เจเจรออยู่สามชั่วโมง ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออก
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้าไปเยี่ยมเมธัสหลังจากที่พามาส่งโรงพยาบาล คนป่วยอยู่ในหน่วยสำหรับดูแลผู้ป่วยเส้นเลือดในสมองตีบโดยเฉพาะ อาการยังดูสะลึมสะลือ แต่ก็ยังมีท่าทางพอจะรู้ความบ้าง เจเจเดินเข้าไปจนถึงขอบเตียง พิศภาพตรงหน้าอย่างสนใจ
คนตรงหน้านี่ใช้ชีวิตมาแบบไหน
และทำไมแจ็กพ็อตจึงมาแตกที่เส้นเลือดในสมองตีบกันแน่หนอ โรคนี้รุนแรงก็จริงแต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเป็นกันได้ง่าย ๆ ส่วนใหญ่ก็ต้องมีสิ่งชักนำบางอย่าง บุหรี่ พันธุกรรม โรคประจำตัว เจ้าตัวได้รู้ถึงความเสี่ยงเหล่านี้ไหม หาแพทย์เฉพาะทางหรือเปล่า คำถามมากมายวนอยู่ในหัว แต่เขารู้ว่าไม่ใช่เรื่องของตน
"ผมเป็นเพื่อนปลาวาฬนะ พาคุณมาส่งโรงพยาบาล"
"อือ"
คนป่วยตอบกลับมาแบบไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ ผมพยายามพูดช้า ๆ ชัด ๆ ในประโยคถัดไป เพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจได้ง่ายขึ้น
"นี่มือถือคุณ คุณพอจะติดต่อญาติได้ไหม"
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com