บทที่ 33 : เตรียมการ
"แม่นางไป๋!! แม่นางไป๋ ท่านอยู่ที่ไหน!"
เซี่ยหยางวิ่งลงมาจากบันไดหินตำหนักกลางสำนักหนานซานนับร้อยขั้น หันซ้ายขวามองหาเจ้าของนามที่เขาทำอุกอาจใส่โดยไม่ตั้งใจ ถึงแม้ยังระบมบาดแผลอยู่ หากแต่ความร้อนใจมีมากกว่า เขาเดินวนรอบชานพักตำหนักกลาง มองเห็นเพียงต้นไม้ใหญ่โตใต้ผืนฟ้าใกล้รุ่งสาง สัมผัสได้เพียงสายลมยะเยือกอันเป็นปกติของป่าอุดมสมบูรณ์ ไม่สัมผัสถึงไอเซียนของนาง ก็ทำท่าจะร่ายอาคมหายตัวไปยังส่วนอื่นของสำนักหนานซาน แต่ทว่า มือคู่หนึ่งรั้งบ่าไว้ก่อน
"!!...ท่าน...?"
"ใจเย็น พี่ชาย"
น้ำเสียงขบขันของบุรุษผู้ครองอาภรณ์ขาวเป็นพื้น อาภรณ์ฟ้าคลุมด้านนอก คล้ายสีของผืนน้ำ ทำเซี่ยหยางขมวดคิ้วแปลกใจ ไม่คิดว่าจะพบอีกฝ่ายในสถานการณ์นี้ สีหน้าของเขาเรียกรอยยิ้มบางของหนานเหอตอบ
"แก่นวิญญาณเจ้าบาดเจ็บสาหัส อย่าเพิ่งฝืนใช้อาคม นางไปไหนไม่ได้ไกลหรอก เจ้ายังไม่หายดี เดี๋ยวนางก็กลับมา"
หนานเหอเอ่ยชวนคุยสบายๆ ไม่มีท่าทีขุ่นเคืองใส่ เซี่ยหยางกลับเป็นฝ่ายไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
"ท่านต้องการอะไร" เขาถาม
"คุยกับเจ้า" หนานเหอตอบ
"เรื่องอะไร"
"เรื่อยเปื่อย"
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com