Vol.4-047 - มารดาภูติผี

บทที่ 47 มารดาภูติผี

ทันทีที่เยี่ยนเสี่ยวซื่อได้ยินเสียงหัวเราะ นางก็คิดทันทีว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นหญิงสาวท่าทางดุดัน ใจคอโหดเหี้ยม ทว่าหลังจากที่ประตูเปิดออก ผู้ที่เดินออกมานั้นกลับเป็นหญิงสาวสวมอาภรณ์สีม่วง งามพิเลิศเฉิดฉันดุจเทพเซียน

หน้าตาของหญิงสาวแม้จะไม่อาจเทียบกับเยี่ยนเสี่ยวซื่อ แต่กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่าง นางสง่างามเยี่ยงผู้ใหญ่ องคาพยพบนใบหน้าได้รูป ดวงหน้าอ่อนเยาว์ ทำให้ไม่อาจคะเนอายุของนางได้

เพียงแต่รอยยิ้มของนางมิได้มาจากแววตา กลิ่นอายแห่งอันตรายกำจายไปรอบกายของนาง

เป็นไปดังคาด กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวนี้ถูกพลังมารสกัดไว้ เพื่อไม่ให้เยี่ยนเสี่ยวซื่อถูกลูกหลงเข้า เยี่ยนเสี่ยวซื่อจึงโผล่ศีรษะออกมา กะพริบตาปริบๆ มองนาง “ท่านน้างามเหลือเกิน”

หากคำพูดนี้ออกจากปากของดรุณีน้อยวัยสิบสี่ปี ก็อาจพอทำเนา เพราะถึงแม้มารดาภูติผีจะมีใบหน้าที่อ่อนเยาว์ แต่แท้จริงแล้วนางก็อายุมากโข ทว่าหากคำพูดนี้ออกมาจากชายหนุ่มสูงเจ็ดฉื่อละก็ ผลลัพธ์อาจน่าสะพรึงกลัวอยู่บ้าง