0090 จากเสียใจกลายเป็นยินดี
บทที่ 90 จากเสียใจกลายเป็นยินดี
“ซีเอ๋อร์...” เนี่ยนซีพลันหยุดกินเนื้อ มองจินเฟยเหยาอย่างอ้างว้าง
“อย่ามองข้า ข้าจนหนทาง ผู้ใดให้ท่านพ่อของเจ้าหนีไปโดยไม่เหลือแม้เงาเล่า” จินเฟยเหยาก้มหน้าลงวาดยันต์ต่อ ตอนนี้นางมีพลังต้านทานสายตาของเนี่ยนซีแล้ว เป็นทารกน้อยชัดๆ กลับมีท่วงท่าอันทรงเสน่ห์ของสตรี ไม่รู้ว่าเติบโตขึ้นมาจะทรมานบุรุษอย่างไรบ้าง
จินเฟยเหยากัดปลายพู่กันเทพประทับ ขมวดคิ้ว สาเหตุเนื่องจากหวาซี เมืองลั่วเซียนจึงเริ่มเฝ้าระวัง แม้แต่ผู้บำเพ็ญเซียนบนเกาะทองคำ ถ้าจะออกไปข้างนอกก็ต้องควบคุม ถึงแม้นางสามารถใช้ยันต์ซ่อนกายแอบออกไปได้ แต่สถานที่ซึ่งนางคิดจะไปคือลำน้ำอันมืดมิดที่ไม่รู้จุดหมายปลายทาง ไม่ใช่ออกไปเที่ยวเล่นสะเปะสะปะ
หางตาเหลือบมองเนี่ยนซี ถ้าไม่ใช่เพราะรอหวาซีมารับนางไป จินเฟยเหยาคงแอบจัดการเจ้านี่แล้วไปสำรวจในแม่น้ำอันมืดมิดนานแล้ว ตอนนี้มีทารกหญิงคนนี้เป็นตัวถ่วง จะไปที่ใดก็ไปไม่ได้ เมื่อใดหวาซีจะมานะ
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com