"เนี่ยนะฝีมือมึง"
เจเจใช้ตะเกียบคีบคร้อกเก้ปูสอดไส้กะเพราขึ้นมาพิจารณา ปลาวาฬที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของเคานเตอร์พยักหน้าหงึกหงัก ขณะนี้เป็นเวลาสาย ๆ คลินิกกายภาพบำบัดยังคงว่างอยู่เพราะลูกค้าคนแรกของวันนัดคิวไว้เที่ยงตรง ไอ้เพื่อนตัวดีที่เข้าเวรบ่ายถึงดึกจึงแวะมานั่งเล่นด้วยความเบื่อร้านกะเพราหอชาย
"เออดิ นี่เป็นผลงานแรกหลังจากการสอบรอบแรกของกูเลยนะเว่ย เท่ปะล่ะ คร็อกเก้ยัดไส้กะเพรา เนื้อปูอย่างเนียน"
ปลาวาฬพูดไปก็ยืดอกไป แต่พอลองกัดชิมดูก็อร่อยสมอย่างที่พูด แถมยังร้อน ๆ อยู่ด้วย นี่มันแหกขี้ตามาทอดไอ้ก้อนนี่แต่เช้าเพื่อเอามาให้เขาชิมเนี่ยนะ
"ตอแหล กูไม่เชื่อ"
"กูทำเองจริง ๆ"
"ใครสอนมึง"
"ง่ะ"
"ใครสอนมึง"
"เชฟ"
ไอ้ร่างปลาบึกใจปลาซิวตอบมาแบบกระมิดกระเมี้ยน เสียงแทบจะหายไปในลำคอ เจเจคลี่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี อยู่ดี ๆ ก็มีหมูวิ่งทะเล่อทะล่ามาให้ไล่ต้อนเล่น
"แหม ตั้งแต่จูบกันแล้วนี่สนิทกันดีเนอะ"
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com