บทที่ 50 พี่จิ่วคืนของขวัญ
เยี่ยนจิ่วเฉาเดินเล่นไปตามถนนตรอกซอกซอยของเมืองหลวงทั้งวัน จนกระทั่งไม่เหลือผู้คนบนถนน เยี่ยนจิ่วเฉาจึงกลับบ้านไปด้วยความเปรมปรีดิ์
ตอนที่อวี๋หวั่นนำรองเท้าไปยังจวนคุณชายเพื่อมอบให้ เยี่ยนจิ่วเฉาไม่อยู่ คนที่ออกมาต้อนรับเธอคือลุงวั่น อวี๋หวั่นจึงไม่ได้บอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อเอารองเท้ามาให้ กลับบอกว่าเธอมาซื้อวัตถุดิบทำอาหารในเมืองหลวง ลุงวั่นเอ่ยถามอีกครั้ง จึงรู้ว่าบ้านของเธอกำลังจะจัดงานเลี้ยง
ทว่าในช่วงไม่กี่วันนี้งานทั่วไปมีมากมาย กระทั่งลุงวั่นได้ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ยามที่เขาจำได้และจะบอกกับเยี่ยนจิ่วเฉา เยี่ยนจิ่วเฉาก็ไปที่ท้องพระโรงอีก
ลุงวั่นรีบควบขี่ม้าเพื่อไปตามหา ทว่าเมื่อรู้ว่าฮ่องเต้ออกจากราชสำนักไปก่อนเวลา ลุงวั่นจึงสงสัยอย่างจริงจังว่าฮ่องเต้ถูกคนวิปลาสของบ้านตนทำให้โกรธเป็นแน่
ลุงวั่นรอแล้วรอเล่าอยู่ที่ประตู กระทั่งฟ้ามืดสนิท เยี่ยนจิ่วเฉาจึงกลับมา
ชั่วยามนี้ งานเลี้ยงในหมู่บ้านคงจบไปนานแล้ว
ลุงวั่นก็เลยไม่เอ่ยถึง อย่างไรแม่นางอวี๋ก็ไม่ได้เชิญคุณชายไปงานเลี้ยงอยู่ดี
...ไม่มีทางยอมรับเด็ดขาดว่า เป็นเพราะกลัวคุณชายจะโกรธและลงโทษตนเอง
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com