Vol.2-481 พี่จิ่วออกโรง (2)

บทที่ 481 พี่จิ่วออกโรง (2)

ในป่าเชียวชอุ่ม สายน้ำไหลเอื่อย ทิวทัศน์งดงาม เยี่ยนจิ่วเฉายืนอยู่ริมลำธาร มองไปยังน้ำตกสูงซึ่งอยู่ไกลออกไป เขาพลัดหลงกับอวี๋หวั่นและคนอื่นๆ จึงเดินมาถึงสถานที่แห่งนี้ หมู่นกร้องเพลง แสงแดดสาดส่อง

เขาเดินไปเรื่อยๆ ก็พบกับสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งดูคล้ายกับที่พำนักของเหล่าเทพเซียน

น้ำในลำธารนั้นใสจนมองเห็นก้นลำธาร ปลาขนาดเท่าฝ่ามือแหวกว่ายไปมา ก้อนหินใต้น้ำถูกกระแสน้ำซัดเซาะจนเงา แสงสะท้อนของดวงตะวันวับวาบขึ้นมาจากสายน้ำ

เยี่ยนจิ่วเฉาค้อมกาย นิ้วเรียวยาวจิ้มลงไปในน้ำ น้ำในลำธารนั้นหนาวเหน็บจนปวดกระดูก ปลาซึ่งก่อนหน้านี้ว่ายวนเวียนอยู่ในน้ำก็เตลิดหนีไป!

เยี่ยนจิ่วเฉาหยิบก้อนกรวดขนาดเท่าไข่นกพิราบขึ้นมาก้อนหนึ่ง จับไปมาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงโยนลงไปในน้ำ

ไม่ไกลออกไป ท่ามกลางมวลบุปผาบานสะพรั่ง กลุ่มควันพวยพุ่งขึ้นมา

เยี่ยนจิ่วเฉามองไปยังป่าท้อซึ่งเป็นต้นควัน ในป่าท้อนั้นมีบ้านคน รั้วไม้ไผ่แหลมสูงครึ่งตัวคน ล้อมรอบเรือนซึ่งดูเรียบง่าย

รั้วซึ่งทำจากไม้ไผ่แหลมเปิดอยู่ เยี่ยนจิ่วเฉาเดินสาวเท้าเข้าไป