บทที่ 6 : บันทึกการสำรวจ

{- Tirotiro Examine -}

เมื่อคาถาตรวจสอบถูกร่ายขึ้นคริสตัลเวทย์ตรงปลายของไม้กายสิทธิ์ก็เริ่มส่องแสงสีขาวบางเบาออกมา

ทุกๆครั้งที่แสงของเวทมนตร์สัมผัสกับพืชหรือต้นไม้ในป่ามันจะเปลี่ยนสีไปตามคุณสมบัติต่างๆที่พลังเวทย์ตรวจจับได้ซึ่งคาถานี้ใช้เพื่อตรวจความปลอดภัยเบื้องต้นของพืชที่พ่อมดแม่มดไม่คุ้นเคยเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น แสงสีขาวที่เกิดขึ้นหลังจากวิคตัสลากไม้คทาสัมผัสไปตามลำต้นไม้ใหญ่บ่งบอกว่ามันเป็นเพียงพืชทั่วไปไม่มีพิษหรือสรรพคุณอื่นที่สามารถนำมาใช้งานได้

หากเปลี่ยนเป็นแสงสีฟ้าจะหมายถึงคุณสมบัติด้านการรักษาเช่นสมุนไพรและสุดท้ายคือแสงสีม่วงเข้มหรือแดงที่หมายถึงคำเตือนที่ควรระวังเพราะพืชที่พบอาจมีพิษร้ายแรงถึงชีวิต

ในสถานการณ์ที่รายล้อมไปด้วยพืชและสัตว์แปลกประหลาดเหล่านี้วิคตัสทำได้เพียงใช้คาถาทดสอบต่อไปอย่างระมัดระวังเท่านั้นส่วนเรื่องความสามารถอื่นๆของมันเขาต้องเก็บตัวอย่างกลับไปศึกษาเพิ่มเติมในภายหลัง

วิคตัสจับ Weaver Heart ไว้ในมือ มันคือเครื่องมือเวทย์ที่เขาสร้างขึ้นจากวัสดุในป่าอาถรรพ์เครื่องทอผ้านี้ไม่ได้มีลักษณะซับซ้อนมากนักเป็นเพียงกรอบไม้เล็กๆที่สร้างจากไม้ดัสก์วู๊ดและถูกเชื่อมต่อด้วยเส้นใยเวทย์

เมื่อวิคตัสเริ่มใช้ Weaver Heart ทอผ้า เส้นใยจากหญ้าดาวตกก็เริ่มถูกดึงเข้ามาในเครื่องมือ เส้นใยเหล่านี้ค่อยๆถูกจัดเรียงอย่างประณีต ขณะที่เครื่องมือเริ่มทำงาน ระหว่างการถักทอเวทมนตร์ที่ซ่อนอยู่ในเครื่องมือจะช่วยให้ผ้าที่ทอนั้นมีพลังบางอย่างซึมซับอยู่

เมื่อเสร็จสิ้นเสื้อคลุมที่ได้จะไม่ได้เป็นเพียงชุดธรรมดาทั่วไปแต่มันจะมีคุณสมบัติพิเศษที่ทำให้ผู้สวมใส่สามารถรับมือกับสภาพแวดล้อมที่ยากลำบากได้ดีขึ้น

ส่วนประกอบหลักของชุดมีเพียงหญ้าสีดำที่พบเห็นได้ทั่วไปในป่านี้ใบของมันมีสีดำลักษณะเรียวยาวคล้ายขนนกแม้จะมีความหนาแต่น้ำหนักของมันกลับเบามากจนน่าแปลกใจ

วิคตัสใช้ Weaver Heart เพื่อรวบรวมและสานเส้นใยของหญ้าดาวตกเหล่านี้เพียงการร่ายคาถาด้วยมนตร์ไม่กี่บทอีกทั้งยังสามารถควบคุมความหนาของเส้นใยและทำให้มันมีความยืดหยุ่นได้ตามต้องการ

แม้ภายนอกจะดูเหมือนเสื้อคลุมธรรมดาแต่มันคือผลงานที่เต็มไปด้วยเวทย์มนตร์ พลังที่ซ่อนอยู่ในเนื้อผ้าช่วยให้วิคตัสสามารถทนต่อความหนาวเย็นได้ดี วิคตัสใช้มันสร้างเป็นกางเกงแบบสั้นด้านในและทำเป็นชุดคลุมยาวที่เรียบง่ายๆเพื่อประหยัดเวลา

อย่างไรก็ตามสภาพอากาศดูเหมือนจะหนาวขึ้นกว่าที่ผ่านมาหมอกหน้าทึบยังคงปกคลุมพื้นที่รอบตัวอยู่ตลอดทั้งวัน การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้เขาไม่กล้าผ่อนคลายขณะที่กำลังเดินสำรวจ

" สภาพอากาศแบบนี้ลำบากต่อการเดินทางจริงๆ "   

วิคตัสพึมพำขณะที่เขามองไปรอบๆ

" ป่าดูผิดปกติไปหมดทั้งยังเต็มไปด้วยสัตว์ป่าดุร้าย น่าแปลกที่ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับที่นี้ "

คำพูดดังขึ้นออกมาจากความเงียบที่ชวนขนลุกในป่า เด็กหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเองระหว่างที่ก้มตัวตัดดอกไม้สีม่วงเข้มตรงหน้าก่อนเก็บลงไปที่ตระกร้าไม้บนหลังของเขา

คงไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่หากเขาโยนมันเข้าไปในพื้นที่มิติโดยที่ยังไม่ได้ศึกษาอย่างถี่ถ้วนใครจะรู้ว่าต้นไม้ประหลาดพวกนี้ทำอะไรได้บ้าง?

วิคตัสแอบคิดในใจเขาตระหนักถึงความสำคัญของการศึกษาและการทำความเข้าใจก่อนที่จะนำพืชเหล่านี้ไปใช้งานจริง

แม้ว่าดอกไม้ชนิดนี้สามารถนำมาปรุงยาสมุนไพรได้แต่ใบของมันกลับมีพิษในระดับที่สูงมากความสามารถในการรักษาและอันตรายที่แฝงตัวอยู่ในร่างกายเดียวกันทำให้วิคตัสรู้สึกสนใจมันเล็กน้อย

ระหว่างทางเขายังเก็บเกี่ยวพืชต่างๆได้อีกหลายชนิดมีทั้งเห็ดขนาดใหญ่สีดำเข้มที่ดูน่าขนลุกยังมีแมลงประหลาดที่บินวนอยู่รอบๆบางตัวมีสีสันสดใสดูสวยงามแต่กลับมีลวดลายบนปีกที่น่าสะพรึง หนอนสีม่วงตัวใหญ่ที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าไต่ตามโพรงไม้ที่อยู่ห่างออกไปสร้างความรู้สึกขนลุกให้วิคตัสจนเกือบทำให้เขากรีดร้องลั่นป่า

ตลอดการสำรวจส่วนผสมต่างๆระหว่างทางเสียงของสัตว์ป่ายังคงดังออกมาให้ได้ยินอยู่บ่อยครั้งแต่เขากลับไม่พบพวกมันเลยแม้แต่ตัวเดียวดูเหมือนบริเวณนี้อาจเป็นจุดปลอดภัยที่สุดแล้วจริงๆ

พ่อมดหนุ่มยังคงพยามยามเดินตามเส้นทางที่เขาหลบหนีเข้ามาเมื่อคืนนี้โดยมีเป้าหมายเพื่อค้นหาต้นเหตุของพิษบนบาดแผลของเขา

ในขณะที่เดินไปอย่างตั้งใจเสียงของป่าดูเหมือนจะเงียบลงราวกับว่าป่าแห่งนี้กำลังเฝ้ามองดูเขาอยู่ มีความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นเป็นบางครั้งคล้ายกับมีบางสิ่งซ่อนตัวอยู่ในเงามืดรอคอยโอกาสจัดการเขา 

จนที่สุดเขาก็พบกับเถาหนามสีแดงจำนวนมากเลื้อยพันอยู่ตามซากไม้ขนาดใหญ่

วิคตัสค่อยๆใช้มีดตัดชิ้นส่วนของมันออกอย่างระมัดระวังหลังจากที่เห็นแสงของคริสตัลเปล่งประกายสีแดงออกมาคล้ายสัญญาณฉุกเฉินซึ่งสามารถบอกได้ดีว่าพืชพวกนี้อันตรายแค่ไหน

หวังว่าความระมัดระวังจะไม่ทำให้เกิดข้อผิดพลาดจากอันตรายของมันเพื่อรอจนกว่าเขาจะรวบรวมส่วนผสมกลับไปยังกระท่อมแห่งความฝันเพื่อทำการทดลอง

เมื่อสังเกตดีๆวิคตัวพบว่าบริเวณรอบๆมีซากนกและกระดูกสัตว์กองตายอยู่เป็นจำนวนมาก ดวงตาสีเขียวเข้มเหลือบมองร่างกายของนกบนพื้นก่อนพิจารณามันอย่างรอบคอบ

" หรือนี่อาจจะเป็นศัตรูที่โจมตีเขาเมื่อคืนนี้? "

ร่างสีดำสนิทที่เกือบกลืนกินไปกับกับป่าแห่งนี้มีขนาดใหญ่กว่านกทั่วไปอย่างเห็นได้ชัดน่าแปลกใจที่มันสามารถบินได้อย่างคล่องแคล่วแม้ในเวลากลางคืน

นอกจากศพนกเวนเดอร์ที่กองอยู่บนพื้นเขาสังเกตว่าไม่มีฝูงนกที่มีชีวิตตัวอื่นๆในบริเวณนี้เลยแม้แต่ตัวเดียว

" หรือพวกมันออกหากินเฉพาะช่วงกลางคืน? นกพวกนี้ใหญ่โตเกินขนาดนกทั่วไปจังเลยแฮะ โชคดีที่ข้ารอดออกมาได้ดูจะงอยปากแหลมคมนั่นสิ ! "

วิคตัสใช้ไม้คทาเขี่ยซากนกเพื่อพลิกสังเกตดูเบาะแสจนพอใจก่อนรีบเดินมุ่งตรงไปเพื่อค้นหาเป้าหมายต่อ

หลังจากผ่านไปสักพักในที่สุดวิคตัสก็ได้กลิ่นของเปลือกไม้แห้งที่ดูคุ้นเคยลอยกระทบกับจมูก สายตาของเขาเร่งสำรวจอย่างรวดเร็วก่อนพบเศษเสื้อผ้าของเขาตกอยู่บนพื้นห่างออกไปไม่ไกลคือหาดทรายสีดำเข้มที่อยู่ติดกับทะเลสาบขนาดใหญ่

น้ำในทะเลสาบตรงหน้าดูมืดมิดและสงบเงียบจนผิดปกติราวกับทะเลสาบนี้ปราศจากสิ่งมีชีวิต ทว่าความเงียบนี้กลับแฝงไปด้วยบางสิ่งที่น่ากลัวเหมือนมีบางสิ่งที่อันตรายซ่อนอยู่ด้านล่างต้องการกลืนกินเขา

เขาสังเกตมองไปยังทะเลสาบที่เงียบสงบตรงหน้าอย่างระมัดระวัง

หากเดาไม่ผิดเขาอาจถูกปล่อยลงบนเกาะที่ไหนสักแห่งที่ห่างไกลจากเมืองหลวงแต่พิจารณาจากสถานการณ์ตอนนี้ที่เขายังคงต้องซ่อนตัวอยู่การที่ถูกส่งมาบนเกาะแห่งนี้อาจช่วยปกปิดร่องรอยของเขาได้ด้วยเหมือนกัน 

ปัญหาเดียวที่มีคือการข้ามฝั่งไม่มีใครรู้ว่ามีตัวอะไรซ่อนอยู่ในน้ำที่นิ่งสงบนี้บ้าง สังเกตจากนกสีดำพวกนั้นเป็นตัวอย่างคุณจะไม่กล้าดูถูกสิ่งมีชีวิตในแม่น้ำแห่งนี้อย่างแน่นอน

วิคตัสตัดสินใจถอยห่างจากทะเลสาบทันที ความรู้สึกไม่ปลอดภัยแผ่ซ่านไปทั่วอณูของร่างกายเมื่ออยู่ในจุดที่ไกลออกมาเล็กน้อยเขาเงยหน้ามองทะเลสาบอีกครั้งก่อนเริ่มร่ายคาถาอย่างเงียบๆ

ไม้คทากระทบอากาศข้างหน้าพร้อมกับเสียงร่ายมนต์ที่บางเบาใต้ลมหายใจก่อนจะเกิดแสงสีเขียวอ่อนส่องประกายออกมารอบๆ

เถาวัลย์และกิ่งก้านของรากไม้ข้างเคียงเริ่มเคลื่อนไหวอย่างช้าๆและเปลี่ยนเป็นกับดักแผ่กว้างลงไปในน้ำอย่างเงียบเชียบเหมือนกับใยแมงมุมที่ค่อยๆคลายตัวลงสู่ผิวน้ำ 

มันเป็นเพียงกับดักที่ดูธรรมดาแต่มีเวทย์มนตร์ซ่อนอยู่เพื่อดึงดูดปลาหรือสิ่งมีชีวิตที่ไม่ระวังให้เข้ามาใกล้ๆก่อนจับพวกมันไว้ เมื่อเขาร่ายคาถาจบทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบอีกครั้งยกเว้นผิวน้ำที่สั่นสะเทือนเล็กน้อย

หลังจากเสร็จสิ้นการวางกับดักสายตาของวิคตัสก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งที่แวววาวบนริมชายฝั่ง

เขาก้มตัวลงมองและพบเศษผลึกคริสตัลสีดำจำนวนมากกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นราวกับว่าเคยมีบางสิ่งแตกหักหรือสลายตัวในบริเวณนี้

เมื่อหยิบขึ้นมาเขาพบว่าคริสตัลเหล่านี้มีความแข็งแรงพอสมควรทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจ 

...เศษคริสตัลเหล่านี้อาจใช้เป็นวัสดุในการสร้างภาชนะเก็บ POTION ได้และด้วยการเสริมพลังเวทย์ที่เหมาะสมพวกมันจะกลายเป็นขวดคริสตัลที่แข็งแกร่งและทนทาน!! 

ทันทีที่ความคิดแวบเข้ามาในสมองวิคตัสก็เรียกหม้อปรุงยาสีดำออกมาจากมิติของเขาและขยายมันให้ใหญ่ขึ้นจากปกติเสียงโลหะดังขึ้นเบาๆเมื่อตั้งลงบนพื้นของชายฝั่ง

วิคตัสเริ่มลงมือเก็บเศษคริสตัลที่กระจัดกระจายอย่างร่าเริง ทรัพย์สินที่เขามีตอนนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นบุคคลล้มละลายขั้นวิกฤติเลยก็ว่าได้

ดังนั้นการได้รับวัสดุที่อาจมีประโยชน์เช่นนี้จึงเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมากหลังจากรวบรวมวัตถุทั้งหมดจนเสร็จสิ้นเขาก็รีบมุ่งหน้ากลับด้วยความตื่นเต้น

ท่ามกลางแสงสลัวภายในกระท่อมไม้ที่เก่าแก่คัมภีร์สมุนไพรเล่มใหญ่ถูกกางขึ้นบนพื้นอย่างเบามือ เสียงของกระดาษที่ขยับไปมาดังก้องในความเงียบราวกับว่าคัมภีร์นั้นมีชีวิต

ตำราเวทย์เล่มนี้ถูกสร้างขึ้นโดยวิคตัสและได้รับการเสริมพลังในตอนที่เขาเพิ่มระดับพลังเมื่อ 5 ปีก่อน

คัมภีร์เล่มนี้ถูกออกแบบมาให้เป็นมากกว่าตำราสมุนไพรทั่วไปนอกจากใช้บันทึกสรรพคุณของพืชต่างๆแล้วประโยชน์ที่แท้จริงของมันคือความสามารถในการเปิดเผยข้อมูลของพืชทุกชนิดที่ถูกสัมผัสลงบนหน้ากระดาษ

เพียงแค่วางส่วนหนึ่งของพืชที่คุณต้องการรู้รายละเอียดไว้บนหน้ากระดาษที่ว่างเปล่าหลังจากที่มันส่องแสงระยิบระยับคุณสมบัติทั้งหมดของพืชชนิดนั้นจะปรากฏขึ้นมาอย่างละเอียดและเก็บบันทึกข้อมูลไว้ในคัมภีร์โดยอัตโนมัติ

วิคตัสใช้สิ่งนี้ช่วยศึกษาประโยชน์ของสมุนไพรชนิดต่างๆเพื่อประกอบการปรุงน้ำยาโพชั่นที่มีประสิทธิภาพสูงตลอดหลายปีที่ผ่านมา

สมุนไพรและพืชไม้ที่ถูกรวบรวมในวันนี้ถูกแบ่งออกเป็นกลุ่มอย่างระมัดระวัง ก่อนที่เขาจะเริ่มหยิบมันวางลงบนกระดาษสีน้ำตาลเก่าแก่ของตำราสมุนไพรอย่างพิถีพิถัน

ท่ามกลางแสงสลัวในกระท่อมเก่าแก่ความตื่นเต้นพลันแล่นเข้ามาในหัวใจของเขาระหว่างรออ่านผล

เพียงไม่นานชื่อของพืชและสรรพคุณก็ปรากฏขึ้นด้วยรอยหมึกสีดำที่ยาวเหยียดจนเกือบทำให้วิคตัสตาลาย

" น่าแปลก...ที่ไม่มีใครค้นพบป่าแห่งนี้ "

เมื่อพิจารณาถึงความซับซ้อนของพืชเหล่านี้ ดวงตาสีเขียวเข้มของเขาเปล่งประกายด้วยความสงสัยและอยากรู้อยากเห็น

พืชพวกนี้อาจเทียบเท่ากับสมุนไพรโบราณของอาณาจักรก็ว่าได้ ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังยืนอยู่ในโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยความลับและอันตรายที่ยังไม่ถูกเปิดเผย 

ดอกไม้สีม่วงที่สามารถพบได้ทุกพื้นที่ในป่านี้ถูกเรียกว่า 'ดอกคเวนท์' กลีบของมันสามารถใช้ขจัดพิษที่เกิดจากพืชทั่วไปและเกสรสามารถใช้สกัดเป็นเครื่องเทศรสเปรี้ยวมีผลบำรุงร่างกาย

ใบของมันเต็มไปด้วยพิษที่ทำให้เกิดอาการเซื่องซึมหรือประสาทหลอนชั่วขณะสิ่งนี้จะแตกต่างกันออกไปแล้วแต่บุคคล

ถัดมาคือเถาวัลย์หนามสีแดงเข้มที่ถูกเรียกว่า 'หนามม่านแดง'( Scarlet Veil ) หนามของมันคือแกนพิษที่ทำให้เกิดอาการชาหากสัมผัสโดนในปริมาณที่มากพอสามารถทำให้ระบบประสาทในร่างกายหยุดทำงานได้อย่างฉับพลัน

วิคตัสอ่านรายละเอียดจากตำราสมุนไพรแอบกลืนน้ำลายด้วยความกลัว

โชคดีแค่ไหนที่เมื่อคืนข้ารอดชีวิตออกมาได้?

.

.

.

สมุนไพรและเปลือกไม้ที่เหลือมีผลคล้ายคลึงกันเช่น การฟื้นฟูพลังหรือช่วยรักษาแผลขจัดพิษแต่ที่น่าตกใจที่สุดกลับเป็นเห็ดสีดำที่น่าขนลุกเหล่านี้ แม้สีและรูปร่างที่สยองขวัญของมันอาจดูอันตรายแต่ทั้งหมดนั้นกลับเต็มไปด้วยสรรพคุณของยารักษาระดับสูง

ในคัมภีร์สมุนไพรยังทำเครื่องหมายพิเศษโดยระบุว่าดินที่เติบโตของเห็ดชนิดนี้สามารถช่วยกระตุ้นแปลงดินคล้ายกับปุ๋ยคุณภาพสูงที่ถูกผลิตขึ้นจากธรรมชาติได้อีกด้วย

หลังจากทำความเข้าใจกับสมุนไพรต่างๆทั้งหมดเขาก็เริ่มจดจ่ออยู่กับการสร้างส่วนผสมสำหรับปรุงยาสูตรใหม่อีกครั้ง

ความซับซ้อนที่สุดของการปรุงยาสมุนไพรคือการทดสอบพวกมันว่าควรใช้ส่วนผสมต่างๆในปริมาณเท่าใดจึงจะส่งผลได้ดีที่สุด 

เขามักจะเริ่มต้นด้วยการบดหรือสับส่วนผสมของพวกมันให้มีขนาดเล็กลงเพื่อค่อยๆเติมทุกส่วนลงไปทีละเล็กน้อยตามความเหมาะสมทั้งหมดนี้คือขั้นตอนที่ละเอียดอ่อนและต้องการคำนวณที่แม่นยำเป็นอย่างมาก

การปรุงยาไม่ใช่แค่งานศิลปะแต่ยังเป็นวิทยาศาสตร์ที่ต้องมีความรู้และประสบการณ์อีกด้วย !!

แต่ก่อนอื่นเขาต้องเตรียมวัสดุสำหรับจัดเก็บยาโพชั่นที่กำลังถูกปรุงขึ้นมาเสียก่อนซึ่งการสร้างขวดแก้วคริสตัลต้องใช้ไฟเวทมนตร์ที่มีความร้อนสูงมากเป็นพิเศษเพื่อรูปทรงของขนาดและความทนทาน

วิคตัสจึงเริ่มกระบวนการอย่างมีสมาธิและโบกไม้คทาในมือเบาๆ 3 ครั้ง โดยทุกการโบกสะบัดคทาจะปล่อยพลังเวทย์ออกมาก่อนจะมีไฟสีน้ำเงินจุดขึ้นมาใต้หม้อปรุงยาสีดำที่ตั้งอยู่กลางพื้นที่ว่างหน้าทางเข้า

เศษคริสตัลควอร์ตสีเข้มถูกแบ่งออกเป็นสองกองเพื่อเก็บสำรองไว้ที่ด้านข้างของตัวบ้าน

จากนั้นวิคตัสจึงเริ่มส่งพลังเวทย์ไปยัง'กิ่งก้านแห่งเวทย์' ขนาดใหญ่ที่อยู่ในหม้อก่อนที่มันจะเริ่มขยับอย่างช้าๆเพื่อช่วยทำงานอย่างขยันขันแข็ง

เขาสามารถรับรู้ถึงการเชื่อมโยงระหว่างตัวเขากับไม้กวนเสมือนกับว่ามันมีชีวิต การเคลื่อนไหวของมันดูเรียบร้อยและมีระเบียบราวกับว่ามันรับรู้ถึงเจตนาของเขาได้

ขณะที่เขาส่งพลังเวทย์เข้าไปน้ำในหม้อปรุงยาก็เริ่มเดือดอย่างนุ่มนวลค่อยๆเปลี่ยนจากสีดำเข้มเป็นสีเขียวมรกตสดใสอย่างช้าๆ เสียงฟองอากาศแตกกระจายดังขึ้นเบาบางผ่านอากาศหน้ากระท่อมแห่งความฝัน

" เอาล่ะ .. เพียงแค่เติมส่วนผสมอีกเล็กน้อยก็น่าจะได้ที่แล้ว "

เมื่อความร้อนถึงจุดหลอมเหลวที่ถูกต้องเขาก็เริ่มเติมส่วนผสมที่เหลือลงไปจากนั้นจึงร่ายคาถาด้วยความชำนาญ

ประกายเวทย์เปลี่ยนเป็นลำแสงผีเสื้อสีเขียวบินลงสู่หม้อปรุงยาอย่างรวดเร็วก่อนจะส่องแสงระยิบระยับออกมาคล้ายกับดอกไม้ไฟเสียงของการเคลื่อนไหวที่กระทบกันในหม้อเป็นเหมือนสัญญาณเริ่มของกระบวนการผลิต

วิคตัสนั่งลงบนก้อนหินใหญ่ด้านหน้าทางเข้าขณะที่เฝ้ามองแสงประกายเวทมนต์หลากสีสันที่ส่องประกายอยู่ในหม้อปรุงยาด้วยความเพลิดเพลินเป็นเวลานานหลายสิบนาที

จนกระทั่งสายตาคู่สวยเหลือบมองเห็นบางสิ่งที่น่าสนใจในมุมโขดหินรอยยิ้มอ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า

พื้นดินที่เคยรกร้างแห้งแล้งตอนนี้กลับเต็มไปด้วยต้นหญ้าสีเขียวเข้มที่เริ่มกระจายตัวกันออกไปอย่างเชื่องช้า

ในมุมหนึ่งข้างโขดหินนั้นมีดอกไม้สีขาวสภาพอ่อนแอพยายามโผล่ลำต้นของมันขึ้นจากพื้นดินสีดำที่แห้งแล้งอย่างยากลำบากคล้ายกับว่ามันต้องการเติบโตไปพร้อมกับหญ้าสีเขียวเหล่านั้น

วิคตัสเฝ้ามองการกระทำเล็กๆนั้นด้วยความสนใจเขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นดอกไม้ยังมีชีวิตอยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายของป่าแห่งนี้

ดอกไม้สีขาวนั้นมีกลีบบางๆเมื่อมีลมพัดผ่านมาลำต้นของมันจะโยกเยกอย่างช้าๆคล้ายกับว่าจะปลิวล่องลอยไปตามสายลมที่หนาวเย็น

จนเมื่อเสียงกระทบของเวทมนตร์สิ้นสุดลงวิคตัสก็หันกลับมาสนใจที่หม้อปรุงยาสีดำของเขาอีกครั้ง ก่อนจะพบขวดแก้วคริสตัลหลากหลายขนาดเกือบ20 ใบ วางนอนเรียงกันอยู่ภายในหม้ออย่างสงบนิ่ง

วิคตัสหยิบหนึ่งในนั้นขึ้นมาเพื่อตรวจสอบอย่างอารมณ์ดี ขนาดและรูปทรงถูกสร้างขึ้นตามความต้องการของเขาแต่ดูเหมือนความทนทานของมันจะสูงขึ้นกว่าปกติเล็กน้อย

" เป็นเพราะวัตถุดิบใหม่ที่พึ่งค้นพบงั้นหรอ? ไม่แน่การปรุงยาครั้งนี้อาจพบอะไรใหม่ๆด้วยเหมือนกัน "

เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเองหลังจากเริ่มใช้ความคิดเกี่ยวกับส่วนผสมทั้งหมดครั้งนี้และหันหลังเดินกลับเข้าไปที่กระท่อม ก่อนปิดประตูเขาโบกคทาไม้อีกสองสามครั้งโดยไม่หันกลับมามอง

จงมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง 

เสียงพึมพำที่แผ่วเบาของวิคตัสครั้งนี้ไม่อาจเข้าใจได้ว่าหมายถึงสิ่งใด อาจเป็นเพียงการให้กำลังใจตัวเองหรือมีความหมายที่ลึกซึ้งซ่อนอยู่

พลังเวทย์ยังคงเปลี่ยนเป็นแสงผีเสื้อสีเขียวเข้มตราสัญลักษณ์ประจำตระกูลซัวร์แวซายน์ดั่งเช่นทุกครั้งและเริ่มโบยบินแยกกันไปตามประสงค์ของผู้ร่ายคาถา

ผีเสื้อตัวแรกบินตกกระทบไปที่หม้อปรุงยาอย่างแม่นยำหลังจากนั้นไม่นานขาหม้อสีดำทั้งสามก็เริ่มสั่นเล็กน้อยและค่อยๆก้าวเดินตามวิคตัสเข้าไปในกระท่อมอย่างร่าเริง

ผีเสื้อตัวสุดท้ายหมุนตัวอยู่กลางอากาศสองสามครั้งราวกับว่ากำลังมองหาบางสิ่งก่อนจะหยุดและพุ่งตัวลงไปยังพื้นดินที่มีดอกไม้สีขาวเติบโตอยู่

พลังเวทย์ที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งธรรมชาติแผ่กระจายออกไปอย่างช้าๆเพื่อเติมพลังชีวิตให้แก่พืชต่างๆที่อยู่ในบริเวณดอกไม้สีขาวเริ่มขยับไปมาอย่างช้าๆราวกับว่ามันรับรู้ได้ถึงการปรากฏตัวของพลังที่อ่อนโยนนี้

เพียงไม่นานดินแดนที่เคยแห้งแล้งมานานหลายร้อยปีหลังจากได้รับการดูแลจากเด็กหนุ่มผู้ลึกลับตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นสนามหญ้าสีเขียวแสนสบายตา

ดอกไม้สีขาวที่อ่อนแอค่อยๆถูกฟื้นฟูจากพลังชีวิตจนในที่สุดมันก็มีแรงพอที่จะหลุดพ้นออกจากพื้นดินต้องคำสาปนี้เพื่อเติบโตได้อย่างสง่างามอีกครั้งหนึ่ง

กิ่งก้านที่แข็งแรงโบกใบสีน้ำเงินของมันอย่างร่าเริงภายใต้ความมืดที่หนาวเหน็บของค่ำคืนราวกับท้าทายสายลมเย็นที่พัดผ่านมา

. .โปรดช่วยรอข้าอีกสักพักเถอะนะ นายท่าน . .

พลังเวทย์แห่งชีวิตยังคงลอยอบอวลอยู่ในอาณาเขตเวทย์ขณะที่เสียงกระซิบแผ่วเบาก่อนหน้านั้นกลายเป็นแรงผลักดันให้ดอกไม้สีขาวมีความมั่นใจในการเติบโตมากยิ่งขึ้น

ครั้งนี้มันมีเป้าหมายยิ่งใหญ่ในใจ !! เพื่อรอคอยวันที่จะได้พบกับนายท่านอีกครั้งและเปิดเผยพลังอันยิ่งใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในตัวมัน

ฮ่าฮ่าาาา . . . เจ้านายจะต้องตกตะลึงแน่ๆ 

ในกระท่อมแห่งความฝันวิคตัสผู้ที่กำลังหมกมุ่นอยู่กับการพัฒนาสูตรปรุงยาชนิดใหม่ไม่รู้เลยว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่น่าอัศจรรย์กำลังเกิดขึ้นนอกประตูบ้านของเขา