Vol.2-103 ความวุ่ยวาย

บทที่ 0103 ความวุ่ยวาย

อวี๋หวั่นหยอกล้อกับเด็กๆ อยู่บนรถม้า สักพักหนึ่งเสียงหัวเราะคิกคักก็ดังออกมาจากด้านในรถม้าเป็นระยะ แม้ว่าเสียงฆ้องกลองจะดังสนั่นฟ้า แต่ก็ไม่อาจหลบเร้นคนหูดีอย่างอิ่งสือซันได้ คฤหาสน์นายน้อยร้างมานาน หลายปีมานี้ไม่ค่อยเห็นนายน้อยเอ่ยคุยหรือหัวเราะเหมือนคนทั่วไป บางทีหากได้อยู่กับแม่ลูกทั้งสี่ นับจากนี้เขาคงมีชีวิตอย่างปกติสุขแล้วกระมัง เงื่อนไขแรกคือการแก้พิษ แน่นอนเขาไม่กังวลเรื่องนี้ อย่างไรเสียยาแก้พิษก็อยู่ในรถ

เด็กจ้ำม่ำตื่นเช้าเกินไป หลังจากเล่นกันสักพักก็หลับไปในอ้อมแขนของอวี๋หวั่น ชุดแต่งงานของอวี๋หวั่นค่อนข้างหนัก ทำให้อุ้มเด็กๆ ไม่สะดวกอีกทั้งยังร้อน โชคดีที่เธอไม่ได้แต่งงานในช่วงคิมหันต์ ไม่เช่นนั้น เธอเกรงว่าเธอคงต้องตายในรถม้า ตั้งแต่ยังไม่ผ่านตำบลเหลียนฮวา

อวี๋หวั่นวางเด็กน้อยทั้งสามลงบนเก้าอี้ยาวด้านข้าง จากนั้นก็ดึงผ้านวมห่มให้พวกเขา เนื่องจากการมารับตัวเจ้าสาวเป็นฤกษ์งามยามดี ไม่อาจช้าหรือเร็วกว่านั้นได้ เวลามีเหลือเฟือ รถม้าจึงเคลื่อนไปช้ากว่าปกติ หลังจากอยู่บนรถม้าที่แกร่งไกว กล่อมให้อวี๋หวั่นรู้สึกง่วงเคลิ้ม