webnovel

BAB 56:

"Ya Allah sayang! Sayang bawak ape ni? Kenapa berat sangat beg ni?! Boleh tercabut tangan abang." Keluh Adrian.

"Alahh!! Abang jangan lah banyak cakap, sayang bawak sikit jer tu." Ujarku dengan manja. Erk. Aku melirik ke arah jam tangan ku, menunjukkan pukul 3 petang...

Adrian membuat muka menyampah and terus memasukkan beg besar itu kedalam kereta.

"Ape abang ni?" Marahku.

"Ape salah abang?" Soal Adrian hairan.

"Nyanyuk la tu" Balas ku.

"Kenapa kita nak naik Mercedes? Kan diorang tumpang sekali." Soalku dengan sedikit bengang. Geram aih dapat suami slow camni, hahaha.

"Ohh! Lupa... Kita naik Estima ea?" Soal Adrian. Aku mengangguk.

"Tapi kat belakang ni boleh lima orang jer, diorang kan tujuh." Ujar Adrian dengan hairan.

"Yer, tapi diorang cakap diorang selesa aje nak naik ramai-ramai. Entah, sayang pun tak faham..." Ujarku.

"Haih, pelik pelik lah diorang ni." Adrian menggeleng kepala.

"Hai babe!!" Jerit Ash dari belakang. Aku memandang Ash dengan terkejut beruk. Mak ai! Kau pakai baju tu macam nak pergi luar negara.

"Kenapa pandang macam tu? Cantik tak aku? Ade nampak macam artis tak?" Soal Ash dengan bangga.

"Tak." Jawab kitorang serentak. Kami ketawa terbahak-bahak. Ash memuncungkan bibir.

"Ok lah, jom. Dah boleh gerak ni." Ajakku.

Diorang mengangguk.

"Bagi perempuan duduk kat tengah, lelaki duk belakang ea?" Arahku. Amboi Eka, macam leader pulak. Eh! Mane taknya, ni kereta aku.. Hahahaha

"Aku taknak." Bantah Shawn.

"Pastu?" Soalku dengan hairan.

"Aku and Yaa kat tengah, diorang duk belakang." Ujar ku.

"Banyak cantik muka kau, nak kitorang duk berhimpit himpit kat belakang tu." Ujar Rykal sedikit bengang.

"Ok, camni... Yaa duk bahagian tepi tingkap, Shawn duk kat tengah, pastu Rykal duk kat tepi Shawn." Arah Adrian. Yaa, Shawn, and Rykal mengangguk and terus masuk ke dalam kereta.

"Kenapa camtu? Kenapa Yaa kena duduk tepi Shawn?" Soal Irshad dengan sedikit bengang.

'Tahu pun kau sayangkan dia, aku ingatkan tak sayang ex dah.' Bisik hati Adrian and tersenyum sinis.

"Kenapa? Ade apa-apa masalah ker?" Soal Adrian dingin. Irshad merenung Adrian macam nak makan Adrian.

"Dah, masuk... Lambat pulak nak sampai nanti." Arahku. Yahh, Delen, Ash and Irshad duduk di bahagian seat belakang.

Aku and Adrian duduk di seat hadapan. Aku memalingkan wajah ku memandang kawan-kawan ku, Ya tuhanku! Sempitnya... Dengan beg lagi yang diorang duk riba, nasib baik tak besar sangat beg yang diorang bawak. Alahai... Orang suruh naik kereta masing-masing taknak. Ha! Padan muka!!

"Ok, ready?" Soal Adrian and menoleh ke arah aku seraya menghadiahkan sebuah senyuman manis. Aku membalas senyumannya.

"Ehem, ehem. Nak sweet sweet dalam bilik lah.. Hormat sikit aku and Yaa yang single ni." Shawn berdehem. Aku terus membalingkan botol mineral di kepalanya. Headshoot!! Hahaha.

"Banyak la kau punya dalam bilik." Ujarku.

"Sakit Siot!!! Kang aku tampor kangg.." Ujar Shawn dengan nada main-main.

"Haa, berani la kau nak tampar dia, langkah mayat aku dulu." Balas Adrian and menjeling tajam ke arah Shawn.

"Em, Yaa, asal kau diam jer dari tadi?" Soal Shawn kepada Yaa. Irshad memandang Shawn dengan bengang.

"Asal kau nak kena tanya dia?" Soal Irshad.

"Salah ker?" Soal Shawn, ingin mencabar kesabaran Irshad.

"Of course lah salah!!" Marah Irshad.

"Kenapa?" Soal Shawn and menaikkan keningnya sebelah.

"Sebab dia-" Terus mati kata-kata Irshad.

"Ape? Tak leh nak jawab? Haha.. Kau mesti nak cakap yang Yaa ni girlfriend kau kan? Huh, kalau kau boleh cari pengganti secepat ni, aku rase Yaa pun tak salah nak cari pengganti jugak. And, lagi elok kalau orang tu ialah aku." Ujar Shawn and tersenyum mengejek.

"CAKAP PAKAI OTAK SIKIT WEI!" Jerit Irshad mula hilang sabar.

"Kau dah kenapa? Betullah ape yang Shawn cakap, kalau aku nak couple dengan dia sekali pun, takde kena mengena dengan kau. So takyah lah nak acah caring sangat." Balas Yaa dengan menyampah. Delen, Yahh and Rykal hanya menjadi pemerhati. Aku malas nak layan, aku just pandang ke arah tingkap aje, penat nak layan diorang bergaduh.

"KAU FAHAM TAK YANG AKU TAK SUKA KAU RAPAT DENGAN MAMAT NI?!" Jerit Irshad.

"Kenapa ni Irshad? Ikut suka hati diorang la." Ujar Ash.

"KAU DIAM!" Jerit Irshad kepada Ash. Ash tersentak.

"Awak suka dia lagi kan??!!" Jerit Ash and memukul bahu Irshad.

"DIAM!! SEBELUM AKU CAMPAK KORANG SEMUA KELUAR! BETTER KORANG DIAM!!" Jerit Adrian dengan bengang. Mana taknya, orang tengah drive kena lah aman aman. Kang accident tak pepasal pulak.

Diorang terus diam tak terkata apa-apa.

Kring! Kring! Kring!

Telefon Rykal berdering menandakan panggilan telefon masuk. Nama Ecah tertera di skrin telefon.

"Hello sayangg!!!" Sapa Rykal.

Kitorang buat-buat tak dengar, privasi orang tu kan, tapi telinga pasang jer. Gila ker taknak dengar member tengah on call dengan kekasih?

"Yahh! Awak nampak cantik la Harini." Puji Delen.

"Eh, yeker awak ni?" Soal Yahh and wajahnya merona merah.

"Piwitttt" Sakat Rykal.

"Kau amende siot?! Kau on call ngan ecah tadi kitorang tak kacau, so jangan kacau kitorang.." Ujar Delen.

"Sweet nyer lah orang tuuu.." Sakatku.

"Aku and Irshad lagi sweet." Ujar Ash tiba-tiba.

"Sweet ke sewel?" Soal Shawn.

Ash membuat muka menyampah.

Yaa memandang Irshad yang dari tadi memandangnya.

"Em, shawn." Panggil Yaa. Shawn memandang Yaa. "Handsome la awak ni." Puji Yaa. Kitorang yang mendengar, ternganga mulut. Kitorang terkejut bukan sebab Shawn tu tak handsome, Shawn tu kegilaan ramai wanita jugak... Ayah dia mat Salleh, memang sumpah handsome la wei... Macam J-Hope BTS tu...Tapi tulah, still nak single...

"Awak? Hmm... Nice, ok, from now, kita bahasakan diri kita saya awak ea?"Soal Shawn acah-acah manja. Yaa mengangguk and terus melentokkan kepalanya di atas bahu Shawn. Shawn meleret senyum. Irshad buat wajah bengang.

"Eh, Irshad, asal kau berpeluh? Nak cakap aircond slow, aku rasa dah cukup kuat." Soal Yahh hairan.

"Diamlah kau!" Marah Irshad.

"Bro, kalau betul kau marah sekalipun, tak perlu la nak marah girlfriend aku, agak-agak lah nak marah dia pun, aku ni hidup lagi." Ujar Delen sedikit bengang. Aku menyumbatkan earphone ditelinga ku. Malas erh nak layan drama dalam kereta ni, kang nanti ngan aku terbabit... Haha

Selepas beberapa jam perjalanan,

"Sayang, bangun sayang..." Kejut Adrian dengan nada lembut.

"Humhhh?Dah sampai ker?" Soal ku, aku menggeliat.. Kebas punggung wei duk lama-lama dalam kereta.

"Ha ah, dah sampai..." Jawab Adrian and meluru keluar.

"Eka, kita dalam masalah..." Ujar Yaa dengan gelisah.

"Ape? Dah lah aku nak keluar... Lapor ni.." Ujarku and terus keluar dari perut kereta. Yaa menepuk dahi licinnya.

"Aik, bukan ke abang cakap abang sewa homestay? Kenapa rumah ni tak nampak macam homestay?" Soalku hairan. Rumah ni rumah kayu biasa..Aku melirik ke arah jam tangan ku, jam menunjukkan pukul 8.30 malam.

"Emm, apa-apa pun, abang nak mintak maaf, percayalah, abang buat semua ni demi Sayang." Ucap Adrian dengan serba salah. Aku merenung rumah itu, kenapa macam ade something ea?

"Assalamualaikum!" Panggil Rykal and mengetuk pintu.

"Waalaikumussalam! Kejap!" Balas seorang lelaki di dalam rumah.. Asal aku rasa macam aku pernah dengar suara tu?

Orang itu pun membuka pintu, aku terus kaku. Seorang lelaki tua terus kaku di pintu.

"Eka?" Soal Tok Ayah.

"Eka?" Panggil Tok Ayah.

"A_abang, sayang nak balik.." Ujarku.

"Sayang, janganlah macam ni." Pujuk Adrian.

Tiba-tiba,

"Eka?" Soal nenek yang baru tiba di pintu.

Aku memandang nenek dengan terkejut. So korang dah plan semua ni? Wow! Incredible..

Nenek terus memeluk aku..

"Lepas!!" Jeritku and menolaknya.

"Adrian, terima kasih cu sebab tolong bawakan cucu nenek datang sini." Ucap nenek.

"Eka, jom naik." Ajak Nenek.

"Wei, ape masalah kau sekarang ni?! Kau faham ke tak?! Aku benci kau! Benci kau!" Marah ku.

"Adrian! Kenapa kau buat semua ni Adrian?! Ape yang kau fikir Adrian!!! Jawab Adrian!!!!!" Teriak ku.

"Maaf Eka, tapi fahamlah situasi nenek, dia ade kanser otak tahap dua." Terang Adrian dengan nada lembut.

"DIA BUKAN NENEK AKU!!! BAGI AKU, DIA DAH LAMA MATI!!!" Jerit ku.

"Tak, Eka.. Tak, nenek hidup lagi sayang.." Ujar nenek dengan nada lembut and mencuba memegang lengan ku and aku menepis tangannya.

"Ni lah sebabnya aku cakap kau dah mati sial! Sebab ni! Nenek aku tak pernah bercakap lembut dengan aku! Nenek aku tak pernah care pun pasal aku! Nenek aku just tahu pukul aku jer!!! Kau bukan dia!!! Bukannn!!!" Jerit ku seperti orang gila.

"Sayang..." Pujuk Adrian and mencuba memegang lengan ku.

"KAU JANGAN SENTUH AKU!!!" Jeritku and terus mencekik leher Adrian.

Kawan-kawan ku memandang dengan cemas, nak tolong ke macamana?

"Le_lepas sayang..." Pinta Adrian.. Aku mencekik semakin kuat.

"Eka! Dia suami kau!" Jerit Yaa. Aku pun melepaskan Adrian.

"Aku tahu, aku tahu kenapa kau buat aku macam ni! Sebab kau still berdendam dengan aku kan?! Kau nak acah-acah jatuh cinta dengan aku kan?! Pastu nanti kau nak tinggalkan aku dalam cara yang menyakitkan kan?!" Jeritku dengan berjuraian air mata.

"Tak, sayang... Takk.." Nafi Adrian dengan berjuraian air mata.

"Dah... Dah Eka.. Janganlah buat Adrian macam ni... Jangan la sakitkan dia.." Rayu Nenek.

"Aku bukan macam kau..." Ujarku and terus berlari. Nak pergi mana pun aku tak tahu, aku terus berlari, angin pantai begitu menenangkan hati aku.

"Aku kena bagi dia makan ubat." Ujar Yaa dengan cemas.

"Ubat? Ubat ape?" Soal kawan-kawan ku and Adrian serentak.

"Ubat_ubat_"

"UBAT APE?!" Jerit Adrian.

"Kalau aku cakap, korang jangan marah. Ade sebab aku tak bagitau benda ni." Ujar Yaa and menundukkan kepala.

"Macam ni-" Yaa mula bercerita.

~FLASHBACK~

๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ญ๐˜ข๐˜ณ๐˜ช ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ญ๐˜ข๐˜ซ๐˜ถ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜ถ๐˜ซ๐˜ถ ๐˜ฌ๐˜ฆ ๐˜ธ๐˜ข๐˜ฅ ๐˜๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฌ๐˜ข, ๐˜ด๐˜ข๐˜ฃ๐˜ข๐˜ช๐˜ฌ ๐˜ด๐˜ข๐˜ฉ๐˜ข๐˜ซ๐˜ข ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ช๐˜ต๐˜ข ๐˜บ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฌ๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ฎ๐˜ข๐˜ด๐˜ถ๐˜ฌ๐˜ฌ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ฌ๐˜ฆ ๐˜ธ๐˜ข๐˜ฅ ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ญ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ๐˜จ๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ต๐˜ข.

"๐™†๐™ค๐™ง๐™–๐™ฃ๐™œ, ๐™ข๐™–๐™ฃ๐™š ๐™€๐™ ๐™–?" ๐˜š๐˜ฐ๐˜ข๐˜ญ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข.

"๐˜ผ๐™™๐™š ๐™ ๐™–๐™ฉ ๐™™๐™–๐™ก๐™–๐™ข, ๐™Ÿ๐™ค๐™ข ๐™ก๐™–๐™ ๐™ข๐™–๐™จ๐™ช๐™  ๐™จ๐™š๐™ ๐™–๐™ก๐™ž." ๐˜‘๐˜ข๐˜ธ๐˜ข๐˜ฃ ๐˜ ๐˜ข๐˜ฉ๐˜ฉ. ๐˜”๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฌ๐˜ข ๐˜ฑ๐˜ถ๐˜ฏ ๐˜ฎ๐˜ข๐˜ด๐˜ถ๐˜ฌ ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ญ๐˜ข๐˜ฎ, ๐˜ถ๐˜ด๐˜ข๐˜ช ๐˜ช๐˜ต๐˜ถ, ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฌ๐˜ข ๐˜ฑ๐˜ถ๐˜ฏ ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ถ๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ณ๐˜ช ๐˜ธ๐˜ข๐˜ฅ.

๐˜›๐˜ช๐˜ฏ๐˜จ๐˜จ๐˜จ!!!

๐˜›๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ฆ๐˜ง๐˜ฐ๐˜ฏ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฃ๐˜ถ๐˜ฏ๐˜บ๐˜ช ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ฌ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ธ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต๐˜ด๐˜ข๐˜ฑ๐˜ฑ ๐˜ฎ๐˜ข๐˜ด๐˜ถ๐˜ฌ. ๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฑ๐˜ถ๐˜ฏ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฎ๐˜ฃ๐˜ถ๐˜ฌ๐˜ข ๐˜ค๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต ๐˜ธ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ต๐˜ด๐˜ข๐˜ฑ๐˜ฑ ๐˜ช๐˜ต๐˜ถ.

๐˜ต๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ต๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ข ๐˜ต๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ต๐˜ถ๐˜ญ๐˜ช๐˜ด, "๐˜ ๐˜ข๐˜ข, ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ต๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜ณ๐˜ถ๐˜ฎ๐˜ข๐˜ฉ ๐˜Œ๐˜ฌ๐˜ข ๐˜ซ๐˜ข๐˜ฑ, ๐˜ข๐˜ฅ๐˜ฆ ๐˜ด๐˜ฆ๐˜ด๐˜ถ๐˜ข๐˜ต๐˜ถ ๐˜บ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜ข๐˜ถ๐˜ฏ๐˜ต๐˜บ ๐˜ฏ๐˜ข๐˜ฌ ๐˜ฃ๐˜ช๐˜ฏ๐˜ค๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ๐˜ฌ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข. ๐˜›๐˜ข๐˜ฑ๐˜ช ๐˜ฎ๐˜ข๐˜ฌ๐˜ฆ ๐˜ด๐˜ถ๐˜ณ๐˜ฆ ๐˜บ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ต๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜ด๐˜ฐ๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜บ๐˜ฆ๐˜ณ?~๐˜”๐˜ถ๐˜ฎ๐˜ฎ๐˜บ ๐˜Œ๐˜ฌ๐˜ข.'

"๐™€๐™ข๐™ข, ๐™ ๐™ค๐™ง๐™–๐™ฃ๐™œ. ๐˜ผ๐™ ๐™ช ๐™ฅ๐™š๐™ง๐™œ๐™ž ๐™™๐™ช๐™ก๐™ช, ๐™–๐™™๐™š ๐™๐™–๐™ก." ๐˜ถ๐˜ซ๐˜ข๐˜ณ ๐˜บ๐˜ข๐˜ข. ๐˜’๐˜ข๐˜ธ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ฌ๐˜ข๐˜ธ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ฌ๐˜ถ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ๐˜จ๐˜ถ๐˜ฌ.

๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฑ๐˜ถ๐˜ฏ ๐˜ต๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ถ๐˜ด ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ถ๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ณ๐˜ช ๐˜ฉ๐˜ฐ๐˜ด๐˜ฑ๐˜ช๐˜ต๐˜ข๐˜ญ ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ ๐˜ฎ๐˜ข๐˜ด๐˜ถ๐˜ฌ ๐˜ฌ๐˜ฆ ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ญ๐˜ข๐˜ฎ ๐˜ฑ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ถ๐˜ต ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ต๐˜ข๐˜ฏ๐˜บ๐˜ข, ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ค๐˜ถ๐˜ต ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ต๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ญ๐˜ข๐˜ซ๐˜ถ ๐˜ฌ๐˜ฆ ๐˜ณ๐˜ถ๐˜ฎ๐˜ข๐˜ฉ ๐˜๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฌ๐˜ข. ๐˜š๐˜ฆ๐˜ต๐˜ช๐˜ฃ๐˜ข๐˜ฏ๐˜บ๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ด๐˜ช๐˜ต๐˜ถ,

"๐˜ผ๐™จ๐™จ๐™–๐™ก๐™–๐™ข๐™ข๐™ช๐™–๐™ก๐™–๐™ž๐™ ๐™ช๐™ข, ๐™–๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ. ๐˜ผ๐™™๐™š ๐™–๐™ฅ๐™š ๐™–๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™ฃ๐™–๐™  ๐™Ÿ๐™ช๐™ข๐™ฅ๐™– ๐™จ๐™–๐™ฎ๐™–?" ๐˜š๐˜ฐ๐˜ข๐˜ญ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข. ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ ๐˜ฑ๐˜ถ๐˜ฏ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฎ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜จ๐˜ข๐˜ฅ๐˜ช๐˜ด ๐˜ช๐˜ต๐˜ถ ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ต ๐˜ด๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜บ๐˜ถ๐˜ฎ.

"๐™’๐™–๐™Ÿ๐™–๐™ ๐™ ๐™–๐™ข๐™ช ๐™ข๐™ž๐™ง๐™ž๐™ฅ ๐™ข๐™–๐™˜๐™–๐™ข ๐™ข๐™–๐™ข๐™– ๐™ ๐™–๐™ข๐™ช." ๐˜œ๐˜ซ๐˜ข๐˜ณ ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ฏ๐˜ข๐˜ฅ๐˜ข ๐˜ญ๐˜ฆ๐˜ฎ๐˜ฃ๐˜ถ๐˜ต.

"๐˜ผ๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™ ๐™š๐™ฃ๐™–๐™ก ๐™ข๐™–๐™ข๐™– ๐™จ๐™–๐™ฎ๐™š?" ๐˜š๐˜ฐ๐˜ข๐˜ญ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ช๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ.

"๐™†๐™š๐™ฃ๐™–๐™ก, ๐™š๐™ข๐™ข, ๐™–๐™˜๐™ฉ๐™ช๐™–๐™ก๐™ก๐™ฎ, ๐™ฎ๐™ค๐™ช๐™ง ๐™ข๐™ช๐™ข ๐™ž๐™จ ๐™ข๐™ฎ ๐™˜๐™ค๐™ช๐™จ๐™ž๐™ฃ." ๐˜›๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ ๐˜ธ๐˜ข๐˜ซ๐˜ข๐˜ฉ๐˜ฏ๐˜บ๐˜ข ๐˜ด๐˜ฆ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ฌ๐˜ช๐˜ต ๐˜ฎ๐˜ถ๐˜ณ๐˜ข๐˜ฎ.

"๐˜พ๐™ค๐™ช๐™จ๐™ž๐™ฃ? ๐™Ž๐™ค ๐™ข๐™–๐™ ๐™ฃ๐™š๐™ฃ๐™ฎ๐™– ๐™จ๐™–๐™ฎ๐™– ๐™–๐™ฃ๐™™ ๐™€๐™ ๐™–?" ๐˜š๐˜ฐ๐˜ข๐˜ญ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ต๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ซ๐˜ถ๐˜ต. ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ๐˜จ๐˜ถ๐˜ฌ.

"๐˜ผ๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™ฉ๐™–๐™  ๐™—๐™š๐™ง๐™–๐™ฃ๐™ž ๐™ฃ๐™–๐™  ๐™Ÿ๐™ช๐™ข๐™ฅ๐™– ๐™™๐™š๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฃ ๐™ฎ๐™ค๐™ช๐™ง ๐™ข๐™ช๐™ข, ๐™–๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™ข๐™–๐™ก๐™ช. ๐™Ž๐™š๐™—๐™–๐™— ๐™™๐™ช๐™ก๐™ช ๐™ฎ๐™ค๐™ช๐™ง ๐™ข๐™ช๐™ข ๐™–๐™ก๐™ฌ๐™–๐™ฎ๐™จ ๐™ฉ๐™š๐™ก๐™ก ๐™ข๐™š ๐™–๐™—๐™ค๐™ช๐™ฉ ๐™œ๐™ง๐™–๐™ฃ๐™™๐™ข๐™–'๐™จ ๐™€๐™ ๐™–. ๐˜ผ๐™ฃ๐™™ ๐™„ ๐™™๐™ค๐™ฃ'๐™ฉ ๐™—๐™š๐™ก๐™ž๐™š๐™ซ๐™š ๐™๐™š๐™ง. ๐˜ฝ๐™ช๐™ฉ, ๐™ค๐™ฃ๐™š ๐™™๐™–๐™ฎ... ๐™Ž๐™ค๐™ข๐™š๐™ฉ๐™๐™ž๐™ฃ๐™œ ๐™๐™–๐™ฅ๐™ฅ๐™š๐™ฃ๐™จ ๐™–๐™ฃ๐™™ ๐™ฉ๐™๐™–๐™ฉ ๐™™๐™–๐™ฎ, ๐™„ ๐™ฉ๐™ง๐™ช๐™จ๐™ฉ ๐™ฌ๐™๐™–๐™ฉ ๐™ฎ๐™ค๐™ช๐™ง ๐™ข๐™ช๐™ข ๐™จ๐™–๐™ž๐™™, ๐™จ๐™ค, ๐™–๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™—๐™š๐™ฉ๐™ช๐™ก ๐™—๐™š๐™ฉ๐™ช๐™ก ๐™ข๐™–๐™ก๐™ช ๐™ฃ๐™–๐™  ๐™Ÿ๐™ช๐™ข๐™ฅ๐™– ๐™™๐™š๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฃ ๐™™๐™ž๐™–." ๐˜ถ๐˜ซ๐˜ข๐˜ณ ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ.

๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ๐˜จ๐˜ถ๐˜ฌ ๐˜ต๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ๐˜ข ๐˜ง๐˜ข๐˜ฉ๐˜ข๐˜ฎ. ๐˜›๐˜ข๐˜ฌ ๐˜ด๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ๐˜ฌ๐˜ข, ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ค๐˜ช๐˜ฌ ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ต๐˜ถ๐˜ญ ๐˜ฅ๐˜ถ๐˜ฏ๐˜ช๐˜ข ๐˜ฏ๐˜ช. ๐˜™๐˜ถ๐˜ฑ๐˜ข ๐˜ณ๐˜ถ๐˜ฑ๐˜ข๐˜ฏ๐˜บ๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ข ๐˜ฅ๐˜ช๐˜ฌ๐˜ช๐˜ณ๐˜ข ๐˜ค๐˜ฐ๐˜ถ๐˜ด๐˜ช๐˜ฏ ๐˜ซ๐˜ถ๐˜จ๐˜ข๐˜ฌ ๐˜ฅ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜๐˜ณ๐˜ฆ๐˜ฌ๐˜ข.

"๐˜ผ๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™จ๐™š๐™—๐™š๐™ฃ๐™–๐™ง๐™ฃ๐™ฎ๐™– ๐™ฃ๐™–๐™  ๐™ข๐™ž๐™ฃ๐™ฉ๐™–๐™  ๐™ฉ๐™ค๐™ก๐™ค๐™ฃ๐™œ ๐™™๐™š๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฃ ๐™ ๐™–๐™ข๐™ช.." ๐˜—๐˜ช๐˜ฏ๐˜ต๐˜ข ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ ๐˜ข๐˜ฏ๐˜ฅ ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ถ๐˜ข๐˜ณ๐˜ฌ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ด๐˜ข๐˜ต๐˜ถ ๐˜ฌ๐˜ฐ๐˜ต๐˜ข๐˜ฌ ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ค๐˜ช๐˜ฌ ๐˜บ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ธ๐˜ข๐˜ณ๐˜ฏ๐˜ข ๐˜ฃ๐˜ช๐˜ณ๐˜ถ ๐˜ฎ๐˜ถ๐˜ฅ๐˜ข. "๐™๐™—๐™–๐™ฉ ๐™–๐™ฅ๐™š ๐™ฃ๐™ž ๐˜ผ๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ?" ๐˜š๐˜ฐ๐˜ข๐˜ญ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฉ๐˜ข๐˜ช๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ.

"๐™๐™—๐™–๐™ฉ ๐™€๐™ ๐™–. ๐˜ฟ๐™ž๐™– ๐™–๐™ก๐™–๐™ข๐™ž ๐™ข๐™–๐™จ๐™–๐™ก๐™–๐™ ๐™˜๐™ค๐™ข๐™ฅ๐™ก๐™š๐™ญ ๐™‹๐™ค๐™จ๐™ฉ-๐™๐™ง๐™–๐™ช๐™ข๐™–๐™ฉ๐™ž๐™˜ ๐™Ž๐™ฉ๐™ง๐™š๐™จ๐™จ ๐˜ฟ๐™ž๐™จ๐™ค๐™ง๐™™๐™š๐™ง (๐˜พ-๐™‹๐™๐™Ž๐˜ฟ)." ๐˜›๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ.

"๐™ƒ๐™–๐™?!!" ๐˜š๐˜ฐ๐˜ข๐˜ญ ๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ต๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ซ๐˜ถ๐˜ต ๐˜ฃ๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ถ๐˜ฌ.

"๐˜ฟ๐™ž๐™– ๐™–๐™ก๐™ฌ๐™–๐™ฎ๐™จ ๐™ ๐™š๐™ฃ๐™– ๐™™๐™š๐™ง๐™– ๐™™๐™š๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฃ ๐™ฃ๐™š๐™ฃ๐™š๐™  ๐™™๐™ž๐™– ๐™™๐™ช๐™ก๐™ช ๐™จ๐™–๐™ข๐™ฅ๐™–๐™ž๐™ ๐™–๐™ฃ ๐™™๐™ž๐™– ๐™๐™–๐™™๐™–๐™ฅ๐™ž ๐™ข๐™–๐™จ๐™–๐™ก๐™–๐™ ๐™ฃ๐™ž. ๐˜ฟ๐™ž๐™– ๐™™๐™š๐™ฅ๐™ง๐™š๐™จ๐™จ๐™ž๐™ค๐™ฃ ๐™ฉ๐™š๐™ง๐™ช๐™ ." ๐˜›๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ.

"๐™Ž๐™ค, ๐™–๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™ฃ๐™–๐™ , ๐™”๐™–๐™– ๐™ฉ๐™ค๐™ก๐™ค๐™ฃ๐™œ ๐™—๐™–๐™œ๐™ž ๐™™๐™ž๐™– ๐™ข๐™–๐™ ๐™–๐™ฃ ๐™ช๐™—๐™–๐™ฉ ๐™ฃ๐™ž ๐™ ๐™–๐™ก๐™–๐™ช ๐™™๐™ž๐™– ๐™—๐™š๐™ง๐™ฉ๐™ž๐™ฃ๐™™๐™–๐™  ๐™ก๐™ช๐™–๐™ง ๐™ ๐™–๐™ฌ๐™–๐™ก๐™–๐™ฃ. ๐™”๐™š๐™ง๐™ก๐™–๐™, ๐™จ๐™š๐™ ๐™–๐™ง๐™–๐™ฃ๐™œ ๐™ฃ๐™ž ๐™ ๐™–๐™ฃ ๐™™๐™ž๐™– ๐™๐™ž๐™ก๐™–๐™ฃ๐™œ ๐™ž๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฉ๐™–๐™ฃ. ๐˜ผ๐™ฃ๐™™ ๐™–๐™ช๐™ฃ๐™ฉ๐™ฎ ๐™ข๐™ž๐™ฃ๐™ฉ๐™–๐™  ๐™จ๐™–๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฉ ๐™จ๐™–๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฉ, ๐™Ÿ๐™–๐™ฃ๐™œ๐™–๐™ฃ ๐™—๐™–๐™œ๐™ž๐™ฉ๐™–๐™ช ๐˜ผ๐™™๐™ง๐™ž๐™–๐™ฃ ๐™–๐™ฃ๐™™ ๐™ ๐™–๐™ฌ๐™–๐™ฃ ๐™ ๐™–๐™ฌ๐™–๐™ฃ ๐™ฎ๐™–๐™ฃ๐™œ ๐™ก๐™–๐™ž๐™ฃ. ๐™ˆ๐™š๐™จ๐™ฉ๐™ž ๐™€๐™ ๐™– ๐™ฉ๐™–๐™  ๐™จ๐™ช๐™ ๐™–." ๐˜›๐˜ฆ๐˜ณ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ ๐˜—๐˜ถ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜š๐˜ณ๐˜ช ๐˜”๐˜ข๐˜ณ๐˜บ๐˜ข๐˜ฎ. ๐˜ ๐˜ข๐˜ข ๐˜ฎ๐˜ฆ๐˜ฏ๐˜จ๐˜ข๐˜ฏ๐˜จ๐˜จ๐˜ถ๐˜ฌ.

~End Flashback~

"Hah?!!!" Soal kawan kawan ku and Adrian serentak.

"Kau tak cakap pun kat aku?!" Soal Rykal.

"Macamana aku nak cakap kalau dia tak bagi aku bagitau korang? Dia takut kalau korang tak boleh nak terima dia sebagai kawan kalau korang semua tahu keadaan dia, and dia taknak bagitau Adrian sebab dia takut Adrian tinggalkan dia." Terang Yaa dengan serba salah. Mata Shawn mula berkaca.

"Kalau aku, aku boleh terima jer dia sebagai kawan aku, aku dah anggap kita semua dah macam adik beradik. Susah senang kita bersama." Ujar Shawn and air matanya mula mengalir.

"Betultu, aku sokong." Sokong Yahh and Delen serentak.

"Aku bukan nak cakap ape, tapi lepas kehadiran dia lah kita jadi rapat macam ni, and kalau bukan sebab dia, Delen takkan couple ngan Yahh." Ujar Rykal sedikit sedih.

"Emm, aku pun tak tahu nak cakap camne, tapi lepas kehadiran dia, kita tahu perangai Isya yang sebenar." Ujar Ash dengan hampa.

"Emm, aku pun takkan tahu yang aku hebat dalam badminton, if dia tak datang dalam hidup kita semua." Ujar Yaa sedikit sedih.

Adrian memandang kawan kawan ku yang bersedih.

'Kenapa aku rase macam aku sayangkan korang? Aku tak sanggup nak hilang korang semua, aku tahu, kalau aku and Eka bercerai nanti, confirm kita takkan bersatu macam ni lagi.' Bisik hati Adrian. Keadaan menjadi senyap sunyi. Nenek memandang Adrian and kawan kawanku dengan serba salah. 'Kalau bukan sebab aku, budak budak ni takkan jadi camni.' Bisik hati nenek.

"Eh! Jom lah naik." Panggil Tok Ayah memecahkan kesunyian and ingin menceriakan suasana.

"Aryaa... Ni, yang mane satu suami Eka?" Soal Tok Ayah.

"Hoknih tok ayoh, namo dio Adrian." Jawab Yaa.

"Ooo, hoknih." Tok ayah terus turun tangga yang hanya 3 anak tangga kayu itu.

Adrian menyalami tangan Tok Ayah.

"Semak, serupo orang korea... Namo gapo doh tuh? Taehyung kan?" Soal Tok Ayah.

"Eh, sejak bilo tok ayoh tahu pasal korea ni?" Soal Yaa hairan.

"Gapo? Mu ingat tok ayoh ni tua doh tok tahu isu semasa?" Soal Tok ayah.

"Eh, dok. Kito terkejut jah.. Hahaha" Jawab Yaa and ketawa.

"Diorang cakap dalam bahasa alien mane tu?" Soal Yahh kepada Delen.

"Tak tahulah... Saya pun tak tahu langsung.." Balas Delen.

"Em, ni, Adrian.. Tok ayah mintak maaf banyak banyak, sebab nenek kamu, korang kena tempias ni." Ucap Tok Ayah dengan serba salah.

"Takpe, tok ayah.. Adrian faham... Lagipun benda dah lepas, nanti Eka bukak la hati dia tu." Balas Adrian and tersenyum manis.

"Eh, jomlah masuk... Basuh kaki tu dulu, aku pantang benar kalu naik atah rumoh dok basuh kaki." Arah Tok Ayah. Aku rasa 2/3 kali dh duk ajak naik...๐Ÿคฃ

Adrian, Delen, Irshad and Rykal dengan laju meluru kearah yang ditunjuk tok ayah untuk membasuh kaki.

"Unik wei!" Jerit mereka serentak.

"Ape yang unik?"Soal Yaa,Ash and Yahh serentak.

"Ni lah, gayung guna kayu and tempurung kelapa." Jawab Delen.

"Hahahahhhahaahahah" Meletus tawa Yaa and tok ayah.

"Pelik pelik kawan kawan mu nih yaa..." Ujar Tok Ayah dengan tawa yang masih tersisa.

"Oh, lupa nak perkenalkan, yang tu Delen, Irshad, Rykal, and ni pulak Yahh and Ash." Ujar Yaa. Tok Ayah mengangguk tanda faham.

"Bodohh!! Hahahaha" Jerit Adrian and tertawa terbahak bahak.

"Asal?" Soal Delen hairan.

"Hahahahahhahahaha" Meletus ketawa semua orang.

"Haih, harap muka jer nampak macam jungkook, tapi... Hahahahhaa" Meletus ketawa tok ayah.

"Ape? Salahker?" Soal Delen.

"Memang lah tak salah, tapi kau bengap tu apehal? Kalau yer pun nak basuh kaki, bukak la stoking tu dulu... Haa ni lah korang... Tak pernah datang kampung... hahahah" Ujar Yaa and ketawa.

"Bengap jugak boyfriend aku ni! Hahaha" Ketawa Yahh.

"Awak cakap ape?!" Soal Delen. Yahh menggelengkan kepala. Delen pun menyimbahkan air ke arah Yahh.. "Delenn!!!" Jerit Yahh and mengejar Delen. "Tak dapat! Tak dapat! Werkk!!" Delen menjelirkan lidah.

"Haih korang, agak agak lan nak diwale, malam buta dah ni..." Ujar Ash. Yaa menggelengkan kepala. Nenek hanya tersenyum melihat telatah budak-budak itu. Persoalannya, mane cucu dia sekarang ni?

Mereka pun masuk ke dalam rumah.

"Emm, Adrian nak pergi cari Eka la..." Ujar Adrian kepada tok ayah.

"Assalamualaikum!" Sapa ku.

"Waalaikumussalam, sayang... Finally, sayang, sayang lapar kan? Nak abang masak?" Soal Adrian.

"Tak, nak mandi." Jawabku. Aku terus menghulurkan tangan untuk bersalam dengan tok ayah.

"Ya Allah, akhirnya... Lepas bertahun-tahun, dapat jugak aku jumpa dengan cucu aku." Ucap tok ayah tanda syukur.

"Maafkan Eka, tok. Eka tak pernah marahkan atok." Ujarku dengan berjuraian air mata.

"Takpe, tok ayah faham." Balas tok ayah and menggosok kepala ku.

"Eka? Eka dah balik? Nenek dah masakkan, jom makan sekali." Ajak nenek. aku memandang nenek dengan pandangan kosong. Aku tidak membalas kata-katanya and terus merangkul tangan Adrian.

"Abang, mane bilik?" Soalku.

"Jom, ikut Abang." Ajak Adrian, and kitorang pun pergi ke bilik. Sebaik sahaja pintu bilik terbuka, aku terus kaku. Di dinding kayu itu terpampar gambar gambar aku dari kecik hingga sekarang ni.

"Ape ni?" Soalku.

"Nenek kumpulkan, sebab nenek rindu Eka." Ucap Nenek seraya air matanya keluar. Aku terus masuk ke bilik and main fhone.. Acah acah jer sebenarnya... Malas aku nak hadap orang tu.

"Takpe nek, bagi dia masa." Ucap Adrian.

"Nenek sanggup tunggu lama mana pun Adrian, kalau umur nenek masih panjang." Ucap nenek and menepuk bahu Adrian. Nenek terus berlalu pergi. Adrian tersenyum paksa and memandang aku.

'Abang takut sayang menyesal suatu hari nanti, ya Allah, kau bukakanlah hati isteri ku untuk memaafkan neneknya.' Bisik hati Adrian.

Bab berikutnya