II Chapter 11 Only Thought

(Sena POV)

"Oh, I see. Sayang nakapag-order na sana ako ng makakakain natin. Late na nga ako na yayain kang kumain." at sinabi niya sa akin noon… kapag kumain na, wag na ulit kakain pa na di pa lumilipas ang lima o anim na oras. Iwas obesity.

"Kumain ka na. Okey lang ba talaga na pumunta ka pa sa exhibition? Baka kasi ikaw pa ang sunduin ng ambulansya. Malay natin diba?"

"Minamaliit mo ba ako Sena?" Ako yung unang nagyabang kaya tumugon din siya ng kayabangan.

"Hahha. Sige, magkita na lang tayo L.A. sa art gallery. Ikaw ang malaking financier ko kaya talagang kailangan na di ka mawala. See yah there!"

"Sound your having a good day. Hoping for a beautiful and successful until the end of the day."

"Syempre sinabi mo yan. Byieee!" dahil nga natatakam na ako sa instant noodles na itinatago ko pa sa ilalim ng kama ko para maitago kay L.A. Sarap din kaya ng Pancit Cantoon. Nahihirapan ako maghanap nito dito.