Butterfly In My Stomach

It's been a months since I saw him up close and I still remember every detail of his face.

It was the afternoon of our class when he's on my front of my seat then may time na gusto ko siya nakikita. After 1 week of  school, I didn't know about him, expect for his name syempre. He's my classmate by the way.

Being friend with him, medyo mahirap saka awkward syempre. But sometimes I listen to his voice, ang lakas ng boses nya para kong tinamaan sa salita pa lang nya, yung tipong bawat bigkas ng mga salita nya napapangiti ako ng sobra. I think I was falling inlove with him. Shit how it happened? It just happened. Everytime I saw his face I feel so excited na nahihiya ganon.

Minsan nakita ko siya nakatingin sakin, pero ayoko sanang magexpect eh, but I wanted to believe that there was a meaning behind that look, pero hindi ayoko, ayoko talaga magexpect eh. Bawal magexpect kasi nakakamatay daw.

Then I have a moment with him, nagstart na klase namin summer class yun, so mainit non kasi summer, pero syempre di kami papatalo naka aircon kami sa computer lab eh kaya medyo malamig. His too far for me, then tumingin ako sa left side ko at alam kong nandun siya then nagulat ako nawala siya bigla so nadismaya ako. Dumukdok ako sa front ng computer ko tapos pag baling ko sa left side ko, I saw him nakapatong ang ulo sa kamay nya at nakatingin siya sa akin. Hindi ko alam ang gagawin ko natataranta ako so ang ginawa ko "I smile sabay kaway" tapos nangiti siya don sa ginawa ko. Tangna nakakahiya pala yung ginawa ko nayon!

Another moment with him again. It's already 3:25 our Prof said "continue niyo ginagawa nyo kahapon para matapos at ng ipass nyo na sakin." Then I saw him naglalakad siya at sure akong dadaan siya sa likod ko, sure ko yon kasi katabi ko yung tropa nya.

Hindi ako nagpahalata so I was trying to calm myself, so sakto may nagtext yung kaibigan ko inaaya ako mamaya after class nireplayan ko muna, after ko replayan friend ko, hinahanap ko siya na kanina lang eh naglalakad siya. Biglang nagsalita yung katabi ko na lalaki which is friend nya yon at kausap niya kanina habang naglalakd.

"Ate may nagbabasa ng text sa likod mo oh"

Lumingon ako sa likod ko at nakita ko sya, shit kinakabahan ako pero di ako nagpahalata. Binagsak ko kunwari ng malakas yung phone sa table para kunwaring galit sa ginawa niya. Bigla siyang nagsalita medyo malakas sabi nya "Boy ayoko na dun nagagalit si Ate" then ngumiti siya sakin.

Sumagot naman yung kaibigan nya na katabi ko "Patay ka wala ka pala eh".

Nakatingin lang sila sakin napapansin ko yung kasi nakikita ko sa gilid ng mga mata ko, kaya tumingin ako sa kanila tapos nginitian ko lang na parang walang nangyari kaya ngumiti din sila sakin. Grabe yung puso ko nung mga oras nayon!

Another they again! Nag aatendance yung Prof namin by the way my name is Alexandra but call me Alex kasi ayoko ng Alexandra nakakababae.

Tinawag yung name ko buong buo talaga as in Alexandra. . . . Bigla akong sumagot "Sir sino yon? Babae ba yan?" Natawa yung Prof ko (close ko siya niloloko nya talaga ako kasi mukha daw ako lalaki so inaasar nya ako)

"Alexandra? Absent ba ito?" Prof said

"Sir naman present po, Alex po kasi Sir, Alex okay".

"Gusto mo absent kita?" Prof said pero nagbibiro lang sya

"Joke lang Sir sige Alexandra na."

May tumawa na lalaki sa gilid ko at guest who siya na nga ang pinagpapatansyahan kong kaklase sabi ko sa kanya "May nakakatawa ba?" Sabay ngiti ko

Sumagot naman siya "Wala po masaya lang ako". Sabay ngiti din nya sakin. Grabe yung puso ko tugs, tugs, tugs. . . . .

Nagstart na kami doing activity and wala pa akong nasisimulan kakadaldal ko sa katabi ko, hindi ko na namalayan ang oras grabe matatapos na pala ang klase napakadaldal ko naman pala. Sabi ko sa sarili ko "bukas ko na lang itutuloy kulang na ako sa oras." Then nagpunta ako sa bandang likod palakad lakad lang ako feeling Prof tinitignan kung may ginagawa mga classmate ko at yes wala rin silang nagawa di ako nagiisa.

Nakipagkwentuhan ako sa kaibigan kong isa sa bandang likod kinakantahan ko siya hanggang sa nangalahati na ako sa kanta ko nun ko lang napansin na nakatingin pala siya sa akin, medyo nahiya ako kaya napatigil ako sabay sabing "Ayoko ng kumanta nahihiya na ako nakatingin si Kuya eh". Then he smile at me! Tang na yung puso ko nagiba iba na ng beat grabe.

May mga oras na naiisip ko pa din siya but he was like a butterfly in my stomach, always inside in me, but impossible to hold on.