Chapter 15 Realistic Nightmare

"Your dead!"

Namalayan ko na lamang tinawid ni George ang distansya ko sa kanya at hinuli ang mga kamay ko… pinusasan… saka magsasalita sana ulit ako…

"Shut her mouth!"

Pinakain sakin ni George yung panyo… Nang di ako makpagsalita… Ang bilis ng pangyayari at nasa sala na naman kami ulit…

Inalis niya ang isang botones ng damit niya...

At nagwala sa galit.

Tila naubos ko ang pasensya ng lalaking to.

Nakakuha siya ng baseball bat, at inisa isa basagin yung mga furniture.

Sa situation na ito... natatakot na ako.

Kahit hindi ako pumikit, dumaloy na sa aking mga mata ang luha...

Ito yung situation nang may naghanap sa mga magulang ko… binasag nila lahat ng kagamitan namin… Hinila ako ni Mama sa pagsilip ko na yun… at…

Matapang niyang inutos kay Kuya na lumayo muna kami sa bahay…

Na sa sobrang sakit ng puso ko, napasubsub ako sa dibdib ng secretarya ng mayabang. Na kung datirati, sa aking kapatid. Basag… tapon…halos… dagungdong ng kulog ang naririnig ng akong mga tenga.

Narinig kong biglang tumigil ang pagbabasag niya. At hinawakan ako sa magkabilang balikat ng Secretarya niya.

At ng inangat ko ang paningin ko...Hinila niya yung buhok ko, na di ko kinyanan, napasunod na lamang ako sa kanya. Marahas niya akong itinulak sa kama

Nakakatakot ang kanyang mga mata, titig na titig sa akin, habang isa isa niyang inalis ang mga butones ng kanyang damit.

Napaurong ako malayo sa kanya, at malakas na kamay ang humila ng mga kamay ko sakanya.

Upang mapasubsub ako sa kanyang dibdib,

Saka dinaganan ako...

"Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh."

"Sena!."

Napamulat ako... titig na titig sakin si Doc saka yung batang pasyente.

Huh? Nanaginip lang ba ako? Bakit parang totoo.

" Bakit ka ba sumisigaw! Halos mabasag na ang mga salamin dito.

Ngumiti ako kay Doc.

At malakas na buntong hininga… Kung ganoon panaginip nga. Nakakatakot ang mga taong yun sa panaginip ko… Wow. Dalang dala ako ng emosyon.

"Hehehe. Sorry."

"Ginagawa mo nang tulugan tong Clinic ko."

"Do you have a nightmare with the owner of Sweet Truck Candy..."

Yung bata, na napasunod din ata kay Doctora dahil…

Hahaha. Di naman yun, pero sa tingin ko parang may mukha na yung Devil na yun. Haist, ano bang panaginip yun. Tinutruma ako.

"Oo, isa daw ako sa nabitima. Kaya wag ka nang kakain ng matamis. Wrahhh."

Pananakot ko sa bata mg tumayo ako kasi narinig ko yung pinto na may pumasok ngang Customer.

Tinignan ko yung ID Cord ko... Yun ang di panaginip...

Yung ID ko... Hindi kaya ang mga pumasok .... At hindi kaya katulad ito sa Final Destination na mapapanaginipan ko ang mangyayari… Oh no… please wag… Ayoko mamatay ng dahil sa lalaking yun… at dahil lang sa ID ko. Wow.

At nakahinga ako ng makita ko yung kapatid ko kasama yung pamangkin ko.

"Regular check up ng ipin niya ngayon, Kaya iwan ko muna sayo."

"Ehhh..."

Iniwan nga sa akin, bago ako makaangal.