CHAPTER 11: You are not Human

Oren

The next day, Astrid act like we haven't kissed. She always avoiding the topic, it's my fault after all. Hindi ko dapat hinalikan ang isang virtual human. she's not a real person for pete's sake.

Ilang gabi na akong walang tulog dahil sa nangyari, iniisip kung bakit ko ba ginawa ang bagay na iyon.

Noong gabing iyon nakita ko kung paano niya kagustong makuha ang necklace na iyon, kaya naman habang abala siya ay binili ko na. At inaamin ko every words na sinabi ko sa kaniya, i meant it, totoo lahat ng iyon.

Pero yung nararamdaman ko twing nakikita ko siya iyon ang alam kong mali. Hindi ko alam kung saan nag simula, i'm not that guy na easily attracted sa mga babae pero the fact na hindi naman tao si Astrid. What the hell is wrong with me?

"Oren, can we talk?" Maisie ask me. Tumango naman ako bilang pagsang ayon.

Ang totoo niyan ay kanina pa ako palinga linga sa paligid dahil hindi ko makita kung nasan si Astrid. Hindi din siya pumasok sa isang subject namin.

Sumunod ako kay Maisie dahil gusto niya daw na kami lang ang makakarinig ng mahala niyang sasabihin.

"What now?" i stared. Nandito kami sa likod ng building namin.

Pero sa halip na sagutin niyakap niya ako ng mahigpit. "Maisie—"

"I love you Oren, i really love you" nabigla ako sa sinabi ni Maisie.

"What!?" hindi makapaniwalang tanong ko kay Maisie. inalis niya ang pagkakayakap sakin at hinarap ako.

"Bakit ba hindi mo ako mapansin pansin? Bakit si Astrid nalang ang lagi mong nakikita!" nagsimula nang pumatak ang mga luha ni Maisie.

"Ano bang sinasabi mo—"

"Tell me the truth, nakatira kayo sa iisang bahay ni Astrid hindi ba? i already know the truth i hired a private investigator at walang nakuhang info na galing siyang Australia" sabi ni Maisie na kinabigla ko.

"It's not your business Maisie" seryosong sabi ko.

"Ano bang meron siya na wala ako? Tell me?" umiiyak na sigaw niya, pero hindi ko na siya pinakinggan at tinalikuran ko na siya. Ngunit muli, niyakap niya ako mula sa likod.

"R—Ren"

Napatigil ako nang marinig ang pamilyar na boses.

"Astrid" agad na sabi ko, kitang kita ko sa mata niya ang pagkagulat sa nakita, Pupuntahan ko na sana siya nang tumakbo siya palayo. Agad na kinalas ko ang pagkakayakap ni Maisie sa akin at sinundan si Astrid.

***

Astrid

"I already warned you, Astrid"

Napatingin ako sa nagsalita, hindi ko ito pinansin.

Sariwa pa sakin ang nakita ko kanina. Alam kong wala silang relasyon ni Maisie. Dahil pinaramdam niya saakin na mahalaga ako sa kaniya.

"You are not human, kahit kailan hindi ka mamahalin ng tao at ng mismong gumawa sayo"

"Enough Sirius!" sigaw ko dito pero ngumisi lang ito.

Katulad ko ay Virtual Human din si Sirius, pero kagaya ng ibang tao lumaki na siya sa real world, bata palang ay napunta na siya dito at dito na din lumaki, Kinuwento niya sa akin na ang pamilya ng kapatid ng Daddy ni Ren ang kumupkop sa kaniya, at tinuring na siyang totoong anak.

Sinabi niya sakin kung paano niya kinamumuhian si Ren, sumangayon ako sa plano niya noong una pero pinagsisisihan ko na iyon. Hindi ko na gustong ituloy ang plano ni Sirius kay Ren.

"Wag mong sabihin na nagbago na ang isip mo Astrid" sabi ni Sirius.

"Hindi na ako pumapayag sa gusto mo, hindi masamang tao si Ren, Sirius kilala mo siya!" sabi ko.

"Oo, kilala ko siya halos sabay kaming lumaki at kilalang kilala ko siya Astrid. He can give up anything para lang sa sarili niya at wala siyang pakielam kung makakasakit siya ng iba!" galit na galit na sabi ni Sirius. "Hindi magbabago ang desisyon ko, i will make him suffer" sabi nito at iniwan akong magisa.

I know, Ren have a reasons kung bakit niya iyon ginawa. He deserves to be treated right.

Pero bakit ganito ang nararamdaman ko, Noong makita ko sila ni Maisie na magkayakap, parang sasabog ang puso ko.

Hindi ko dapat nararamdaman ito, dahil tama ang sinabi ni Sirius, I'm not a human.