Chapter fifteen

A/N:

Hey guys! It's been a while. How are you all? I hope you all fine. Please be safe and stay at home for our very own safety. Let's all pray and hope that this Pandemic will ended up soon. May God bless us all.

Ps: Thank you for supporting this story guys. Please enjoy.

Pss: Don't forget to vote and leave some comments. I love you all. 😊😘

**************

Jayzi Point of View:

Apat na oras na ang nakakalipas pero mahimbing parin talaga ang tulog niya. I held her hand and look carefully the every corner of her face. "Wife." Tanging saad ko lamang. Wala akong makapa na tamang salita para kausapin siya dahil alam ko sa sarili kong kasalanan ko ang lahat nang ito. "I-I'm sorry." Nabasag ang boses ko dahil sa sitwasyon niya ngayon. I know that because of my stupidity put her into this situation. I'm so stupid for not knowing how much I love her even the day that I still didn't know her identity. I'm so stupid for letting her feel unimportant and unloved. I'm so stupid for letting her feel all of that without knowing her sacrifices and pain. Fvck! How can I be this stupid for letting her experience all of that?!

My tears are started to fall and I there is no words that I can apply for this situation.

"Sir Jayzi..." Napapunas ako nang luha at napatingin sa taong nasa pintuan. "Maaari po ba akong pumasok?" Tanong nito at saka tumingin sa gawi ni Xaiyi.

Tumango lang ako bilang tugon. Pumasok ito at lumapit sa amin. Bakas ang lungkot sa mga mata nito habang nakatingin sa mukha ni Xaiyi.

Napabuntong hininga ako at ibinaling ang tingin sa mukha ng asawa ko. "What happened? How did the accident happened?" Kapagkuwan ay tanong ko.

"Sir Jayzi. Maaari po ba kitang matanong?" Imbis na sagutin ang tanong ko ay tinanong pa ako nito. May inis sa bandang puso ko dahil papaanong naging ganito ang asawa ko at siya naman ay kaunting sugat at bali lang.

"Speak."

Nakita ko sa gilid ng mata nito ang pagbuntong hininga nito at pagpunas ng pisngi hanggang sa marinig ko na rin ang kanyang paghikbi.

"S-sir Jayzi-- m-mahal niyo po ba talaga si Ate Xaiyi? Dahil kung hindi, maaari po bang palayain niyo na siya. Nakikiusap po ako."

Napataim ang baga ko sa tanong naiyon. "What are you in our relationship, Ms. Aleja? Who are you to ask me that?" Galit akong napalingon rito at tinitigan ito ng mabuti pero hindi parin nito inaalis ang mga mata kay Xaiyi.

"K-Kasi po masyado niyo na siyang sinasaktan." She bravely looked back to me kahit na medyo nanginginig ang kanang kamay nito. "M-May babae pong lumapit samin habang umiinom po kami ni Ate Xaiyi sa counter. Hindi ko po siya kilala pero mukhang kilala niya kayo. Lumabas po sila n'on ni Ate para daw mag-usap pero bago pa man sila lumabas ay narinig ko ang pangalan niyo sa mismong bibig nang babae. May halong insulto ang mga mga mata nitong nakatingin kay Ate. Hinayaan ko lang sila dahil nirerespito ko ang bawat galaw ni Ate. Ilang minuto lang din ang lumipas ay bumalik na rin siya pero namumula na ang pisngi niya at wala na rin 'yong babaeng kasama niya."

"Are you saying that the woman who's mocking her, slapped her?" Madiin at galit kong tanong.

"Seguro po. Ilang beses ko na bang nakikitang binabastos si Ate?" Napangisi ito nang napakalungkot. "Hindi ko na mabilang. Lahat po kasi ay kunektado sayo. Mabait na tao si Are Xaiyi, Sir Jayzi. Tinulungan niya akong makaahon sa pinakamahirap na sitwasyon na nangyari sa buhay ko. Siya yung tepo nang tao na marunong magmahal at matatag-." Naputol ang sinasabi nito nang tuloy-tuloy na ang pagpatak ng kanyang mga luha. Sinisikap na pigilan ito pero patuloy lang din itong umaagos.

Napabuntong ako dahil sa galit sa mga ginawa ko. May punto siya. Simula noong ikinasal kami ay mas lalo pang naging magulo ang buhay ni Xaiyi.

Hinintay kong kumalma si Ms. Aleja at di naman nagtagal ay nakatango lang itong ipinagpatuloy ang sinasabi. "Alam niyo po ba, sir Jayzi. Palagi pong pumupunta si Ma'am Xaira sa shop at minsan ko na rin siyang narinig na binabastos si Ate Xaiyi. Aside from calling her a Substitute, Slut, Third wheel, etc. Alam niyo po bang gusto ko siyang sugurin. Bigla pa po nga ako pumasok n'on pero tinignan lang ako ni Ate Xaiyi na may blankong mukha. Para po siyang isang robot na inalisan ng pakiramdam at kahit anong emosyon. Tila ba'y wala siyang karapatan." Tumango ito at naluha ulit. Bakas ang pag-aalala at lungkot sa kanya. "At alam niyo po ba na noong naaksidente po kami? Iniharang niya ang niya sa akin. At noong bago po siya mawalan ng malay, i-ibang tao parin po talaga ang inaalala niya." Basag na basag na boses nitong ani. Napipiyok pero pinipilit paring magsalita. "A-Ayoko na po siyang makitang ganoon, sir. Tiniis ko pong wag isali ang sarili ko sa p-problema niyo-- pero ang makita siyang nasa ganoong lagay. Napag-isip-isip ko pong baka ito na ang tamang oras para sabihin ko po ito." Humarap ito sa akin at nakatangong lumuhod. "P-Pakiusap po, sir Jayzi. Wag niyo na po siyang saktan pa. Hindi ko po kakayanin kung sakaling hindi na nga po siya magising. Malaki ang utang na loob ko kay Ate Xaiyi at itinuring ko na rin po siyang parang tunay na pamilya at kapatid. A-ayoko pong mawala siya sa buhay ko, sir. Kaya pakiusap po. W-wag niyo na po ulit sasaktan." Napuno ng hagulhol niya ang buong kwarto.

Ang marining ang lahat ng iyon ay lubhang napakasakit. Dinurong ang puso ko dahil alam ko. Alam ko sa sarili kong, ako ang puno't dulo ng lahat.

'Fvck!' I hissed in my mind. Cursing myself for everything.

Inialis ko ang mga mata ko rito at mainam na tinitigan ang nakabenda at puno nang galos na mukha ng asawa ko.

"I-I'll--." My voice cracked because I really can't hold my emotions right now. "C-Can y-you stand up first, Felicity." I pleaded and she did too. I breathe heavily and tried my best to pull myself together. I kept the silentness for a while and smiled bitterly. "Did you know, Ms. Aleja? She is the woman that I've been dreaming and wishin' to be with when we were still a child but now I am actually ruining her. I even promised her to love her for the rest of ourlives yet I didn't even recognize her. She's been there with me when I'm still alone in the darkness yet I leave her there after I found the light and exit from that nightmare. But I-I can't-- I-I can't lose her."

"D-Do I re-really don't deserve a second chances?"

***********

07/03/2020