ แล้วนี่มันเรื่องอะไร! ท่านเจ้าเมืองผู้สูงศักดิ์ผู้ปกครองแคว้นทั้งสิบหกแคว้น ทั้งที่ปกติจะมีธุระยุ่งวุ่นวายตลอดเวลา ยังอุตส่าห์มาส่งนางด้วยตนเอง พร้อมทั้งทหารองครักษ์ผู้เป็นจอมยุทธฝีมือเก่งฉกาจหกนาย ถืออาวุธครบมือเพื่อมาคุ้มครองนางไปส่งให้ถึงมือท่านเทพ "ไปเถิด บัดนี้ก็ถึงเวลาของเจ้าแล้ว เจ้าจะได้ไปอยู่กับเหล่าทวยเทพ เพื่อเป็นเกียรติยศแก่บ้านเมืองและบิดามารดาของเจ้า การที่เจ้าเป็นสตรีจิตใจกล้าหาญยอมเป็นผู้เสียสละในวันนี้ ขอให้เจ้าจงภูมิใจ ข้าเองก็จะไม่ลืมเจ้าเช่นกัน... อาเป้ย" "ท่านคงไม่ลืมข้าแน่ล่ะใต้เท้า ข้าทราบดีว่าเส้นทางนี้มิใช่ไปเป็นเจ้าสาวของทวยเทพแต่อย่างใด ข้ากำลังจะไปเป็นอาหารงูต่างหาก" --------------------------- เรื่องราวการเสียสละของเครื่องบรรณาการ ผู้กลายมาเป็นสมบัติเทพปีศาจในเทวโลก --------------------------- "ดู ๆ ไปแล้ว... เจ้าในยามป่วยไข้ช่างงดงามนัก ยิ่งเสียกว่าพัดสีทอง น้ำเต้าวิเศษ กระจกหยินหยาง ข้าว่ามีสิ่งของหลายอย่างที่ข้าโปรดปราน ข้ามีของหายากอีกหลายชิ้น การที่เจ้าผ่ายผอมไปสักหน่อย ไม่ใช่ปัญหา..." เสียงของบุรุษเทพดังก้องในห้องสี่เหลี่ยม ประตูหน้าต่างเปิดกว้างให้ลมพัดผ่าน งูสีนิลสนิทเลื้อยคลานมากระซิบอยู่ข้างหูของนาง "...อย่างไรเสีย ข้าขอให้เจ้าเข้าใจว่าข้าไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการที่เจ้าเป็นสมบัติชิ้นหนึ่ง หาใช่สตรีของข้าแต่อย่างใด" แล้วเหตุใดท่านต้องเอาอกเอาใจนาง ขนาดใต้เท้าจีกงและนางฟางเหนียงเอ่ยปากตำหนิว่าบุรุษไม่ควรอยู่ในห้องนอนตามลำพังกับสตรีซึ่งมิใช่ภริยาของตน และอาเป้ยมิใช่สมบัติธรรมดา นางมีใบหน้าอันงดงามมากพอจะทำให้ท่านกลายเป็นข่าวฉาวในเทวโลกได้ เทพอู่เฉินก็หาได้ฟังผู้ใหญ่ จำแลงกายเป็นอสรพิษ เปิดประตูหน้าต่างทุกบานอย่างเปิดเผย คอยเฝ้านางอย่างไม่ให้คลาดสายตา จะมีเพียงเวลาที่สตรีทั้งสองเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นางเท่านั้น เทพอู่เฉินถึงออกไปยืนรอด้านนอกในร่างบุรุษ อาเป้ยคิดถึงบุรุษเทพปีศาจยามนี้ นางคิดว่าสมองของท่านน่าจะไม่ปรกติ "ข้าว่าข้าคงจะเป็นสมบัติที่ท่านโปรดปรานมากที่สุด มากกว่าชิ้นใด ท่านจึงหวงแหนข้าถึงเพียงนี้ ไม่เช่นนั้นข้าคงเข้าใจผิดไปว่าท่านเป็นบุรุษเทพประหลาด การกระทำของท่านจึงมักขัดแย้งกันเองอยู่เสมอ" "เจ้าควรพักผ่อนให้มากกว่าพูดจาหยอกล้อกับข้า อาเป้ย ข้าไม่ใช่มิตรสหายของเจ้า" นางกำลังยิ้ม! หัวเราะเทพอู่เฉินด้วยเสียงแหบแห้งของนางอย่างไม่มีผู้ใดหาญกล้ากระทำมันมาก่อน ดวงตาเรียวรีของนางราวจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ จิ้งจอกไม่ว่าจะตระกูลไหน ล้วนมีนิสัยเช่นนางในเวลานี้ นางช่างทำตัวขวางหูขวางตา ทว่านำพาความรู้สึกชุ่มชื้นหัวใจอย่างน่าประหลาด เทพอู่เฉินนึกขัดหูขัดตานางนัก ทว่ายังคงจ้องมองดวงตากลมโต สดใสราวดอกไม้ผลิบานในสวนของทวยเทพ ในร่างอสรพิษ ชูคอตระหง่านอยู่ตรงหน้านาง "ใช่แล้วล่ะ... เป็นบุญของข้ายิ่งนัก ได้เป็นสมบัติอันโปรดปรานของท่าน... เทพอู่เฉิน"

ManGu_Author · Fantasi
Peringkat tidak cukup
45 Chs

ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว

ซูซูลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในสำนักกระบี่เมฆา นางเป็นที่รักของทุกคนในสำนัก ยิ่งกับเจ้าสำนักที่เป็นอาจารย์แล้ว ซูซูยิ่งเป็นความหวังของอาจารย์ที่จะให้นางเป็นเจ้าสำนักคนต่อไป เพียงแต่ลิขิตฟ้าหรือจะสู้ความอิจฉาริษยาจากเพื่อนร่วมอาจารย์อย่างเสี่ยวหง นางถูกเสี่ยวหงทำร้ายระหว่างที่กำลังจะข้ามขั้นพลังปราณไปสู่ขั้นที่ 9 ซูซูล้มลงกับพื้นพร้อมกระอักเลือดออกมาเต็มพื้นไปหมด นางได้แต่ฝืนกล่าวว่าทำไมกับเสี่ยวหง แต่ก่อนจะทราบคำตอบไปมากกว่านี้ นางกลับสิ้นลมแล้ว วิญญาณของซูซูล่องลอยไปจนนางสิ้นสติ เป็นเพราะสวรรค์เห็นใจคนดีอย่างซูซูที่เป็นกำพร้า อีกทั้งยังมีซูซูน้อยในอีกมิติหนึ่งซึ่งกำลังจะตกตายจากฝีมือของคนชั่ว จนซูซูน้อยได้แต่ก่นด่าสวรรค์ก่อนจะสิ้นใจไป เหล่าเทพแห่งสวรรค์รู้สึกสงสารทั้งคู่ พวกเขาจึงใช้พลังส่งวิญญาณซูซูพร้อมกำไลเก็บของของนางไปเข้าร่างซูซูตัวน้อย ส่วนซูซูตัวน้อยนั้นถูกส่งไปเกิดกับครอบครัวที่สมบูรณ์ในมิติอื่นเป็นการปลอบประโลมดวงวิญญาณในมิตินี้ของเด็กน้อย ซูซูได้สติพร้อมกับความเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์กาย ไม่นานก็มีความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมเข้ามาในหัวของนางจนรู้สึกเจ็บไปหมด นางได้แต่อดทนดูความทรงจำอันแสนรันทดจนถึงวันที่ร่างเดิมสิ้นลม ซูซูรู้สึกเห็นใจมากจึงได้ตั้งใจจะใช้ชีวิตใหม่ที่ได้รับนี้เป็นอย่างดี กระทั่งนางได้รู้ว่าร่างเดิมไม่ใช่ลูกของคนชั่วเหล่านั้น ซูซูจึงได้ตั้งใจที่จะเสาะหาครอบครัวของร่างเดิมให้พบเพื่อตอบแทนที่นางได้รับร่างนี้มาอย่างไม่คาดคิด

jukkaland23 · Fantasi
Peringkat tidak cukup
5 Chs