โชAKISHA'S POV
Pagkaalis ni hailey ay doon ako humagulgol ng humagulgol
mahirap gumawa ng desisyon lalo na kung mga taong mahal mo ang nakataya..
Hanggang ngayon ay hindi ko parin matanggap, si kuya, ako ang tunay niyang kapatid ni hindi niya nagawang paniwalaan, si xian na mahal ako, pero mas inuna pa niya ang nararamdaman non kesa saakin, matagal na kaming magkakasama pero bakit hindi nila alam na akin ang aura na yon?ย
napakadaming tanong ang naglalaro sa pag iisip ko, hindi ko mawari kung anong kailangan niya, hindi ko maintindihan kung bakit kailangan niyang magpanggap sa pwesto ko
anong kailangan mo?
"๐๐ค๐๐ฐ ๐ฉ๐ซ๐ข๐ง๐๐๐ฌ๐ฌ" halos mapatalon ako sa gulat
"๐๐๐ซ๐ ๐ญ๐จ ๐๐จ๐ฆ๐ ๐ข๐ง ๐ฆ๐ฒ ๐ซ๐จ๐จ๐ฆ? ๐ฐ๐ก๐จ ๐๐ซ๐ ๐ฒ๐จ๐ฎ!?"galit na tanong ko
"๐๐ก๐ข๐ฅ๐ฅ, ๐ฉ๐ฌ๐ก ๐ข๐ญ๐ฌ ๐ฆ๐ ๐๐ฎ๐ญ๐ญ๐๐ซ ๐'๐ฆ ๐ญ๐ก๐ ๐๐ฎ๐ญ๐ญ๐๐ซ๐๐ฅ๐ฒ ๐ฆ๐๐ซ๐ค ๐จ๐ง ๐ฒ๐จ๐ฎ, ๐ฒ๐จ๐ฎ๐ซ ๐ ๐ฎ๐ข๐๐"
"๐-๐ ๐๐จ๐ง'๐ญ ๐ฎ๐ง๐๐๐ซ๐ฌ๐ญ๐๐ง๐"
"๐'๐ฅ๐ฅ ๐ฅ๐๐ญ ๐ฒ๐จ๐ฎ ๐ฎ๐ง๐๐๐ซ๐ฌ๐ญ๐๐ง๐ ๐ญ๐ก๐๐ง, ๐'๐ฆ ๐ญ๐ก๐ ๐๐ฎ๐ญ๐ญ๐๐ซ๐๐ฅ๐ฒ ๐ฆ๐๐ซ๐ค ๐จ๐ง ๐ฒ๐จ๐ฎ, ๐ฒ๐จ๐ฎ๐ซ ๐ ๐ฎ๐ข๐๐ ๐ญ๐จ ๐๐ ๐ฌ๐ฉ๐๐๐ข๐๐ข๐๐ญ, ๐ฐ๐๐ฅ๐ ๐๐ง๐ ๐ฆ๐๐ซ๐ค ๐ฌ๐๐ฒ๐จ ๐๐๐ก๐ข๐ฅ ๐ฐ๐๐ฅ๐ ๐๐ค๐จ ๐ฌ๐ ๐ค๐๐ญ๐๐ฐ๐๐ง ๐ฆ๐จ, ๐ฆ๐๐ญ๐๐ ๐๐ฅ ๐ง๐ ๐ค๐ข๐ญ๐๐ง๐ ๐๐ข๐ง๐๐๐๐ง๐ญ๐๐ฒ๐๐ง ๐ฌ๐ข๐ฆ๐ฎ๐ฅ๐ ๐ง๐ฎ๐ง๐ ๐ฉ๐ข๐ง๐๐ฅ๐๐๐๐ฌ ๐๐ค๐จ ๐ฌ๐ ๐ค๐๐ญ๐๐ฐ๐๐ง ๐ฆ๐จ, ๐ฌ๐ ๐ง๐ ๐๐ฒ๐จ๐ง ๐ฆ๐๐ฌ ๐ค๐๐ข๐ฅ๐๐ง๐ ๐๐ง ๐ค๐จ๐ง๐ ๐๐จ๐๐ฅ๐๐ก๐ข๐ง ๐๐ง๐ ๐ฉ๐๐ ๐๐๐๐๐ง๐ญ๐๐ฒ ๐๐๐ก๐ข๐ฅ ๐ฆ๐๐ฌ๐ฒ๐๐๐จ ๐ค๐ ๐ง๐๐ง๐ ๐ฉ๐ฎ๐ง๐จ ๐ง๐ ๐๐ฆ๐จ๐ฌ๐ฒ๐จ๐ง, ๐ฆ๐๐๐ซ๐ข ๐ฆ๐จ๐ง๐ ๐ฆ๐๐ฌ๐๐ค๐ญ๐๐ง ๐๐ง๐ ๐ฆ๐ ๐ ๐ญ๐๐จ ๐ฌ๐ ๐ฉ๐๐ฅ๐ข๐ ๐ข๐ ๐ฆ๐จ, ๐ค๐ฎ๐ง๐ ๐ฉ๐๐ข๐ข๐ซ๐๐ฅ๐ข๐ง ๐ฆ๐จ ๐๐ง๐ ๐ฌ๐๐ค๐ข๐ญ ๐ง๐ ๐๐ฆ๐จ๐ฌ๐ฒ๐จ๐ง ๐ง๐ ๐๐ฎ๐ฅ๐จ๐ญ ๐ง๐ข๐ฅ๐" pagpapaliwanag nito, tango naman ang naisagot ko
"๐ฌ๐จ, ๐ญ๐๐ฅ๐ฅ ๐ฆ๐, ๐ฐ๐ก๐๐ญ'๐ฌ ๐ฎ๐ฉ ๐ฐ๐ข๐ญ๐ก ๐ญ๐ก๐๐ข๐ซ ๐ ๐๐๐ ๐ฉ๐ซ๐ข๐ง๐๐๐ฌ๐ฌ?"
"๐๐ก๐๐ฒ ๐ฐ๐๐ง๐ญ๐๐ ๐ญ๐จ ๐ ๐๐ญ ๐ญ๐ก๐ ๐ฉ๐ซ๐ข๐ง๐๐๐ฌ๐ฌ, ๐ฒ๐จ๐ฎ"
"๐ฐ๐ก๐ฒ?"
"๐๐๐ซ๐ ๐ฌ๐๐ง ๐ฉ๐? ๐๐ข๐ฒ๐๐ฆ๐ฉ๐ซ๐ ๐ฉ๐๐ซ๐ ๐ฐ๐๐ฅ๐ ๐ง๐๐ง๐ ๐ฆ๐๐ก๐ข๐ง๐ ๐ก๐๐๐ฅ๐๐ง๐ ๐ฌ๐ ๐ฉ๐๐ ๐ก๐๐ก๐๐ซ๐ข ๐ง๐ข๐ฅ๐" tango nalang ang naisagot ko
""๐๐ญ๐๐ฒ ๐๐ฒ ๐ฆ๐ฒ ๐ฌ๐ข๐๐ ๐ญ๐ก๐๐ง"
"๐๐ญ ๐ฐ๐ข๐ฅ๐ฅ ๐๐ ๐ฆ๐ฒ ๐ก๐จ๐ง๐จ๐ซ ๐ฉ๐ซ๐ข๐ง๐๐๐ฌ๐ฌ"
โขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโขโข
KINABUKASAN
โชAKISHA'S POV
nagising ako sa ingay ni butter, keso daw male late nako, kaya naman dali dali akong naligo at nagbihis ng tignan ko ang oras ay
tangina!
5am palang huhuhu
"๐๐จ๐ฒ ๐ญ๐๐ง๐ ๐ข๐ง๐๐ฆ๐จ!"
"๐จ๐ก ๐๐ก ๐๐๐ค๐๐ญ? ๐๐ ๐๐ ๐ ๐๐ ๐ ๐๐ง๐ ๐ข๐ง๐ ๐๐ฒ ๐ฆ๐จ"
"๐๐๐'๐ญ-- ๐ก๐จ๐ฒ! ๐๐ง๐จ๐ง๐ ๐ฆ๐๐ฅ๐ ๐ฅ๐๐ญ๐! ๐ญ๐๐ง๐ ๐ข๐ง๐ ๐ฆ๐จ 5๐๐ฆ ๐ฉ๐๐ฅ๐๐ง๐ !"
"๐๐ก ๐ ๐๐ง๐จ๐ง ๐๐, ๐จ๐ก ๐๐๐ข ๐ฆ๐๐ญ๐ฎ๐ฅ๐จ๐ ๐ค๐ ๐ฎ๐ฅ๐"
"๐๐๐๐!!???-- ๐๐๐ง๐ ๐ข๐ง๐ ๐ฆ๐จ ๐ก๐๐ฅ๐ข๐ค๐ ๐๐ข๐ญ๐จ ๐ฉ๐๐ฉ๐๐ญ๐๐ฒ๐ข๐ง ๐ค๐ข๐ญ๐!" agad naman siyang lumipad, at tatawa tawa, ng makalayo siya ay binatuhan ko siya ng dagger pero naiwasan niya! Pinagpatuloy ko iyon pero tangina ang likot!!
"๐๐ง๐๐ค ๐ง๐ ..."
"๐จ๐ก ๐ฌ๐ฎ๐ค๐จ ๐ค๐๐ง๐?"
"๐๐ฎ๐๐ฎ๐ค๐๐ง ๐ฆ๐จ ๐ญ๐๐ฅ๐๐ ๐๐ง๐ ๐ฅ๐ฎ๐ฆ๐๐ฉ๐ข๐ญ ๐ฌ๐๐ค๐ข๐ง ๐ฉ๐๐ฉ๐๐ญ๐๐ฒ๐ข๐ง ๐ค๐ข๐ญ๐! ๐ฅ๐๐ญ๐ฌ๐ ๐ค๐!"
"๐ญ๐ฌ๐ค! ๐๐ฌ ๐ข๐ ๐ค๐๐ฒ๐ ๐ฆ๐จ"
"๐๐ง๐๐ค ๐ง๐ - ๐ฆ๐ข๐ง๐๐ฆ๐๐ฅ๐ข๐ข๐ญ ๐ฆ๐จ ๐๐ '๐ค๐จ?"
"๐ข๐ค๐๐ฐ ๐ง๐๐ ๐ฌ๐๐๐ข ๐ง๐ข๐ฒ๐๐ง"
kaya naman sinamaan ko siya ng tingin, eto nanaman siya tawa ng tawa, keso daw wala siyang daplis, tangina nakakarindi na!
ng hindi matapos ang bunga-nga niyang kuda ng kuda ay napagpasyagan ko na siyang iwan
bahala ka jan, kausapin mo yung bato baka sakaling may pake
nagtungo ako sa canteen, pero sa kasamaang palad nandito ang impostorang higad! yung pangaangkin niya ng trono ko matatanggap ko pa e, pero yung landiin niya yong mahal ko? Aba't hindi ako pwedeng manood lang! akin yan e! ako nauna jan!
Sinasagad mo talaga ang pasensiya ko!
aakmang aalis na sana ako ng may humawak sa pulsuhan ko, dahilan para lingonin ko ito, si hailey na may malapad na ngiti..
"๐๐๐ข๐ฅ๐๐ฒ.."
"๐ญ๐๐ซ๐ ๐๐จ๐ง ๐ฌ๐ ๐ค๐๐ง๐ข๐ฅ๐" saka niya ininguso ang mga royalties at impostora
"๐๐๐ฒ, ๐๐ข๐๐ ๐ง๐๐ฉ๐๐ ๐ฎ๐ฌ๐๐ฉ๐๐ง ๐ง๐ ๐ง๐๐ญ๐ข๐ง ๐ญ๐จ?"kumunot naman ang noo niya, at binigyan niya ako ng nagtatakang tingin
"๐ง๐๐ฉ๐๐ -๐ฎ๐ฌ๐๐ฉ๐๐ง ๐๐ง๐ ๐๐ฅ๐ข๐ง?" takang tanong niya, gulat naman akong tumitig sakanya, inosenteng inosente ang ekspresyon niya, walang bahid na pangaasar
anong nangyayari?ย
"๐๐ก ๐ง๐๐ฑ๐ญ ๐ญ๐ข๐ฆ๐ ๐ง๐๐ฅ๐๐ง๐ , ๐ฆ๐๐ฒ ๐ ๐๐ ๐๐ฐ๐ข๐ง ๐ฉ๐ ๐ค๐๐ฌ๐ข ๐๐ค๐จ"hindi ko na siya hinintay sumagot, dumeretso na ako sa paglalakad hanggang sa dorm
"๐๐ฎ๐ญ๐ญ๐๐ซ" sambit ko dahilan para magpakita siya "๐๐ง๐จ๐ง๐ ๐ง๐๐ ๐ฒ๐๐ฒ๐๐ซ๐ข ๐ค๐๐ฒ ๐ก๐๐ข๐ฅ๐๐ฒ?" takhang tanong ko, bumuntong hininga naman siya at tumingin sakin ng seryoso
"๐๐๐ฐ๐๐ฅ๐ ๐ฌ๐ ๐๐ฅ๐-๐๐ฅ๐ ๐ง๐ข๐ฒ๐, ๐ง๐๐ฐ๐๐ฅ๐ ๐ฌ๐ ๐๐ฅ๐ ๐๐ฅ๐ ๐ง๐ข๐ฒ๐๐ง๐ ๐ข๐ค๐๐ฐ ๐๐ง๐ ๐ฉ๐ซ๐ข๐ง๐ฌ๐๐ฌ๐, ๐ ๐๐ง๐จ๐ง ๐๐ข๐ง ๐ค๐๐ฒ ๐๐ฌ๐ก" gulat naman akong tumitig sakanya
"๐ฉ๐๐ง๐จ?"
"๐๐ก๐ ๐๐๐ค๐ ๐ฉ๐ซ๐ข๐ง๐๐๐ฌ๐ฌ ๐๐ข๐ ๐ข๐ญ, ๐ฉ๐๐ซ๐ ๐ฐ๐๐ฅ๐๐ง๐ ๐ฆ๐๐ฉ๐ฎ๐ง๐ญ๐ ๐ฌ๐ ๐ฌ๐ข๐๐ ๐ฆ๐จ, ๐ฉ๐๐ซ๐ ๐ฐ๐๐ฅ๐๐ง๐ ๐ฌ๐๐ ๐๐๐๐ฅ ๐ฌ๐ ๐ฉ๐ฅ๐๐ง๐จ ๐ง๐ข๐ฒ๐.. ๐ง๐ข๐ฅ๐" bumuntong hining nalang ako at tumango
"๐ฉ-๐ฉ๐๐ง๐จ ๐ฌ-๐ฌ๐ข ๐ฑ-๐ฑ๐ข๐๐ง?" nangingilid ang mga luha kong tanong
bumuntong hininga siya ng napaka lalim, umupo siya sa tabi ko at yumakap, dahilan para kabahan ako ng todo
"๐ฉ๐ซ๐ข๐ง๐๐ ๐ฑ๐ข๐๐ง.... ๐๐จ๐ซ๐ ๐จ๐ญ ๐๐ฏ๐๐ซ๐ฒ๐ญ๐ก๐ข๐ง๐ ๐ฒ๐จ๐ฎ ๐ก๐๐ฏ๐ ๐๐จ๐ง๐ ๐ญ๐จ๐ ๐๐ญ๐ก๐๐ซ" para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig ko, halos hindi ako makagalaw, hindi ako makapagsalita, natulala ako sa kawalan, naramdaman ko nalang ang sunod sunod na pagpatak ng mga luha ko, ang paninikip ng dibdib ko na siyang dahilan upang mahirapan ako sa panghinga...
tila nawalan ako ng ganang mabuhay ng mga sandaling 'to, ang mga taong dahilan ng buhay ko ay siya ring dahilan ng pagkasira ko..
Masakit...
napakasakit....
pano mo nagawang kalimutan ang mga bagay na dapat pinanghahawakan?
Tayong dalawa ang gumawa non pero ako nalang mag isa ang nagpapanatili nito.
Mukhang hanggang sa ilusyon at imahinasyon nalang tayo, aking mahal...
mahal na mahal kita...
matapos kong humagulgol ay lumabas na ako ng dormitoryo, walang pakiramdam, walang ekspresyon..
ang malamig na simoy ng hangin, ang indayog ng mga puno't halaman na siyang sumisimbolo sa pinagdadaanan ko, tumapat ako sa hardin na puno ng aming ala-ala pumikit ako ng marahan at dinamdam ang sakit sa loob ko, ang mukha niyang may malapad na ngiti, ang mga yakap niya na walang kasing sarap, ang halik niyang walang kasin tamis, ang mga salita niyang pinanghagawakan ko... unti unti nanamang tumulo ang mga luha ko, pero wala akong balak punasan iyon-
"๐ฒ๐จ๐ฎ ๐ฅ๐จ๐จ๐ค ๐ฌ๐๐" halos maestatwa ako sa pamilyar na boses na iyon
dahan dahan akong humarap sa gawi nito, at nagtama ang paningin namin, parang maiiyak na naman ako, hindi niya ako maalala, wala siyang ideya sa nararamdaman ko, ako ang unang umiwas ng tingin matapos ng malalim na mga titig niya, tinalikuran ko siya, humakbang ako pero hinawakan niya ang pulsuhan ko, nangingilid na naman ang mga luha kong tignan ang mga kamay naming magkahawak, nakagat ko ang sariling labi para pigilan ang mga luha ko.
may kinuha siya sakanyang bulsa, isa iyong panyo, saka niya ibinigay sakin saka ko ito tinanggap
"๐๐ข๐ฉ๐ ๐ฒ๐จ๐ฎ๐ซ ๐ญ๐๐๐ซ๐ฌ, ๐๐ซ๐ฒ๐ข๐ง๐ ๐๐จ๐ฌ๐๐ง'๐ญ ๐ฌ๐ฎ๐ข๐ญ๐ฌ ๐ฒ๐จ๐ฎ, ๐ฆ๐ฒ ๐ก๐๐๐ซ๐ญ ๐ข๐ฌ ๐๐ซ๐๐๐ค๐ข๐ง๐ ๐ฌ๐๐๐ข๐ง๐ ๐ฒ๐จ๐ฎ ๐๐ซ๐ฒ ๐ฐ๐จ๐ฆ๐๐ง"
mataman ko siyang tinitigan
"๐๐ฌ๐ก, ๐๐จ๐ง'๐ญ ๐ฌ๐ญ๐๐ซ๐ ๐๐ญ ๐ฆ๐, ๐๐ญ๐๐ซ๐ข๐ง๐ ๐ข๐ฌ ๐ฅ๐ข๐ค๐ข๐ง๐ ๐ฐ๐จ๐ฆ๐๐ง"
nandon parin ang pagiging seryoso at coldness sakanya, ang pagkatao niyang minahal ko, napangiti naman ako sa naisip ko, napagtanto ko nalang na nakatitig pala siya sakin, mabilis niyang iniwas ang paningin niya kaya mas lalo akong napangiti
"๐ฒ๐จ๐ฎ๐ซ ๐๐๐๐ฎ๐ญ๐ข๐๐ฎ๐ฅ ๐ฐ๐ก๐๐ง ๐ฒ๐จ๐ฎ ๐ฌ๐ฆ๐ข๐ฅ๐"natigilan naman ako kaya nilingon ko siya, nasa malayo parin ang tingin niya, ng biglang bumaling siya sakin at nagtama ang mga paningin namin "๐ฃ๐ฎ๐ฌ๐ญ ๐๐จ๐ง'๐ญ ๐๐ซ๐ฒ ๐๐ ๐๐ข๐ง" sabi niya at tinalikuran ako
xian...
๐ป๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ....